Σελίδες


Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

ΠΑΡΑΘΕΜΑΤΑ Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ ( 1883-1957 )

Ζούμε μόνοι, πεθαίνουμε μόνοι, το ενδιάμεσο φωτεινό σημείο το λέμε ζωή.

Ολάνθιστος γκρεμός της γυναικός το σώμα.

Ξαφνικά νοιώθουμε πως ήμασταν ευτυχισμένοι, όταν ήδη χάσαμε την ευτυχία..

Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι ...;.

Αλάτι ο θάνατος και τη ζωή πολύ τη νοστιμίζει.

Η ψυχή του ανθρώπου, ένα πράμα πιο αληθινό από όλες τις αλήθειες.

Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα.

Τα τετραθέμελα του κόσμου τούτου:ψωμί, κρασί, φωτιά, γυναίκα.

Η αγάπη κι η συμπόνια είναι θυγατέρες του ανθρώπου, όχι του Θεού.

Δεν υπάρχουν ιδέες - υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες - κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τους κουβαλάει.

Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ότι δεν ποθήσαμε αρκετά.

Το βουνό ανήκει στο μοναστήρι. Το μοναστήρι,ανήκει στο Θεό. Και ο Θεός ανήκει σε όλους.

Ό,τι εμείς οι άνθρωποι λέμε πόλεμο για την πίστη και την πατρίδα, τα κοράκια το λένε φαγοπότι - και ότι εμείς λέμε ήρωα, τα κοράκια το λένε νόστιμο κρέας.