Απόφοιτος
του τμήματος αρχαιολογίας και ιστορίας της τέχνης της φιλοσοφικής σχολής του
Α.Π.Θ. με μεταπτυχιακές σπουδές στην κλασική, προϊστορική και μεσαιωνική
αρχαιολογία, την ιστορία της τέχνης, την αρχαία και μεσαιωνική φιλολογία, την
εθνολογία και τη θεατρολογία, η Αγγελική Κοτταρίδη είναι διδάκτωρ της κλασικής
αρχαιολογίας της φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου της Κολωνίας. Από το
1991, ανήκει στην ομάδα αρχαιολόγων του Υπουργείου Πολιτισμού, όπου ως
διευθύντρια της ΙΖ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων και της 11ης
Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων (χώρος ευθύνης: νομοί Ημαθίας και Πέλλας) είναι
υπεύθυνη για την πραγματοποίηση 17 έργων ΕΣΠΑ ύψους περ. 32 εκατομμυρίων ευρώ
που υλοποιούνται στους αρχαιολογικούς χώρους, τα μουσεία και τα μνημεία των
Αιγών (Βεργίνα), της Πέλλας, της Βέροιας, της Νάουσας, της Έδεσσας, αλλά και
των Σερβίων και της Σιάτιστας. Παράλληλα, ασχολείται με την οργάνωση του
διαδικτυακού μουσείου «Μέγας Αλέξανδρος από τις Αιγές στην Οικουμένη», ενός
εξαιρετικά φιλόδοξου ψηφιακού έργου που υλοποιείται στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ και
αφορά στην ανάδειξη της σημασίας όχι μόνον του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά
ολόκληρου του αχανούς ελληνιστικού κόσμου και της πάντα επίκαιρης κληρονομιάς
του. Στην πρώτη πρωτεύουσα των Μακεδόνων τις Αιγές (σημερινή Βεργίνα), η
Αγγελική Κοτταρίδη, μεταξύ άλλων, σχεδίασε και οργάνωσε την έκθεση των θησαυρών
στο Μουσείο των βασιλικών τάφων, ενώ μελετά επιστημονικά και είναι επικεφαλής
των εργασιών τεκμηρίωσης, συντήρησης, αναστήλωσης και ανάδειξης του ανακτόρου
και γενικότερα του αρχαιολογικού χώρου των Αιγών που ξεκίνησαν το 2007 και
συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Τιμώντας το επιστημονικό της έργο, το 2008 ο
Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας απένειμε στην Αγγελική Κοτταρίδη το Χρυσό
Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος. Κυρία Κοτταρίδη σας ευχαριστώ θερμά που
δεχτήκατε να απαντήσετε στις ερωτήσεις της στήλης. Ήδη από την αρχή της
καριέρας σας, βρεθήκατε πλάι στον σπουδαιότατο Έλληνα αρχαιολόγο, τον Μανώλη
Ανδρόνικο. Είστε άλλωστε μια από τις ηρωίδες στην αφήγησή του στο Χρονικό της
Βεργίνας. Τι θυμάστε από την προσωπικότητα του δασκάλου σας, τον οποίο
διαδεχτήκατε στη διεύθυνση της ανασκαφής, αλλά και από εκείνη τη μαγική εποχή
των ανασκαφών στη Βεργίνα; Τη σοφία του, την ταχύτητα με την οποία συνέδεε τα
επιμέρους δεδομένα και αντιλαμβανόταν τη συνολική εικόνα, το θάρρος και την
παρρησία του να πει ξεκάθαρα αυτό που θεωρούσε σωστό, να διατυπώσει θέση και
άποψη, ακόμη και όταν ήξερε ότι θα πέσουν πάνω του να τον κομματιάσουν... και
βρέθηκαν κάμποσοι καλοθελητές και βρίσκονται ακόμη... Τα κίνητρα τους διάφορα:
πολιτική σκοπιμότητα – ας μην ξεχνάμε ότι οι ανακαλύψεις και οι ερμηνείες του
Μανόλη Ανδρόνικου ανέτρεψαν κατηγορηματικά και απόλυτα τρέχουσες παραδοχές,
εννοώ κυρίως το μύθευμα της μη ελληνικότητας των αρχαίων Μακεδόνων, οι οποίες
για συγκεκριμένα σύγχρονα κέντρα αποτελούν χρήσιμα εργαλεία παραγωγής
γεωπολιτικών συσχετισμών στην περιοχή μας- αλλά και καιροσκοπισμός και απλή
προσωπική ζήλεια συναδέλφων που δεν αντέχουν να παραδεχτούν ότι κάποιος άλλος
μπορεί ίσως να τα καταφέρνει καλύτερα...
