Ο ΓΑΛΑΤΑΣ ( ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ )

Ο Γαλατάς 

Πολλά παραδοσιακά επαγγέλματα, τα οποία στις μέρες με δεν υπάρχουν πια. Ένα από αυτά είναι ο γαλατάς που με τις φωνές και τις κινήσεις του γέμιζε μια άλλη καθημερινότητα στην οποία ήταν αναπόσπαστο κομμάτι! 

 

 

   Ο γαλατάς ήταν ο πρώτος πλανόδιος μικροπωλητής της ημέρας. Φόρτωνε τα γκιούμια με φρέσκο γάλα στο γαϊδουράκι και ξεκινούσε πρωί-πρωί απ' το χωριό του για την πόλη. Έπρεπε να προφτάσει να εξυπηρετήσει όλους τους πελάτες. Την ίδια πάντα ώρα, πιστός στο ραντεβού, έδενε σε κάποιο δέντρο το ζώο του και ξεκινούσε το μοίρασμα. 

 

  Έπαιρνε στο ένα χέρι το γκιούμι και στο άλλο τη μικρή κούπα, που ζύγιζε 1/2 της οκάς, και χτυπούσε τις πόρτες. Ήξεραν οι νοικοκυρές κι έβγαιναν με την μακιρένια κανάτα ή την κατσαρόλα στο χέρι. Μερικές πάλι, για να μη σηκωθούν απ' το κρεβάτι, άφηναν στην εξώπορτα το κατσαρολάκι για να το γεμίσει ο γαλατάς. Το γέμιζε αυτός και έβαζε μια πέτρα από πάνω για να μην αναποδογυρίσει το σκεύος καμιά γάτα. 

Η ΚΑΘΑΡΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ( ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ )

     
Την Καθαρή Δευτέρα (Πρωτονηστίσιμη Δευτέρα και Αρχιδευτέρα) καθαρίζουν τα μαγειρικά σκεύη από τα λίπη με στάχτΚάθε εργασία την Καθαρή Δευτέρα αποκλείεται. Το μόνο που επιτρέπεται είναι ο καθαρισμός (εξ ου και Καθαρή) των σκευών από τα λίπη, κατά προτίμηση με... σταχτόνερο.Αυτά έγραφε στα «Πασχαλινά και της Ανοιξης» ο λαογράφος Δημήτριος Λουκάτος.η. Ο χριστιανός «καθαίρεται» και διατροφικά.

•      Τρώνε λαγάνες (πρόχειρο ψωμί, χωρίς πλήρη ζύμωση), και νηστίσιμα φαγητά (κρασί, ελιές, ταραμά, φρέσκα κρεμμυδάκια). Στην Αθήνα παραδοσιακά εορτάζουν τα κούλουμα, βγαίνοντας στη φύση και πετώντας χαρταετούς. Στον Τίρναβο μαγειρεύουν σε χύτρα σε σταυροδρόμι το μπουρανί (αλάδωτη χορτόσουπα με σπανάκι, ρύζι και ξύδι) και διασκεδάζουν.
• Ωστόσο σε αυτές τις αγροτικές κοινωνίες, αλλά και στα αστικά κέντρα, πριν από μερικές δεκαετίες, δεν καταναλώνονταν οι σημερινές νηστίσιμες λιχουδιές που θα ζήλευε η οποιαδήποτε αρτύσιμη κουζίνα. Τα εδέσματα της Σαρακοστής ήταν τότε τα φρέσκα κρεμμύδια, τα ραπανάκια, ο ταραμάς, ο χαλβάς και τα θαλασσινά, όπου μπορούσαν να τα συλλέξουν επί τόπου, τα βρασμένα όσπρια (μόνο αλατισμένα, χωρίς λάδι). Ετσι, αναφέρει η κυρία Καμηλάκη, έχουν νόημα όσα σκωπτικά λέγονταν όταν αποχαιρετούσαν τον Καρνάβαλο:
  Εμείς ετούτον κλαίομεν, εμάς ποιος θα μας κλάψει,
  Οπου το σκορδοκρέμμυδο τ' άντερα θα μας κάψει; (Κρήτη)
  

Ο ΚΑΣΤΑΝΑΣ , ΤΑ ΚΑΣΤΑΝΑ ΚΑΙ ... ΟΙ ΚΡΥΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ

   Ο Καστανάς ήταν εποχιακό επάγγελμα. Ξεκινούσε τη δουλειά του στις αρχές του Φθινοπώρου και δούλευε μέχρι το τέλος του Χειμώνα. Είναι από τα λίγα παραδοσιακά επαγγέλματα που δεν τα εξαφάνισε ο χρόνος και η «εξέλιξη». 

ΚΑΣΤΑΝΑΣ 1953

   Μόλις έπιαναν τα πρωτοβρόχια ο Καστανάς ετοίμαζε τη Φουφού, προμηθεύονταν τα κάστανα κι έπιανε τη γωνιά κάποιου πολυσύχναστου δρόμου. 

ΓΙΑΤΙ ΛΕΜΕ - Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους - Φταίει ο γάϊδαρος και δέρνει το σαμάρι

 Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους


Στα 1825 η επανάσταση κινδύνευε σοβαρά να σβήσει κάτω από την θυελλώδη επέλαση του τακτικού στρατού του Ιμπραήμ που υπότασσε τη μια πόλη μετά την άλλη, το ένα χωριό μετά το άλλο σε Στερεά και Πελοπόννησο. Ο ιδιοφυής στρατιωτικός ηγέτης χρησιμοποιούσε εκτός από την ωμή στρατιωτική βία και τον εκφοβισμό, ακόμα και τον χρηματισμό για να υποτάξει τα εξεγερμένα ελληνικά χωριά. Όποιο χωριό «προσκυνούσε»,  έμενε ήσυχο, υποταγμένο και οι προεστοί του γίνονταν κατά πολύ πλουσιότεροι με το χρυσάφι του πονηρού Αιγυπτίου πρίγκιπα.

Εκείνη τη στιγμή έλαμψε η στρατιωτική ιδιοφυΐα του Κολοκοτρώνη που έριξε το σύνθημα που θα έσωζε την επανάσταση: «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους». Και έπιασε αμέσως «δουλειά». Με τους άντρες του πήγαινε σε κάθε χωριό που είχε προσκυνήσει κρεμούσε τους προδότες

Ο ΜΥΘΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ

Σωκράτης
Και όσο για καιρό δα έχουμε. Κι έπειτα τα τζιτζίκια που κατά το συνήθιο τους μέσα στην κάψα τραγουδούνε και συνομιλούνε πάνω από το κεφάλι μας μού φαίνεται πως μας βλέπουνε. Αν λοιπόν μας έβλεπαν κι εμάς τους δύο, όπως τον πολύ κόσμο, το μεσημέρι να μη συνομιλούμε αλλά να είμαστε νυσταγμένοι και με το τραγούδι τους αποκαρωμένοι από αργία του νού μας, με το δίκιο τους θα μας περιγελούσαν, παίρνοντάς μας για τίποτα δούλους που ήλθαν σ' αυτούς εδώ, σ' αυτό το κατάλυμμα να κοιμηθούν, ωσάν πρόβατα που κάνουν μεσημέρι γύρω από το νερό. Αν όμως μας έβλεπαν να συνομιλούμε και να πλέωμε από κοντά τους σαν δίπλα από Σειρήνες αγοήτευτοι, το έπαθλο που έχουν από τους θεούς για να το δίνουν στους ανθρώπους, ίσως το έδιναν σε μας από θαυμασμό και εκτίμηση.

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΤΟ 1941 " ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ " Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ...

 Το χειμώνα του 1941 ο γεωπόνος Νικόλαος Βοσυνιώτης τµηµατάρχης στους ∆ηµοτικούς Κήπους της Αθήνας άρτι αφιχθείς από τις Βερσαλίες -όπου έχει διδαχθεί την γεωπονία- αποφασίζει να συγγράψει έναν εύχρηστο οδηγό που περιλαµβάνει οδηγίες για να φτιάξει ο κάθε πολίτης της Αθήνας, φθηνά και εύκολα, έναν µικρό «οικογενειακό» λαχανόκηπο για την επιβιώσή του. Σε αυτή τη διεύθυνση μπορείτε να δείτε σε ψηφιακή μορφή την επίκαιρη όσο ποτέ εργασία του…

http://web.amna.gr/newpage/laxanokipos/?id=2012_03_21_12_13_31&pg=12&prj=projects&cst=customize