TO ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΔΕΝΔΡΑ -Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΑΣ

 

Προσθήκη λεζάντας

Δεκαεφτά πελώρια δένδρα είναι φυτρωμένα πάνω στη στέγη της,ενώ απ' τα θεμέλιά της αναβλύζουν τα νερά ενός κεφαλαριού. το εκκλησάκι στέκει εκεί δίπλα στα νερά ενός χείμαρρου που διασταυρώνεται με τον ποταμό Χάραδρο και παρότι μικρό σε μέγεθος εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη που προσπαθεί να δικαιολογήσει την ύπαρξη των 17 πανύψηλων δέντρων στην σκεπή του χωρίς ίχνος ρίζας στο κάτω μέρος της στέγης ή το εσωτερικό του ναΐσκου.

Προσθήκη λεζάντας

 

  Η Θεοδώρα, σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, γεννημένη από γονείς φτωχούς, είχε ως τόπο κατοικίας της ένα μικρό χωριό κάπου στη Μεσσηνία. Εκεί, ζούσε μαζί με τους γονείς της και τις δύο αδελφές της. Εκείνο τον καιρό, κάπου στον 10ο αιώνα, υπήρχε στη χώρα νόμος του κράτους που ανάγκαζε τα αρσενικά μέλη των οικογενειών, να μπαίνουν στους κόλπους της εκκλησίας και να γίνονται στρατιώτες, ώστε να προστατεύουν την περιουσία της. Στην οικογένεια της Θεοδώρας όμως, όπως προείπαμε δεν υπήρχαν παιδιά αρσενικά, και ο πατέρας της ως υπερήλικας αδυνατούσε να κάνει αυτή την εργασία. Έτσι, η Θεοδώρα αποφάσισε να πάρει το δύσκολο έργο στις πλάτες της και να καταταγεί εκείνη μεταμφιέζοντας τον εαυτό της σε άντρα. Έτσι κι έγινε, η νεαρή κοπέλα, έπειτα από λίγο καιρό κατάφερε να εισχωρήσει στο στρατόπεδο του γειτονικού μοναστηριού και σύντομα, μεταμορφώθηκε σε έναν λεβεντόκορμο μισθοφόρο στρατιώτη που το όνομά του ήταν Θεόδωρος.

Τα χρόνια περνούσαν και μια μέρα ο Θοδωρής στάλθηκε από τη μονή σε κάποια γειτονική πόλη, όπου θα διανυκτέρευε για μερικά βράδια σε σπίτια χριστιανών ώσπου να επιστρέψει. Η μοίρα όμως φύλαγε κακά μαντάτα για τον Θεόδωρο και ξαφνικά βρέθηκε να κατηγορείται από την οικογένεια μιας νεαρής κοπέλας στης οποίας το σπίτι είχε διανυκτερεύσει, ότι την άφησε έγκυο! Ο Θεόδωρος σύντομα προσήχθη σε τοπικό δικαστήριο όπου ορίστηκε η εκτέλεσή του.
Τελικά ο μοναχός οδηγήθηκε σ' ένα ερημικό μέρος κοντά στο χωριό «Βάστα» και αφού προσευχήθηκε εκτελέστηκε με αποκεφαλισμό. Σύμφωνα με την παράδοση, η Αγία Θεοδώρα κατά τη διάρκεια της προσευχής της είπε: «Κύριε, το σώμα μου να γίνει Ναός, το αίμα μου ποτάμι, και τα μαλλιά μου δέντρα». 

 

 

Έτσι μετά το θάνατό της δεκαεπτά δένδρα που αντέχουν σε κάθε άνεμο, φύτρωσαν από θαύμα γύρω από το ναό.

Αναφορικά με την ιστορική αλήθεια υπάρχουν αρκετές δοξασίες. Λέγετε λοιπόν ότι :

Κατά το Βυζάντιο, κάθε χωριό είχε αυτόνομο χαρακτήρα. Είχε τη δική του κοινωνική, διοικητική καθώς και στρατιωτική αρχή. Κάθε οικογένεια του χωριού όφειλε να προσφέρει έναν άντρα για τον στρατό του κι αν αυτό δεν ήταν εφικτό, έπρεπε να καταβάλει χρήματα για την μίσθωση ενός μισθοφόρου να της εκπροσωπήσει.

Tον 12ο αιώνα στον τόπο του μνήματός της, έκτισαν κάποιοι ένα εκκλησάκι που στη στέγη του κατά περίεργο τρόπο φύτρωσαν δέντρα, δεκαεπτά στο σύνολο, των οποίων οι ρίζες τους χάνονται μέσα στην πέτρινη σκεπή του μικρού ναού. Και έτσι λοιπόν, σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, το σώμα της Αγίας έγινε ναός, τα μαλλιά της δέντρα, και το αίμα της ποτάμι, καθώς δίπλα ακριβώς από το εκκλησάκι κυλάει ένας μικρός αλλά όμορφος ποταμός.

Όσο για το περίεργο αυτό φαινόμενο της εκκλησιάς της Αγ. Θεοδώρας, πολλά λέγονται για την εξήγηση των δέντρων πάνω στην οροφή και σίγουρα παρά τα όσα ακούσετε υπάρχει μία φυσική, λογική ή επιστημονική εξήγηση. Δεν χρειάζεται να το σκαλίσουμε πολύ όμως. Το θέαμα είναι τόσο μοναδικό που την περιέργειά μας την καλύπτει περισσότερο η ιστορία της Θεοδώρας όπως αναφέρεται μέσα από την λαϊκή παράδοση παρά κάθε άλλη προσπάθεια του κάθε μη ρομαντικού επιστήμονα….