 | ||
| O ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ |
Προικισμένος με ομορφιά, ευφράδεια και πλούτη και γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, ο Αλκιβιάδης έμελλε να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην ιστορία της Αθήνας. Λατρεύτηκε και μισήθηκε όσο λίγοι, δοξάστηκε και ταπεινώθηκε. Οι ποικίλες αντιδράσεις του αθηναϊκού κοινού οφείλονται κατά ένα μεγάλο μέρος στον άστατο και απείθαρχο χαρακτήρα και τον εγωκεντρισμό του.
Μαθητής του Σωκράτη, αλλά και των Σοφιστών, αγάπησε πολύ τον πρώτο, αλλά επηρεάστηκε κυρίως από τους δεύτερους, όπως έδειξε η στάση του στα πολιτικά πράγματα. "Υπερβολικά φιλόδοξος", γράφει ο Θουκυδίδης, "ο πιο απρόσεκτος από όλα τα ανθρώπινα όντα", γράφει ο Πλούταρχος, ενώ ο Λυσίας τον αποκαλεί "εχθρό της πολιτείας, που πληρώνει με πληγές τη βοήθεια των φίλων του". Ο Ισοκράτης και ο Δημοσθένης από την άλλη μεριά, επαινούν τη στρατιωτική του ευφυία, τον πατριωτισμό και τη γενναιότητά του.
Οι πολιτικές φιλοδοξίες του Αλκιβιάδη ήταν συνδεδεμένες με το όραμα της αποκατάστασης της αθηναϊκής ηγεμονίας. Κατά τη διάρκεια της στρατηγίας του κι εξαιτίας της υπέρμετρης φιλοδοξίας του, ο αθηναϊκός στρατός υπέστη καταστροφικές ήττες στην Μαντίνεια και αργότερα στην Αμφίπολη.
Εξασφάλισε όμως την αγάπη των Αθηναίων με τη νίκη του στην Ολυμπιάδα το 416 π.Χ. Δεν ήταν δύσκολο κατόπιν, να τους πείσει να εκστρατεύσουν στη Σικελία, παρά τις αντιρρήσεις του Νικία. Μόλις έφτασε όμως στη Σικελία, έφτασε και η αποστολή που είχε αναλάβει να τον πάει πίσω στην Αθήνα για να δικαστεί. Η κατηγορία ήταν η "ιεροσυλία των Ερμών" και ο Αλκιβιάδης δραπέτευσε, κατέφυγε στη Σπάρτη και συμβούλεψε τους Σπαρτιάτες να στείλουν βοήθεια στους Συρακούσιους. Η καταστροφή που υπέστη η Αθήνα ήταν καθοριστική για το μέλλον της.
Ο έκλυτος βίος του έγινε αιτία να εκδιωχθεί και από τη Σπάρτη. Τότε βρίσκει καταφύγιο στον Πέρση σατράπη Τισσαφέρνη, το 412 π.Χ. και προσπαθεί να βρει τρόπο να επιστρέψει στην Αθήνα. Υποσχέθηκε στους ολιγαρχικούς πως θα τους βοηθούσε να πάρουν την εξουσία με χρήματα του Τισσαφέρνη, αλλά όταν εκείνοι τα κατάφεραν χωρίς τη βοήθειά του, στράφηκε στους δημοκρατικούς,
Το 410 π.Χ τον επανεξέλεξαν στρατηγό και το 407 π.Χ, όταν οι ολιγαρχικοί έχασαν την εξουσία, τον επανέφεραν στην Αθήνα με δόξα και τιμές.
Ως "αυτοκράτορας στρατηγός" πλέον, αναλαμβάνει επικεφαλής του στόλου εναντίον των Πελοποννησίων στην Ιωνία για να βιώσει μια τραγική ήττα στην Έφεσο εξαιτίας της οποίας του αφαιρέθηκαν όλα τα αξιώματα. Μάταια προσπάθησε να πείσει τους Αθηναίους να αποφύγουν τη μάχη στους Αιγός ποταμούς. Το τέλος της Αθήνας θα σημάνει με την ήττα τους το 405 π.Χ
Ο Αλκιβιάδης θα δολοφονηθεί λίγο αργότερα στη Φρυγία, από ανθρώπους του σατράπη Φαρνάβαζου (κατ'άλλους, του Σπαρτιάτη βασιλιά Λύσανδρου) και αφού είχε εμπλακεί σε ζητήματα που αφορούσαν τον περσικό θρόνο. Ο Πλούταρχος αναφέρει και την εκδοχή να δολοφονήθηκε εξαιτίας ενός ακόμη ερωτικού σκανδάλου με τη σύζυγο κάποιου αξιωματούχου.
Αθηνά Ταρλά
