25η ΜΑΡΤΙΟΥ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Iταλοί έφιπποι καραμπινιέροι επιτίθενται για να διαλύσουν διαδήλωση πατριωτών στην Πλατεία Συντάγματος την 25η Mαρτίου 1943, κατά τον εορτασμό της Eθνικής Επετείου.

Στα χρόνια της φασιστικής Κατοχής ο λαός των Αθηνών γιόρταζε τη μεγάλη Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου, μαχόμενος εναντίον των κατακτητών και έβαφε με το αίμα του την Αθηναϊκή άσφαλτο δείχνοντας έτσι σε όλο τον κόσμο και στους ίδιους τους κατακτητές ότι το 1821 δεν είναι κάτι που ανήκει στο παρελθόν και στα βιβλία, αλλά είναι η ίδια η αθάνατη ψυχή του Ελληνικού Έθνους, που γράφει την ιστορία του μέσα στους αιώνες με αγώνες και μάχες για την Ελευθερία.

Η άνοιξη του 1942 ήλθε ύστερα από έναν φοβερό χειμώνα πείνας με χιλιάδες θύματα, ενώ λίγο νωρίτερα το δολοφονικό μαχαίρι της προδοσίας είχε χτυπήσει από τα νώτα το Έθνος και το είχε ρίξει σε ένα μούδιασμα παθητικότητας, από την οποία μόλις τότε άρχισε να βγαίνει. Η 25η Μαρτίου ήρθε τότε σαν εγερτήριο σάλπισμα που καλούσε «στα όπλα».

1942
Η τρομοκρατία ήταν μεγάλη. Πάνοπλοι καραμπινιέροι είχαν κατακλύσει από ενωρίς το πρωί τους δρόμους. Οι κατακτητές είχαν απαγορεύσει κάθε εκδήλωση και ετοιμάζονταν να «τιμήσουν» αυτοί την επέτειο, με τελετή στη Μητρόπολη και στον Άγνωστο Στρατιώτη! Ένιωθαν το ξύπνημα του λαού και προσπαθούσαν να τον κρατήσουν στον ύπνο, υποκρινόμενοι ότι σέβονται τις εθνικές του παραδόσεις και ισχυριζόμενοι ότι ο «Άξων» του Φύρερ και του Ντούτσε πασχίζει για την …

Τα βάσανά της τα έκανε «διαμάντια»... - 3 Βίντεο με τραγούδια σε στίχους της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου

Σε μια μεγάλη στιχουργό του ελληνικού τραγουδιού, την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, ήταν αφιερωμένη η χθεσινή τηλεοπτική εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου, «Στην υγειά μας».

Εμείς την αδυναμία μας για το καλό λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι δεν την κρύβουμε γ’ αυτό και μεγάλο μέρος του προγράμματος μας του διαδικτυακού ραδιοφωνικού σταθμού μας είναι αφιερωμένο σ’ αυτά τα είδη της μουσικής.

Απ’ αυτή την εκπομπή, λοιπόν επιλέξαμε να ανεβάσουμε τρία βίντεο, με δυο σχετικά άγνωστα τραγούδια της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου – «Στα όνειρα παρηγοριά», «Το παρελθόν μου το βαρύ»- και το πασίγνωστο «Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά».
 Δυο λόγια για την μεγάλη μας αυτή στιχουργό γραμένα από την Ρουμπίνη Σούλη στον «Ριζοσπάστη»

Τα βάσανά της τα έκανε «διαμάντια»... . 

«Θα σου δώσω μια να σπάσεις/ αχ βρε κόσμε γυάλινε/ και θα φτιάξω μια καινούργια/ κοινωνία άλληνε...». «Σαν τον αϊτό είχα φτερά και πέταγα πολύ ψηλά/ μα ένα χέρι λατρεμένο, ένα χέρι λατρευτό/ μου τα κόβει τα φτερά μου, για να μην ψηλά πετώ/ Είμ' αϊτός χωρίς φτερά χωρίς αγάπη και χαρά...». «Δυο πόρτες έχει η ζωή/ άνοιξα μια και μπήκα/ σεργιάνισα ένα πρωινό/ κι ώσπου να 'ρθεί το δειλινό/ από την άλλη βγήκα...» Πίσω από κάθε στίχο της και ένα βίωμα, μία ιστορία, ένα συναίσθημα... Μέσα σε κάθε στίχο της, ο καημός, ο πόθος, η φωνή, η ψυχή ενός ολόκληρου λαού. Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, η δημιουργός των παραπάνω «διαμαντιών», όπως και εκατοντάδων ακόμη στίχων, έβαλε ανεξίτηλη τη σφραγίδα της στο λαϊκό μας τραγούδι. Η κορυφαία στιχουργός του λαϊκού μας τραγουδιού, που «έφυγε» από τη ζωή φτωχή και πικραμένη στις 7 του Γενάρη του 1972, υπήρξε μια σπουδαία λαϊκή ποιήτρια, που έδωσε απλόχερα στο λαϊκό μας πολιτισμό απίστευτης ομορφιάς και δύναμης τραγούδια. Ενα έργο, που παραμένει και στις μέρες μας δυνατό και αρυτίδωτο.

Σημαδεμένη από την προσφυγιά 

Γεννημένη στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας το 1893, η Ε. Παπαγιαννοπούλουήρθε στην Ελλάδα με τη Μικρασιατική Καταστροφή, με την ύπαρξή της σημαδεμένη από την αγωνία του πρόσφυγα. Αυτή την αγωνία, μαζί με την πίκρα, τον πόνο, τα βάσανα, τη φουρτούνα της ψυχής της μετουσίωσε σε αθάνατα λαϊκά τραγούδια. Ερχόμενη πάμπτωχη στην Ελλάδα το 1922, με δυο παιδιά και με το δίπλωμα της δασκάλας, δούλεψε για σχεδόν είκοσι χρόνια σε μπουλούκια ως ηθοποιός. Στη συνέχεια, και σε μεγάλη πλέον ηλικία στα 55 της χρόνια (από το 1948) άρχισε να γράφει τραγούδια, ακατάπαυστα, μέχρι το τέλος της ζωής της. Το γράψιμο γι' αυτήν ήταν παιχνίδι...

Με άνεση και ευκολία κατέκτησε τη γλώσσα του λαϊκού τραγουδιού, καταθέτοντας στίχους λιτούς και στέρεους, με τους οποίους για δύο και πλέον δεκαετίες λάμπρυνε τη μουσική δημιουργία. Στίχους, στους οποίους αποτύπωνε τα βιώματά της: Τα βάσανα, τις ατυχίες της ζωής, την πίκρα, την οδύνη από την απώλεια αγαπημένων της προσώπων - χάνει τους τρεις ανθρώπους που λάτρευε, την κόρη, τη μητέρα και τον άντρα της. Ισως αυτή η βιωματική σχέση με τα τραγούδια της - μαζί με τη στιχουργική τους ποιότητα βέβαια - να είναι και το μυστικό της τεράστιας απήχησής τους στο λαό, ο οποίος μέχρι σήμερα συνεχίζει να τραγουδάει και να συγκινείται από τους στίχους της. Το επίπεδο της στιχουργικής της, ο μεστός της λόγος, συνδέεται μάλλον και με το ότι η ίδια είχε διαβάσει πολλή ποίηση και αγαπούσε το διάβασμα και τη λογοτεχνία.

Είχε αδυναμία στα δημοτικά τραγούδια και γενικά στη δημοτική παράδοση, αλλά και στον Καββαδία, τον Κρυστάλλη, τον Γρυπάρη και τον Βάρναλη.
Η περιπέτεια της Ε. Παπαγιαννοπούλουστο λαϊκό τραγούδι ξεκινά στις αρχές του '50, όπου κάνει τις πρώτες επιτυχίες με τον Βασίλη Τσιτσάνη: «Στρώσε μου να κοιμηθώ», «Τα καβουράκια», «Είμαστε αλάνια» κ.ά. Στη συνέχεια, συνεργάζεται με τον Στέλιο Καζαντζίδη («Μαντουμπάλα», «Είσαι η ζωή μου» κ.ά.), τον Απόστολο Καλδάρα («Ονειρο απατηλό», «Πετραδάκι - πετραδάκι», κ.ά.), τον Μανώλη Χιώτη («Ηλιοβασιλέματα»), Μάνο Χατζιδάκι («Είμαι αϊτός χωρίς φτερά»), Σταύρο Ξαρχάκο («Τι έχει και κλαίει το παιδί») κ.ά. Τους στίχους της ερμηνεύουν οι μεγαλύτερες λαϊκές φωνές: Στέλιος Καζαντζίδης, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Μαίρη Λίντα, Καίτη Γκρέυ, Γιώτα Λύδια, Μανώλης Αγγελόπουλος, Βίκυ Μοσχολιού, Σταμάτης Κόκοτας, Μιχάλης Μενιδιάτης, Αντώνης Ρεπάνης, κ.ά.

Κρατσάιζεν Καρλ ( 1794–1878 ) Ο ζωγράφος των αγωνιστών του ’21

« Ο λοχαγός και αυτοδίδακτος ζωγράφος Καρλ Κρατσάιζεν, που έλαβε ενεργά μέρος στον αγώνα, ήταν ο άνθρωπος χάρη στον οποίο γνωρίζουμε σήμερα πώς ήταν η μορφή δεκάδων αγωνιστών της εθνεγερσίας». 

Κρατσάιζεν Καρλ (1794–1878) Ο ζωγράφος των αγωνιστών του ’21

Ο Karl Krazeisen, Bαυαρός αξιωματικός του πεζικού και ερασιτέχνης ζωγράφος, γεννήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 1794 στο Kαστελλάουμ του Παλατινάτου και πέθανε στο Mόναχο στις 27 Iανουαρίου 1878. Πήρε μέρος στις επιχειρήσεις της πατρίδας του κατά του Nαπολέοντα (1813-1814). Tο 1826, υπακούοντας στο ρομαντισμό και το φιλελληνισμό της εποχής, ήρθε στην Eλλάδα για να πολεμήσει υπέρ της ανεξαρτησίας των Eλλήνων. Kατά την παραμονή του στην Eλλάδα σχεδίασε διάσημες μορφές του Aγώνα και έχοντας συναίσθηση της αξίας των έργων του, γυρίζοντας στο Mόναχο το 1827 προχώρησε σε λιθογράφηση των σχεδιασμάτων του και έκδοσή τους στο γνωστό λεύκωμα Bildmisse ausgezeichneler Griechen und Philhellenen, nebst einigen Ansichten und Trachten, που τυπώθηκε σε επτά τεύχη, από το 1828 έως το 1831. Tα σχεδιάσματα του Krazeisen έδωσαν τη δυνατότητα να παρουσιασθούν σεπτές μορφές του 1821 που η μορφή τους αναπαριστά και την αγωνία, την ελπίδα του Αγώνα του ελληνικού έθνους. Συνολικά σχεδίασε 91 έργα, ανάμεσά τους υδατογραφίες, τοπία, αρχαιότητες, πολεμικές συνθέσεις και βέβαια οι προσωπογραφίες των πρωταγωνιστών του 1821. Τα περισσότερα έργα έγιναν με μολυβί και σε χαρτί μικρού μεγέθους.

Επιστρέφοντας στη Γερμανία ο Κράτσαϊζεν λιθογράφησε τα σχέδιά του και τα κυκλοφόρησε, από το 1827 έως το 1831, σε επτά λευκώματα με το γενικό τίτλο Bildnisse ausgezeichneter Griechen und Philhellenen nebst einigen Ansichten und Trachten. Nach der Natur gezeichnet und herausgegeben von Karl Krazeisen (Προσωπογραφίες των διασημοτέρων Ελλήνων και Φιλελλήνων, μαζί με μερικές απόψεις και ενδυμασίες σχεδιασμένες εκ του φυσικού και δημοσιευμένες από τον Καρλ Κράτσαϊζεν).

Το περιεχόμενο των επτά λευκωμάτων με τις λιθογραφίες είναι το παρακάτω:

1ο. Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Γιακουμάκης Τομπάζης, Thomas Gordon, μία άποψη από το Παλαμήδι και ένα τμήμα του Ναυπλίου (1828).

2ο. Νικηταράς, Γεώργιος Κουντουριώτης, Hastings, και μία άποψη από το Μπούρτζι (1828).

3ο. Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Μακρυγιάννης, Κωνσταντίνος Νικόδημος, και μία άποψη της Αίγινας  (1828).

4ο.  Γεώργιος Καραϊσκάκης, Ι. Μακρής – Μιλαϊτης, Ανδρέας Ζαΐμης,  και μία άποψη της Ακρόπολης των Αθηνών (1828).

5ο.  Ανδρέας Μιαούλης, Γεώργιος Μαυρομιχάλης, ο γιατρός Baily  και μία άποψη του Πειραιά με το μοναστήρι του Αγίου Σπυρίδωνα (1829).

6ο.  Κωνσταντίνος Κανάρης, Γεώργιος Σισίνης, A. Schilcher  και το «Καπετάνιος με τα παλικάρια του» (1829).

7ο. Karl von Heideck, ο συνταγματάρχης Fabvier, Κίτσος Τζαβέλας , και το «Φρεγάτα Ελλάς  και το ατμόπλοιο Καρτερία» (1831).

Τα σχέδια του Karl Krazeisen δεν λιθογραφήθηκαν όλα επομένως ορισμένα από αυτά είναι σχεδόν άγνωστα. Είναι Οι προσωπογραφίες των Κωνσταντίνου Αξιώτη, Ι.Πέτα, Ι.Φιλήμονα, Ιωάννη Μαυρομιχάλη, Κωνσταντίνου Μπότσαρη, και Δημήτριου Κολιόπουλου – Πλαπούτα».

Η απόκτηση των σχεδίων

Μετά τον θάνατο του Κρατσάϊζεν, η συλλογή ανήκε πλέον στην κόρη του Μαρία, από την οποία τα κληρονόμησε ο σύζυγός της, Ιόν Ραδιονώφ  Φετώβ, καθηγητής ρωσικής καταγωγής στο Βερολίνο και αργότερα κάτοικος Γαλατίου Ρουμανίας. Στις 13 Φεβρουαρίου 1926 ο Φετώβ καταθέτει στο Ελληνικό Προξενείο του Γαλατίου ένα έγγραφο στα ρουμανικά με το ιστορικό της συλλογής του το οποίο μεταφρασμένο στα ελληνικά, φυλάσσεται στο αρχείο της Εθνικής Πινακοθήκης. Αξίζει να σημειωθεί ότι για την αξία τους ο Φετώφ είχε συμβουλευτεί πριν από το 1900, τον ίδιο τον Νικόλαο Γύζη, τότε καθηγητή στο Μόναχο, ο οποίος και αμέσως αναγνώρισε την ιστορική σημασία τους, προτείνοντας την ένταξή τους στο (τότε ανύπαρκτο) Μουσείο των Αθηνών. Φαίνεται επίσης ότι για το ίδιο ζήτημα είχε ερωτηθεί και ο γλύπτης Φυτάλης. Το πλήρες κείμενο του Φετώφ που δημοσιεύεται για πρώτη φορά έχει ως εξής:

«Κατ`αρχάς του παρελθόντος αιώνος ότε ο Ελληνικός Λαός δια ν’ αποτινάξη τον τουρκικόν ζυγόν, πολλοί Φιλέλληνες εκ της Ευρώπης έλαβον μέρος εις τον αγώνα. Μεταξύ αυτών υπήρξε και ο νέος Βαυαρός υπολοχαγός Κ. Κρατσάϊζεν μετά του ζωγράφου Χεσς. Ενθουσιασμένος δια τας ωραιότητας της κλασσικής εποχής, δια τους εμπνευσμένους  ήρωάς της δια την Πατρίδα των, δια τας ιδιοτρόπους αμφιέσεις, έλαβε το μολυβδοκόνδυλον και την πυξίδα εις την χείρα ίνα διαωνίση παν ό,τι τω εφαίνετο αξίας. Επιστρέφων εις Βαυαρίαν ο καλλιτέχνης ούτος, προέτεινεν εις την Επωνυμίαν Χανφστενγκελ όπως λιθογραφήση τους επισημοτέρους ήρωας, όπερ και επραγματοποιήθη δια της υποστηρίξεως του Βασιλέως τη Βαυαρίας και αυτού τούτου τυγχάνοντας μεγάλου Φιλέλληνος. Μετά το θάνατον του  επισυμβάντος εν έτει 1878 τα ιχνογραφήματα και αι υδατογραφίαι του εκληρονομήθησαν παρά της θυγατρός του Μαρίας, συζύγου μου, μετά δε τον θάνατόν της, συμφώνως τη τελευταία αυτής θελήσει, περιήλθον εις την κατοχήν μου.

Πάντα τα ιχνογραφήματα τούτα έδειξα τω τέως Καθηγητή της εν Μονάχω Ακαδημίας Τεχνών Νικολάω Γύζη, ίνα πληροφορηθώ όσο το δυνατόν κάλλιον περί της αξίας αυτών. Η γνώμη του ήτο ότι η θέσις των δύναται να είναι μόνον το Μουσείον Αθηνών. Αλλ`εγώ δεν ηδυνάμην να χωρισθώ αυτών εμφορούμενος προ παντός εξ αισθημάτων σεβασμού. Τώρα όμως, ων προκεχωρημένης ηλικίας και μη ων βέβαιο ότι μετά τον θάνατόν μου οι διάδοχοί μου θα εφύλαττον μετά της αυτής αγάπης και ευλαβείας τα πολύτιμα τούτα πράγματα, μοναδικά εις το είδος των, απεφάσισαν να τα παραδώσω εις χείρας πατριώτου τινός όστις θα εγνώριζε  να εκτιμήση ταύτα. Η αξία των όμως δύανται να καθορισθή μόνον εις απώτερον μέλλον καθ`όσον εκατό μόνον έτη είναι μικρόν διάστημα δυνάμενον να χρησιμεύη ως γνώμων εκτιμήσεως ιστορικού τινο αντικειμένου».

 Ο Έλληνας αυτός πατριώτης που ανέλαβε την πώληση ονομάζονταν Αντύπας και ήταν Έλληνας του εξωτερικού. Λίγους μήνες αργότερα, ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, δημοσιεύει το άρθρο με το οποίο παρακινεί το Ελληνικό Δημόσιο να αγοράσει το συνολικό κληροδότημα. Σ` αυτά περιλαμβάνονταν η κασετίνα με τα υδροχρώματα και τα πινέλα του Κρατσάιζεν, το δερμάτινο σελάχι του αγωνιστή Πλαπούτα, που εκτίθεται στο Παράρτημα του Ναυπλίου, μια φωτογραφία του ζωγράφου και 24 λιθογραφίες. Αγοράστηκε προς 200.000 δρχ. για λογαριασμό της Εθνικής Πινακοθήκης. Παράλληλα αποκτήθηκε και ο συνολικός λεπτομερής κατάλογος των έργων στα ρουμανικά με περιληπτική εισαγωγή του ιστορικού, όπου τονίζεται ιδιαίτερα ότι οι προσωπογραφίες είναι σχεδιασμένες εκ του φυσικού και ότι κάθε μια φέρει τις ιδιόχειρες υπογραφές των απεικονιζομένων.

Καρλ Κρατσάιζεν προσωπογραφίες αγωνιστών  

Θεόδωρος Kολοκοτρώνης - Eθνικό Iστορικό Mουσείο

ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΑ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ

Κεδράκας Νάσος

Γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας στις 21 Νοεμβρίου 1915. Σπούδασε στη Σχολή Εθνικού Θεάτρου, απ' όπου απεφοίτησε το 1942.

Πτυχιούχος επίσης της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο την ίδια χρονιά που απεφοίτησε ("Φάουστ" Γκαίτε, Εθνικού Θεάτρου) και στον κινηματογράφο το 1946 στην ταινία Πρόσωπα λησμονημένα.

Ήταν συγχρόνως και καθηγητής δραματολογίας στη Δραματική Σχολή Εθνικού Ωδείου.

Στον κινηματογράφο έχει παίξει σε 190 ταινίες περίπου, πάντα σε χαρακτηριστικούς δεύτερους ρόλους και θεωρείται από τους ηθοποιούς που έχουν αναπτύξει αρκετή δραστηριότητα στην ελληνική οθόνη.

Την δεκαετία του '70 πέρασε στην τηλεόραση ("Ο φωτογράφος του χωριού", "Η κοκορόμυαλη", "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" (καφετζής της Λυκόβρυσης) κ.ά.)

πηγή: Multimedia CD-ROM Ελληνικός Κινηματογράφος 1997 ΕΘΝΟDATA

Φιλμογραφία (εώς το 1973):

1946 ΠΡΟΣΩΠΑ ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΑ
1947 ΜΑΡΙΝΑ
1950 ΑΠΑΧΗΔΕΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ, ΟΙ
1951 ΠΡΟ ΠΑΝΤΩΣ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ
1952 ΦΑΤΑΟΥΛΑΣ, Ο

– http://uwall.tv/ - MIA ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΓΟΥΣΤΟ

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΝΔΑΙΣΙΑ.  ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΟΔΗΓΙΕΣ.



ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ  ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΓΟΥΣΤΑ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ.
Ο παραπάνω σύνδεσμος, ενεργοποιώντας τον,
θα σας δώσει Όλου του Κόσμου την  ΜΟΥΣΙΚΗ και όχι μόνο .
Ανοιξτε τον (και ταυτοχρονα απομνημονεύστε τον,
θα σας χρειασθεί αργότερα).
Θα δειτε στην οθόνη πληθος απο  προσωπο(φωτο)γραφίες  καλλιτέχνων με το ονομά τους .
Στην πρώτη σελίδα εμφανίζονται  φωτογραφίες  π .χ.
Frank Sinatra, Lady Gaga, Charles Aznavour,
Shakira, Elvis Presley, Mina, Celene Dion κλπ,κλπ,κλπ.
Αν με κλικ επιλέξετε  καποια φωτογραφία  και περιμένετε θα δειτε ένα βιντεο και μια  λίστα τραγουδιών του καλλιτέχνη, ενώ ταυτόχρονα θα ξεκινήσει να παίζει το πρώτο τραγούδι της λίστας….

Έκθεση: «Γιάννης Μέτσης – Πειραματικό Μπαλλέτο Αθηνών»

---

Στα βήματα ενός πρωτοπόρου του μπαλλέτου – Το έργο του σημαντικού χορευτή, χορογράφου, δασκάλου, μέσα από μία αναδρομική έκθεση στον “Ελληνικό Κόσμο”, από τις 21 Νοεμβρίου ως τον Μάιο του 2012.

Ο Γιάννης Μέτσης και η Μάρω Παππά στο «Επεισόδιο Νο.2» σε μουσική Ολιβιέ Μεσιάν.

«Γιάννης Μέτσης – Πειραματικό Μπαλλέτο Αθηνών» είναι ο τίτλος της έκθεσης που παρουσιάζει το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού σε συνεργασία με το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος». Πρόκειται για μια  αναδρομική έκθεση- φόρο τιμής στο έργο του σημαντικού χορευτή, χορογράφου και δασκάλου ο οποίος έφυγε από τη ζωή τον Αύγουστο του 2010 στα 79 του χρόνια.

Στην έκθεση, η οποία θα διαρκέσει από τις 21 Νοεμβρίου ως τον Μάιο του 2012, παρουσιάζεται άγνωστο υλικό από το προσωπικό αρχείο του Γιάννη Μέτση,

The Fantastic Flying Books of Mr. Morris Lessmore (2011) ΤΟ ΕΙΔΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΣΑΣ ΤΟ ...ΔΙΝΩ

LUCIO DALLLA ... ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΜΟΝΑΧΑ

 DICE CHE ERA UN BEL UOMO E VENIVA DAL MARE 

PARLAVA UN ALTRA LINGUA 

PERO SAPEVA AMARE



HTAN  ΤΟΥΣ ΤΡΑΓΟΥΔΟΠΟΙΟΥΣ ,ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΠΡΟΩΡΑ , TON FABRIZIO DE ANDRE  ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΜΟΥ .... ΚΑΘΕ  ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΓΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΩ ΜΕ ΦΕΡΝΟΥΝ ΠΙΣΩ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ..
.ΧΡΟΝΙΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΝΕΜΕΛΑ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ..
 ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ... ΔΕΝ ΣΑΣ ΚΡΥΒΩ ΟΤΙ   , ΕΚΛΑΨΑ ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΜΑΘΑ ...

O  ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ  ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΣΑΝ
 " GESU BAMBINO"  ΕΙΝΑΙ 4 /3/1943 
 ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ  ΚΑΙ Η ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ  . LUCIO DALLA  ΜΟΥΣΙΚΟΣ . ΛΑΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ , ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ.ΠΟΛΛΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ  ΠΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΑ ΑΓΑΠΗΣΕ ΑΛΛΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑΙ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΤΙΤΤΛΟΥΣ
 .L ANNO CHE VERRA  Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟ ΘΥΜΑΤΑΙ  CARO AMICO TI SCRIVO .
TO YΠΕΡΟΧΟ CARUSO Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΣΑΝ  TI VOGLIO BENE ASSAI.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ LUCIO - ANTIO