ΣΤΑΓΟΝΑ ΤΕΧΧΝΗΣ

Henri Lebasque (1865-1937)-La Femme en Robe Blanche - Woman in a White Dress (1923)

Henri Lebasque (1865-1937)-La Femme en Robe Blanche - Woman in a White Dress (1923)

Henri Lebasque (1865-1937)-La Femme en Robe Blanche - Woman in a White Dress (1923)

Ferdinand du Puigaudeau-(1864-1930).

A girl with a pot of roses, 1850-Vasily Tropinin

ΣΤΑΓΟΝΑ ΤΕΧΝΗΣ

Ellis William Roberts - Lady Beatrice Butler

ugene Berman - Solitude, 1941

ugene Berman - Solitude, 1941

William-Adolphe Bouguereau -The return of the market, 1869

Η λέξη ψυχή από το ρήμα ψύχω δηλαδή [φυσώ,πνέω]

Η λέξη ψυχή από το ρήμα ψύχω δηλαδή [φυσώ,πνέω] κυριολεκτικά σημαίνει την πνοή,την ύστατη ένδειξη της ζωής στο σώμα που γίνεται αισθητή από την αναπνοή.Εντούτοις, από αρχαιοτάτων χρόνων ο όρος χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει πολύ περισσότερα, ιδίως όσον αφορά στις νοητικές λειτουργίες του ανθρώπου και τη μετά θάνατον ζωή.Λόγω των πολλών απόψεων για τη θρησκευτικο-φιλοσοφική σημασία της  ψυχής , οι ορισμοί που υπάρχουν είναι τουλάχιστον δεκάδες, αλλά ωστόσο ο συνηθέστερος είναι αυτός που ορίζει την ψυχή ως την άυλη ουσία του ανθρώπου η οποία αποτελεί την έδρα της προσωπικότητάς του, επιζεί μετά τον θάνατο του σώματος, όντας η ίδια αθάνατη, και στη συνέχεια μεταβαίνει είτε σε κάποια άλλη κατάσταση, σε άλλο τόπο, είτε σε κάποιο άλλο σώμα. Είναι γεγονός ότι αυτός ο συνήθης ορισμός βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην πλατωνική ψυχολογία, δηλαδή μελέτη της ψυχής, η οποία, παρά τα κενά της, επηρέασε και συνεχίζει να επηρεάζει τους στοχαστές, τους φιλοσόφους και τους θεολόγους. Παρ’ όλα αυτά, οι απόψεις που εκτίθενται στα πλατωνικά έργα αποτελούν μια απόπειρα συστηματοποίησης και ανάπτυξης προϋπαρχουσών θεωριών, δεδομένου ότι τα ερωτήματα για τη φύση του ανθρώπου και τον θάνατο είναι πολύ παλαιότερα του Πλάτωνα και έχουν απασχολήσει ίσως όλους τους πολιτισμούς.

Προϊστορικά χρόνια

ΣΤΑΓΟΝΑ ΤΕΧΝΗΣ

Geraniums - Childe Hassam 1888

Diana in the Autumn Wind - Paul Klee

Vladimir Yakovlelv (Russian, 1934-1998) - Pink Flower, 1960

 

 

Paul Gauguin-Jeanne d’Arc

Francis Picabia-Port of Saint-Tropez, Evening Effect, 1909

ΣΤΑΓΟΝΑ ΤΕΧΝΗΣ

Henri Martin-The Arbour, 1900

William Merritt Chase-Afternoon in the Park, 1890

Moroccan Landscape - Henri Matisse-1913

Portrait of I. F. Tyumenev (1886), Andrei Ryabushkin

Henri Martin--Young Woman Veiled in White in a Forest

8 ΦΩΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ CINEMAGRAPH

 

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ – O ΕΡΩΤΑΣ

Το μεγαλείο του έρωτα βρίσκεται στην προσφορά. Όχι σ’ αυτό που παίρνεις.
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ “ΜΥΣΤΙΚΗ ΖΩΗ” Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ

Τι ιερώτερον του πρώτου αγνού νεανικού έρωτος!
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΒΙΚΕΛΑΣ “ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ” Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ

Το λογικό κι ο έρωτας ποτέ τους δεν ταιριάξαν…
ΚΟΣΜΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ “ΛΕΜΟΝΟΔΑΣΟΣ” Εκδόσεις ΥΨΙΛΟΝ

Στον έρωτα μήπως όλες οι φορές που αγαπούμε δεν είναι πρώτες;
ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ “ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΖΩΗ” Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Α! τι μπαίγνιο είναι ο άνθρωπος, όταν αγαπάει αληθινά!
ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΡΑΥΛΑΝΤΩΝΗΣ “Η ΕΞΑΔΕΛΦΗ” Εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ

Λέγουν “αγάπησε και τρελάθηκε”, ενώ έπρεπε να πουν “τρελάθηκε και αγάπησε”.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΜΠΟΥΡΟΓΛΟΥ “ΘΡΥΨΑΛΑ”
από το βιβλίο του ΜΙΧΑΛΗ ΠΕΡΑΝΘΗ “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ 1453 ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ” Εκδόσεις ΕΡΓΩΝ ΠΕΡΑΝΘΗ

Τι άλλο είναι ο έρωτας, λογουχάρη, από ένας βασανισμός του ενός για τον άλλο, του ενός από τον άλλο;
ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ “ΜΥΣΤΙΚΗ ΖΩΗ” Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ

Η στοργή είναι αφάνταστα ανώτερη απ’ τον έρωτα, και, εκ των πραγμάτων, ασυμβίβαστη μ’ αυτόν.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ”ΓΙΑ ΕΝΑ ΦΙΛΟΤΙΜΟ” Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ

Ο έρωτας πηγάζει από τον εγωισμό να κυριαρχήσουμε, με κάθε θυσία, στον εγωισμό ενός ετερόφυλου.
Μ. ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ “Ο ΚΙΤΡΙΝΟΣ ΦΑΚΕΛΛΟΣ” Εκδόσεις ΕΣΤΙΑ

6 ΦΩΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΝΕΑ ΤΕΧΝΙΚΗ CINEMAGRAPH

-

Οι Αρχές της Κυνικής φιλοσοφίας

ΘΕΣΗ 1. Κατά τους «Κυνικούς», η Φιλοσοφία οφείλει ν’ ασχολείται με την καθημερινή ζωή και με κάθε τι που είναι συγκεκριμένο και απτό και να παρακάμπτει, ως ματαιοπονία, τον κόσμο των αφηρημένων εννοιών. Για την Αρετή, η οποία ορίζεται ως σκοπός της ζωής, δεν απαιτείται πολυμάθεια, και στην κατάκτησή της δεν συντελεί διόλου η μελέτη πολύπλοκων αντικειμένων όπως η Γεωμετρία, η Μουσική και η Λογοτεχνία.
Ανίσχυρες και παραπλανητικές είναι επίσης όλες οι ενασχολήσεις με μεταφυσικά, γλωσσολογικά και επιστημονικά ζητήματα. Ως βασικά εργαλεία διακίνησης των ιδεών της Σχολής αναγνωρίζονται μόνον
το έμπρακτο παράδειγμα και η συγγραφή «διατριβών» και «σάτυρας».
ΘΕΣΗ 2. Σημαντικό είναι το απτό άτομο και όχι η αόριστη και γενική έννοια «Ανθρωπότης» και η λεγομένη «κοινή ανθρώπινη φύσις». Το «καλό» ισχύει για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, σε προσωπική βάση, και η «ευδαιμονία» αποκτάται με την εξασφάλιση της μέγιστης δυνατής εσωτερικής αυτάρκειας μέσω της απελευθερώσεως από τις μεταβολές της Τύχης και των άλλων εξωτερικών του εαυτού (και συχνά απειλητικών προς αυτόν) δυνάμεων του κόσμου. Ο «ευδαίμων» άνθρωπος οφείλει να είναι επιμόνως αδιάφορος και υπομονετικός απέναντι στις όποιες συμφορές.
Το κέντρο βάρους της ηθικής και της συνειδησιακής αλλαγής τοποθετείται από τους Κυνικούς αποκλειστικώς στο άτομο, πέρα από κάθε εξωτερικό δεδομένο, όπως θεσμούς, συνήθειες, απόψεις, έξεις, κανόνες, παρορμήσεις, σχέσεις. Η όποια αλλαγή και βελτίωση είναι αποκλειστικώς εσωτερική ανθρώπινη υπόθεση, εντελώς ανεξάρτητη από την όποια κοινωνική, πολιτισμική, πολιτική και

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ - Η ΑΜΑΡΤΙΑ

Η αμαρτία που δεν απαρνήθηκα, όσο μικρή κι αν είναι, αυτή ’ναι η μεγαλύτερη.
Κοσμάς Πολίτης “Εκάτη”

Αμαρτία σ’ αυτό τον κόσμο είναι μονάχα η κατάχρηση.
Λύσανδρος Πράσινος “Ο Σομάλης”

Όποιος δεν τα κάνει, τα λέει. Κι όποιος δεν τα λέει, τα συλλογιέται.
Αργύρης Εφταλιώτης “Νησιώτικες ιστορίες”

Αχ! κάθε αμαρτία έχει και τη γλύκα της.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης “Η Φόνισσα”

Αμαρτία η απουσία από το παρόν.
Νίκος Γ. Πεντζίκης “Το Μυθιστόρημα της κυρίας Έρσης”
 
Το άπλυτο κορμί το πλένεις. Καθαρίζει. Η βρόμικη ψυχή πώς πλένεται;
Μενέλαος Λουντέμης “Αγέλαστη Άνοιξη”

Γιατί τάχα αμαρτία η συμφωνία με την επιθυμία μας;…
Γιάννης Ρίτσος “Ο Γέροντας με τους Χαρταϊτούς”

Η μοίρα του αμαρτωλού είναι πικρή, όμως είναι γλυκό το αγκάθι της αμαρτίας.
Άγγελος Τερζάκης “Η Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ”

Ωσάν χορτάσει η κοιλία θέλει απέκει να αναπαυθεί εις τες αμαρτίες.
Φραγκίσκος Σκούφος (1644-1697)

Το να ταυτίζουμε την απόλαυση με την αμαρτία, είναι σαν να αρνιόμαστε στον άνθρωπο τη φύση του.
Νίκος Δήμου “Οι Νέοι Έλληνες”

Έχω αμαρτήσει κι εγώ γιατί πρόσφερα την ελπίδα.
Άγγελος Τερζάκης “Προσωπικές Σημειώσεις”

ΣΤΑΓΟΝΑ ΤΕΧΝΗΣ

-ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΣΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΣΧΕΙΚΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Wassily Kandinsky-Rising of the Moon, 1903

Gerard ter Borch-Woman Sewing by a Cradle,1656

Jacques Humbert      The Writer Colette     1896

ΣΤΑΓΟΝΑ ΤΕΧΝΗΣ

Kasimir Malevich-On the Boulevard, 1911

HOSOKIBARA Seiki（ 細木原青起 Japanese, 1885-1958）-Wind Blowing from Mt. Fuji

Martin Johnson Heade-Sunlight and Shadow The Newbury Marshes, 1875

Paul Klee-City of Churches, 1918

Ο ΟΚΤΩΒΡΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ

 

Ο ΟΧΤΩΒΡΗΣ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΑΡΟΥΧΗ

Ο δεύτερος μήνας του φθινοπώρου. Έχει 31 ημέρες κι είναι ο πιο κατάλληλος για την καλλιέργεια και τη σπορά των χωραφιών. Ο ελληνικός λαός δίνει και τα ονόματα: Αϊ-Δημήτρης ή Αϊ-Δημητριάτης, Βροχάρης, Σποριάτης ή Σποριάς ή Σπαρτός, Μπρουμάρης (=ομιχλώδης, σκοτεινός) και Παχνιστής (από την πάχνη που πέφτει στους αγρούς). Τον θεωρεί έναν από τους μήνες κατά τους οποίους πρέπει κανείς να πίνει το κρασί ανέρωτο, γιατί τον συμπεριλαμβάνει στην παροιμία: «Όποιος μήνας έχει ΡΟ, δε θέλει στο κρασί νερό».

Κατά το ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο 8^ος μήνας, γι` αυτό κι ονομάστηκε Οκτόμπερ. Ήταν αφιερωμένος στον Άρη και τον παρίσταναν με μορφή κυνηγού, που έχει λαγό στα πόδια του, πουλιά πάνω απ` το κεφάλι του και ένα είδος κάδου κοντά του. Ο μήνας «των χειμαδιών» και ο γυρισμός των παραδοσιακών μαστόρων στις οικογενειακές εστίες.
                ΕΡΓΑΣΙΕΣ:
                Όργωμα & σπορά σιτηρών, κριθαριού & βρώμης.
                Σπορά τριφυλλιού.
                Ολοκλήρωση τρύγου και παραγωγή κρασιού.
                Μάζεμα φθινοπωρινών φρούτων & πατάτας.
                Κάψιμο φυτών, που έδωσαν καρπούς, για να καταστρέψουν τα αυγά των εντόμων.
                Κατεβαίνουν οι βοσκοί από τα βουνά στους χαμηλούς κάμπους (τα χειμαδιά).
                ΕΘΙΜΑ-ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ:

ΣΤΑΓΟΝΑ ΤΕΧΝΗΣ

Julian Alden Weir-In the Livingroom, 1889

Wassily Kandinsky-Yellow, Red, Blue  1925

Lu Cong - Aliza - 2008

 

 

The Broken Tryst - William Quiller Orchardson

Γαμικός λέβης, ύψος 51,1 εκ., 430-420 π.Χ., Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, Νέα Υόρκ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΑΜΙΚΟΣ ΛΕΒΗΣ
    

Ο γαμικός λέβης είχε σχήμα παρόμοιο με του λέβητα, διέφερε όμως στο ότι διέθετε ευρύ υψηλό πόδι με κωνικό στήριγμα ενσωματωμένο στο κυρίως αγγείο και λαβές, οι οποίες ξεκινούσαν από τους ώμους και κατέληγαν κοντά στα χείλη του αγγείου. Είχε κάλυμμα σε σχήμα τρούλου που κατέληγε σε λαβή. Συνηθιζόταν να το φέρουν στις γαμήλιες τελετές με το νερό για το γαμήλιο λουτρό και είχε συνήθως ανάλογη διακόσμηση.

Πρωτοεμφανίστηκε τον 6ο αιώνα και χρησιμοποιήθηκε μέχρι τον 4ο αιώνα. Σύμφωνα με τον Beazley ο πρώτος που διακόσμησε γαμικό λέβητα ήταν ο Σοφίλος περίπου το 580 με 570 π.Χ. αναπαριστώντας τη γαμήλια τελετή της Ελένης και του Μενέλαου. 

Γαμικός λέβης, ύψος 51,1 εκ., 430-420 π.Χ., Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, Νέα Υόρκη   Γαμικός λέβης, ύψος 51,1 εκ., 430-420 π.Χ., Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, Νέα Υόρκη Στην κοιλιά του αγγείου η νύφη κάθεται σε ένα δίφρο, ακουμπά τα πόδια της  σ' ένα υποπόδιο και με τα δυο της χέρια παίζει μια άρπα, υποδηλώνοντας  τα τραγούδια που ακούγονταν κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της νύφης.  Μία από τις ακόλουθες πλησιάζει από πίσω, κρατώντας μια λουτροφόρο, αγγείο  που χρησιμοποιόταν κυρίως στους γάμους για τη μεταφορά νερού για το γαμήλιο  μπάνιο. Τρεις γυναίκες πλησιάζουν προς τη νύφη κρατώντας σε κασέλες τα δώρα για το γάμο.  Στην άλλη πλευρά του αγγείου δύο γυναίκες προσφέρουν κασέλες με δώρα. Κάτω από τις λαβές εικονίζονται φτερωτές γυναίκες οι οποίες μπορεί να είναι  Νίκες που υποδηλώνουν τη θριαμβευτική δύναμη της ομορφιάς ή μπορεί  να αντιπροσωπεύουν θεότητες του Κάτω Κόσμου, σχετικές με τη γονιμότητα.  Οι κορδέλες ή οι κλάδοι που φέρουν αντιπροσωπεύουν τη θεία ευλογία  που φέρνουν στη νύφη. Δεδομένου ότι η νύφη δε φοράει πέπλο και στεφάνι και ότι δεν είναι ντυμένη,  μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι απεικονίζονται τα "επαύλια", μία ημέρα  μετά το γλέντι του γάμου και τη νυφική πομπή. Κατά τη διάρκεια   αυτής της περιόδου, η νύφη καλωσόριζε τους φίλους και την οικογένεια  στο νέο σπίτι της και έπαιρνε τα δώρα τους, υφαντά, καλάθια, μπαούλα,  πυξίδες, καθρέφτες κ.τ.λ.

ΓΙΑΤΙ ΛΕΜΕ -Του μπήκαν ψύλλοι στ' αυτιά και του έψησε το ψάρι στα χείλη;

Η φράση «του μπήκαν ψύλλοι στ' αφτιά», που χρησιμοποιείται για κάποιον που άρχισε να έχει υποψίες για κάτι και η φράση «του έψησε το ψάρι στα χείλη», που λέγεται για κάποιον που ταλαιπωρήθηκε πολύ για κάποια υπόθεση ή από κάποια σχέση, έχουν τις ρίζες τους στο Βυζάντιο.

Οι Βυζαντινοί κατά περιόδους έθεταν πολύ αυστηρούς κανόνες, ακόμα και στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων και για τους παραβάτες, υπήρχαν πολλές και «ευφάνταστες» τιμωρίες.
Η τιμωρία του ωτακουστή
Ο αυτοκράτορας Ιουλιανός εξοργιζόταν όταν συνελάμβανε κάποιον να κρυφακούει, δηλαδή να κατασκοπεύει ή απλά να ακούει με στόχο το κουτσομπολιό. Λέγεται ότι ήταν τόσο αυστηρός με αυτό το θέμα, που ήταν σε θέση να συγχωρήσει ακόμα και έναν προδότη, αλλά έναν ωτακουστή, ποτέ! Ο Ιουλιανός έφτασε στο σημείο να συντάξει νόμο, σύμφωνα με τον οποίο όποιος κρυφάκουγε θα έβρισκε φριχτό θάνατο. Η Σύγκλητος όμως, που έπρεπε να δώσει την έγκρισή της για τη θέσπιση του νόμου, τον θεώρησε πολύ αυστηρό και το απέρριψε.
Σύμφωνα με τα μέλη της Συγκλήτου, το να κρυφακούει κανείς ήταν μεν παράπτωμα, αλλά συνέβαινε λόγω της φυσικής ανθρώπινης περιέργειας και άρα δεν ήταν τόσο σοβαρό ώστε να τιμωρείται με θάνατο. Μάλιστα, οι Συγκλητικοί όχι μόνο δεν «πέρασαν» το νόμο του Ιουλιανού, αλλά κατάργησαν και τον υπάρχοντα, σύμφωνα με τον οποίο οι ωτακουστές τιμωρούνταν με καυτό λάδι, που το έριχναν μέσα στο αφτί. Η τιμωρία που τελικά επιβλήθηκε, στην αρχή φάνηκε αστεία στον αυτοκράτορα, αλλά όταν τέθηκε σε εφαρμογή, αποδείχτηκε αρκετά επίπονη. Το καυτό λάδι, αντικαταστάθηκε από ψύλλους. Έβαζαν δηλαδή μέσα στο αφτί εκείνου που είχε κρυφακούσει, ζωντανούς ψύλλους, με αποτέλεσμα ο τιμωρημένος να φτάνει ακόμα και στα όρια της τρέλας. Δεν είναι γνωστό πώς άλλαξε η χρήση της φράσης από τότε μέχρι σήμερα. Πιθανόν να είναι μια παρανόηση της αληθινής ιστορίας, όπως γίνεται με τη φράση «εξ απαλών ονύχων», που ορισμένοι θεωρούν ότι σημαίνει «μόλις που ακούμπησε», ενώ το ακριβές νόημα είναι: «από την παιδική ηλικία». Τότε, δηλαδή, που τα νύχια είναι απαλά!
Οι αδίστακτοι μοναχοί

Ο συμβολισμός του χώρου στην αρχαία Ελλάδα

Σε όλους τους παραδοσιακούς πολιτισμούς όπως αναφέρει ο καθ. Φ.Σουαρζ στο βιβλίο του “Η Νέα Ανθρωπολογία”: “οι κοσμογονικοί μύθοι είναι εκείνοι που εξηγούν πως δημιουργήθηκε ο πρωταρχικός χώρος και πώς επέτρεψε στην υπόλοιπη εκδήλωση να εκδηλωθεί . ΟΙερός χώρος αναφέρει είναι η αναδημιουργία σε σμίκρυνση μέσα στον ορατό κόσμο του πρωταρχικού χώρου”.Σε μικρότερη κλίμακα η εγκατάσταση και η ίδρυση ενός πολιτισμού σε ένα χώρο αντιστοιχεί με την γέννηση λοιπόν του ίδιου του κόσμου.
Ο Άνθρωπος δημιουργεί σύμφωνα με ένα μοντέλο το οποίο του αποκαλύπτεται μέσα από τον κοσμογονικό μύθο. Σε κάθε πολιτισμό το μοντέλο αυτό απαιτεί προσαρμογές που ανταποκρίνονται στην χωροχρονική έκφραση και εξέλιξη του κάθε πολιτισμού αλλά όπως θα δούμε στην συνέχεια, στην περίπτωση του ελληνικού πολιτισμού απαίτησε ριζικές αλλαγές , μια ολοκληρωτική μεταμόρφωση της εικόνας του κόσμου , της φύσης , της κοινωνίας, του τρόπου ζωής των ανθρώπων. Στον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό βλέπουμε μια τελείως διαφορετική προσαρμογή του μοντέλου ίδρυσης που δεν είναι η ίδια με τους ως τότε πολιτισμούς. Υπάρχει μια ριζική αλλαγή στην νοοτροπία, βλέπουμε την εμφάνιση μιας νέας νοοτροπίας.
Με την γέννηση και την εγκαθίδρυση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού βλέπουμε το πέρασμα από μία αρχαία εποχή σε μία νέα . Αυτή η αλλαγή είχε ως αποτέλεσμα την μεταμόρφωση των τομέων που συνθέτουν ένα πολιτισμό δηλ. της ΘΡΗΣΚΕΊΑΣ της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ της ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ και της ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ. 

Ο χώρος στην αρχαία Ελλάδατώρα είναι συμμετρικά οργανωμένος γύρω από ένα κέντρο , και δεν σχηματίζει όπως στους θεοκρατικούς πολιτισμούς της Ανατολής , μια πυραμίδα με κορυφή τον βασιλιά , και μια κατιούσα , ιεραρχία αξιών , προνομίων , λειτουργιών αλλά διαγράφεται πάνω στο γεωμετρικό σχήμα του κύκλου .Το σχήμα αυτό επιτρέπει αντιστρεπτές σχέσεις , θεμελιωμένες πάνω στην ισορροπία και στην αμοιβαιότητα ανάμεσα σε ίσους. ΕΙΣ ΜΕΣΟΝ ΤΕΙΘΑΝΑΙ ΤΗΝ ΑΡΧΉΝ Η ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ δηλ του να καταθέτει κανείς την εξουσία στο κέντρο . Το κράτος βαλμένο στην μέση ξεφεύγει από την ιδιοποίηση .
Ο καθένας κυβερνά τον εαυτό του και τους άλλους και συνάμα υπακούει και στον εαυτό του και στους άλλους. Για τους πολίτες μιας πόλης είναι το ίδιο πράγμα να καταθέτουν το κράτος στο κέντρο και να δηλώνουν πως είναι ελεύθεροι από κάθε κυριαρχία.

Οι στύλοι του Ολυμπίου Διός: Ο μεγαλύτερος ναός της αρχαιότητας

Πώς γκρεμίστηκαν οι περισσότερες από τις 104 κολώνες που ζύγιζαν 364 τόνους…
Ήταν ο μεγαλύτερος ναός της Ελλάδας στα ελληνιστικά και τα ρωμαϊκά χρόνια. Όμως ο ναός του Ολύμπιου Δία είχε ήδη ξεκινήσει να χτίζεται το 515 π.Χ. από τον εγγονό του Πεισίστρατου, τον Πεισίστρατο τον νεότερο.

Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι ο Πεισίστρατος ξεκίνησε την ανέγερση του ναού ακολουθώντας τη γνωστή τακτική πολλών άλλων τυράννων, οι οποίοι κρατούσαν τον πληθυσμό απασχολημένο, ώστε να μην εξεγείρεται ενάντια στη σκληρή διακυβέρνηση. Σύμφωνα με τον περιηγητή Παυσανία όμως, τον ναό είχε θεμελιώσει ο Δευκαλίωνας, ο γενάρχης των Ελλήνων, για να τιμήσει το Δία που τον έσωσε από τον κατακλυσμό. Με την πτώση της τυραννίας του Πεισίστρατου, η ανέγερση του ναού διακόπηκε. Λέγεται μάλιστα, ότι κομμάτια του χρησιμοποιήθηκαν για να χτιστεί το τείχος του Θεμιστοκλή, γύρω στα 479 π.Χ.

ΣΤΑΓΟΝΑ ΤΕΧΝΗΣ

1897 Alfred Agache (French Academic; 1843-1915) ~ Magicienne

The Traveler - Camilo Mori-1923

Allegorical Portrait of Dante (c.1530). Agnolo Bronzino (Italian, 1503-1572). Oil on wood. National Gallery of Art, Washington.