ΚΑΤΙ ΤΡΕΧΕΙ.........

«Να λειτουργήσει ξανά η Αγία Σοφιά», ζήτησε, μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ενορίας για την Αγία Σοφία, Κρις Σπύρου, που ηγείται της κίνησης για την επαναλειτουργία του μεγάλου ναού της Ορθοδοξίας, στην Κωνσταντινούπολη.


Εκτός από την επαναλειτουργία της Αγ.Σοφίας μη ξεχνάμε ότι εδώ και καιρό ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ( τρομάρα μας ) και την επαναλειτουργία της σχολής της Χάλκης.... και επειδή είμαστε έθνος με τρομερή διεθνή επιρροή ( ξανά τρομάρα μας )κάτι μου λέει πως οι Τούρκοι θα "υποκείψουν" και τότε όλοι θα πούνε/πουμε με μια φωνή ολέεεεε τα καταφέραμε η Τουρκία άλλαξε άρα αξίζει να ασκήσουμε πιέσεις για να πάρει ότι ζητάει σε οποιοδήποτε επίπε.
Ο κοσμάκης από την άλλη μεριά ας έχει πάθει εγκεφαλικό μήπως και χάσει το δώρο των Χριστουγέννων.Καλά μάλλον σε κώμα είμαστε

ΑΛΗΘΕΙΕΣ

«Ο πιο γλυκός απ’ όλους τους ήχους είναι ο έπαινος.»
Ξενοφών

AΛΗΘΕΙΕΣ

«Δεν υπάρχει πιο δύσκολο πράγμα από το να κατευθύνεις έναν άνθρωπο που ευημερεί, ενώ είναι απ’ τα πιο εύκολα πράγματα το να επιβληθείς σ’ έναν που ατύχησε.»
Πλούταρχος

ΛΕΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΝ ΟΙ ΔΙΟΙΚΟΥΝΤΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΑΣΙΘΑΝΘΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΙ;

ΖΕΥΓΑΡΙ

KATI ΔΙΚΟ ΜΟΥ

AΛΗΘΕΙΕΣ

«Όταν το μυαλό είναι ακμαίο, ασχολείται με την επιστήμη. Όταν αρχίσει να κάμπτεται, στρέφεται προς τη φιλοσοφία. Στη δύση του, τέλος, καταφεύγει στην πολιτική.»
Μπέρτραντ Ράσελ

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

< επιστροφή

Αθήνα, ηλεκτροδότηση Και ξαφνικά εγένετο φως! Οι οδοί Ερμού, Αιόλου, Σταδίου και Φιλελλήνων ηλεκτροδοτήθηκαν. Το 1889 είναι η χρονιά που το «ηλεκτρικό» έφτασε στην Ελλάδα και η Γενική Εταιρεία Εργοληψιών κατασκεύσε στην Αθήνα, στην οδό Αριστείδου, την πρώτη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Με την έναρξη του 20ού αιώνα όμως άρχισε η ηλεκτροδότηση της πρωτεύουσας. Το πρώτο κτήριο που φωτίστηκε είναι τα Ανάκτορα και πολύ σύντομα ο ηλεκτροφωτισμός επεκτάθηκε στο ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας.

Θάνατος για την πατρίδα

όλες αυτές τις μέρες τα πληρωμένα παπαγαλάκια των καναλιών (ΟΙ ΕΓΚΡΙΤΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ)προσπαθούν να μας προετοιμάσουν ότι ειναι καθήκον μας να πεθάνουμε για την πατρίδα .
Πρέπει η πατριδα να επιβιώση δίνοντας το αίμα μας για το καλό της.Ναι αλλα ποιά πατρίδα αυτή που την κατάντησαν έτσι γιατι πήραν στα σοβαρα την προσπάθεια "η ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει" και κάνανε το πάν για να το καταφέρουν?
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα μέτρα για την επιβιωση μας θα ειναι 100 έτσι όταν τα μέτρα που θα αποφασίσουν ειναι 95 ναι αισθανόμαστε και τυχεροί που δεν ηταν παραπάνω.Καλά τα κατάφεραν οι κυβερνώντες μας ναναι καλά τα παιδιά που δεν ηταν 100 .
Μα σε ποιόν τα πουλάνε αυτά για χαζούς μας περνάνε?γιατι τα παπαγαλάκια δεν μιλάνε αν γινανε περικοπές στους μισθούς τους παρα αναφέρουν μόνο οτι μειώθηκαν οι αποδοχές των πρωινάδικών και των μεσημεριανών σκουπιδιών.Για τα δικά τους να μας πούνε .ΑΜΑΝ ΠΙΑ

ετσι δεν είναι;

"στην εποχή του Henri Dunant ιδρυτή του Ερυθρού Σταυρού, οι εθελοντές γιατροί ακολουθούσαν τους στρατούς στα πεδία μάχης για να φροντίζουν τα θύματα. Τώρα είναι οι στρατοί που ΄συνοδεύουν΄ τις ανθρωπιστικές οργανώσεις στην γραμμή του μετώπου."

και κάτι από τον Ηράκλειτο

ὀρύσσουσι καὶ εὑρίσκουσιν ὀλίγον.	Όσοι ζητούν χρυσάφι σκάβουν πολύ τη γη και λίγα βρίσκουν.
97. (11).
πᾶν γὰρ ἑρπετὸν πληγῇ νέμεται.	Κάθε τι που έρπει εξουσιάζεται με χτυπήματα.
98. (43).
ὕβριν χρὴ σβεννύναι μᾶλλον ἢ πυρκαϊήν.	Την υπεροψία πρέπει κανείς να σβήνει περισσότερο παρά την πυρκαγιά.
99. (44).
μάχεσθαι χρὴ τὸν δῆμον ὑπὲρ τοῦ νόμου ὅκωσπερ τείχεος.	Ο λαός πρέπει να μάχεται για το νόμο όπως ακριβώς για τα τείχη του.

τα λόγια τα μεγάλα

Τα δένδρα ξαποστάσανε Στους ίσκιους

kαι οι ευχές μας γέννησαν φτερά

τα σύννεφα αγκάλιασαν τον ήλιο

και στοιχειωθήκαν όνειρα παλιά

Κλωστίτσες αιχμαλώτισαν τα χέρια

Και δεν ανοίξαν άλλες αγκαλιές

Αυλές που λάτρεψαν τα μεσημέρια

Κάναν το αύριο ολόιδιο με το χθες

τα λόγια τα μεγάλα μη ζητήσεις

Που σου χανε χαράξει την ψυχή

Τα παίξαν στην ρουλέτα και τα ζάρια

Του κόσμου αυτού οι αργυραμοιβοί

κι αν τ αύριο σου λάχει και ρωτήσει

με του παιδιού αθώα την ματιά

να μη τους πεις εκείνοι που ΄χουν κρύψει

λόγια που κρύφθηκαν σε μιά γροθιά

Το άσπρο εκκλησιάς στην Σαντορίνη

Και τού πελάγου κύμα τον αφρό

Αυτό το βράδυ τάχα τι να μείνει

Στο μια φορά και πάλι ένα καιρό

δεν υπάρχει μόνο ο γνωστός για την προδοσία του Εφιάλτης

Εφιάλτης ο Αθηναίος (461 π.Χ.)

Ο Εφιάλτης ήταν πολιτικός στην αρχαία Αθήνα και μέντορας του Περικλή. Η βιογραφία του είναι ελάχιστα γνωστή. Ανήκε στην πολιτική μερίδα των δημοκρατικών και αντιπολιτευόταν τον προβεβλημένο πολιτικό Κίμωνα, εκπρόσωπο της αριστοκρατικής παράταξης. Αγωνίστηκε για τον περιορισμό της εξουσίας του αριστοκρατικού σώματος του Αρείου Πάγου. Κυριότερη πηγή για τις μεταρρυθμίσεις του είναι η Αθηναίων πολιτεία του Αριστοτέλη.
Ο Εφιάλτης ξεκίνησε δικαστικές διώξεις εναντίον μελών του Αρείου Πάγου επικρίνοντας τη διαφθορά τους και πέτυχε έτσι τη μείωση του γοήτρου του στην αθηναϊκή κοινωνία. Το 462/61 π.Χ. εκμεταλλεύτηκε την απουσία του Κίμωνα στη Μεσσηνία κατά το Γ΄ Μεσσηνιακό Πόλεμο και πέτυχε να περάσει νόμο στην εκκλησία του δήμου, που αφαιρούσε πολλές εκτελεστικές και δικαστικές αρμοδιότητες από τον Άρειο Πάγο. Την επικράτηση της αντιλακωνικής δημοκρατικής παράταξης βοήθησε το φιάσκο της αθηναϊκής βοήθειας προς τη Σπάρτη υπό την ηγεσία του Κίμωνα.
Οι Σπαρτιάτες απέπεμψαν με προσβλητικό τρόπο από την Ιθώμη την αθηναϊκή δύναμη που οι ίδιοι είχαν καλέσει για βοήθεια εναντίον των επαναστατημένων ειλώτων. Οι Αθηναίοι αντέδρασαν συμμαχώντας με το Άργος, τον προαιώνιο εχθρό της Σπάρτης, και στράφηκαν εναντίον του Κίμωνα, που είχε υποστηρίξει ένθερμα την αποστολή βοήθειας.
Η δημοκρατική παράταξη με τον Εφιάλτη και τον Περικλή ανέκτησαν το κύρος τους στο δήμο και έστρεψαν την πόλη προς την πολιτική της σύγκρουσης με τη Σπάρτη και της κυριαρχίας στα πλαίσια της Αθηναϊκής Συμμαχίας.
Πιο συγκεκριμένα, ο νόμος που ψήφισε η εκκλησία του δήμου με πρωτοβουλία του Εφιάλτη:
* Μετέφερε πολιτικές, ελεγκτικές και δικαστικές αρμοδιότητες του Αρείου Πάγου στην εκκλησία του δήμου, τη βουλή και τα λαϊκά δικαστήρια της Ηλιαίας. Ο Άρειος Πάγος διατήρησε μόνο τη δικαστική αρμοδιότητα για φόνους εκ προθέσεως, τραυματισμούς με σκοπό το φόνο, εμπρησμούς, δηλητηριάσεις και κοπές ιερών δέντρων όταν και οι δύο διάδικοι ήταν Αθηναίοι πολίτες
* Επιφόρτισε τη βουλή με το συντονισμό και την επίβλεψη των αρχών που εμπλέκονταν σε πράξεις διοικήσεως και την αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων που ανέκυπταν στο διάστημα ανάμεσα σε δύο συνεδριάσεις του δήμου.
* Μετέτρεψε τη σολώνεια Ηλιαία, που ως τότε συνερχόταν ολόκληρη και πιθανόν ταυτιζόταν με την εκκλησία του δήμου, σε «δεξαμενή» 6000 κληρωμένων και ορκισμένων Αθηναίων άνω των 30 ετών, από την οποία λαμβάνονται στο εξής οι δικαστές για τα ηλιαστικά δικαστήρια.
Αποτέλεσμα των μεταρρυθμίσεων ήταν να χάσει ο Άρειος Πάγος και τα τελευταία μέσα έμμεσης πολιτικής επιρροής, όπως π.χ. την καταδίκη φιλόδοξων αρχόντων μετά το τέλος της θητείας τους και τον αποκλεισμό τους από τον Άρειο Πάγο. Την αρμοδιότητα εκλογής αρχόντων και προβουλευτικής επεξεργασίας των ψηφισμάτων είχε αφαιρέσει από τον Άρειο Πάγο ήδη ο Σόλων. Έτσι ο Άρειος Πάγος απώλεσε το ρόλο του ως υπέρτατη αρχή και φύλακας του αθηναϊκού πολιτεύματος. Το πολίτευμα της Αθήνας έκανε ακόμα ένα σημαντικό βήμα προς τον εκδημοκρατισμό.
Όταν επέστρεψε ο Κίμων προσπάθησε να αναστρέψει το νόμο, πέτυχε όμως λόγω του φιάσκου της Μεσσηνίας μόνο να εξωστρακιθεί. Έτσι επικράτησαν τελικά οι μεταρρυθμίσεις του Εφιάλτη, αλλά ο ίδιος δολοφονήθηκε λίγο αργότερα και τον ηγετικό ρόλο του στη δημοκρατική παράταξη της Αθήνας ανέλαβε ο Περικλής. Λόγω της επίσης σημαντικής προσφοράς του τελευταίου στην ανάδειξη της Αθήνας σε ηγέτιδα δύναμη στο Αιγαίο τον 5ο αι. π.Χ. πολλές μεταρρυθμίσεις του Εφιάλτη αποδόθηκαν εσφαλμένα στον Περικλή.
Λίγα χρόνια μετά τις μεταρρυθμίσεις, το 458 π.Χ., διδάχθηκε η Ορέστεια του Αισχύλου, στην οποία ο Άρειος Πάγος προβάλλεται ως το ανώτατο, αδιάφθορο δικαστήριο που φυλάττει το δίκαιο του αίματος ως τη βάση κάθε δικαίου και πολιτειακής τάξης. Οι απόψεις σχετικά με την ιστορική ερμηνεία του φαινομένου διίστανται:
Αποτελεί η Ορέστεια προσπάθεια καθησυχασμού των πολιτών για τις μεταρρυθμίσεις της δημοκρατικής παράταξης, προσπάθεια διάσωσης του γοήτρου του Αρείου Πάγου παρά τις μεταρρυθμίσεις ή απόπειρα αντίδρασης στις μεταρρυθμίσεις και προβολής του επιχειρήματος ότι ο Άρειος Πάγος είναι η βάση κάθε δικαίου;

και κατι δικό μου

ΚΛΕΙΔΙΑ

Άνοιξε μου την ψυχή σου

πέτα τα κλειδιά

Να τα κρύψω στην καρδιά μου

να χαθώ στα όνειρα μου

να μεθώ κάθε βραδιά

άνοιξε να μπω

θέλω να χαθώ

Κι αν βρω ένα όχι σου δεν θα με νοιάξει

Μα αν βρω ένα ναι σου ίσως με τρομάξει

Λύσε τώρα τα μαλλιά σου

κι άσε να μπλεχτώ

με τα λόγια της ψυχής μου

που δεν είπα εγώ μαζί σου

αλλά θέλω να τα βρω

Άσε να μπλεχτώ

Θέλω να τα πω

Και αν είναι ψέματα μη σε νοιάξει

Μα αν είναι αλήθεια να μη με τρομάξεις

Η ΒΑΓΓΕΛΙΩ

H Βαγγελιώ

«Να ζήσουν τα φτωχόπαιδα που χουν καρδιά μεγάλη … » ακούγονταν να τραγουδάει η Μαριάννα Χατζοπούλου από το ορθάνοιχτο παράθυρο της Βαγγελιώς.

Μεγαλοκοπέλα η Βαγγελιώ , έτσι λέγaν τότε οι κυρούλες της γειτονιάς όσες πέρναγαν τα 28 – 30 και δεν ήταν παντρεμένες . Είχε έρθει από τα Γιάννενα με τον αδελφό της την δεκαετία του 50 για μια καλύτερη τύχη όπως χιλιάδες έλληνες της υπαίθρου. Νοίκιασαν στο σπιτάκι της κυρα Αναστασίας , ένα δωμάτιο με μπάνιο , απέναντι από το σπίτι μας και έμεναν εκεί περίπου 4 χρόνια. Δούλευε ο αδελφός και η Βαγγελιώ τον φρόντιζε περιμένοντας κι αυτή μια ¨καλύτερη ¨ τύχη με άλλα λόγια να βρει ένα καλό παιδί με σταθερή δουλειά.

Κάθε σούρουπο καλοκαιριού τότε που τα γιασεμί και το αγιόκλημα συναγωνίζονται στις αυλές τον φρεσκοπότισμένο βασιλικό , η Βαγγελιώ άνοιγε διάπλατα το χαμηλό παράθυρο, που έβλεπε στον δρόμο, ακούμπαγε τον σγουρό βασιλικό στο πρεβάζι τον χάιδευε για να σκορπίσει την μυρωδιά του, κι έβαζε πάντα δίσκους 45 στροφών της Χατζοπούλου.

Φόραγε σχεδόν πάντα τα καλά της και περιποιημένη… κάθονταν από την μέσα μεριά και κένταγε ,ενώ φαίνονταν το δωμάτιο καθαρό, τιμαρεμένο με το κεντημένο τραπεζομάντιλο στο τραπέζι και την φοντανιέρα στην μέση.

Ένας μικρός καθρέπτης με εκείνα τα υπέροχα αγγελάκια να λένε καλημέρα, στόλιζε μια γωνιά του δωματίου ενώ στον τοίχο δίπλα στα κρεβάτια ήταν καρφωμένα κεντήματα της με βοσκοπούλες , βοσκούς σε καταπράσινα και ηλιόλουστα βουνά όπως τα όνειρα της Βαγγελιώς

Μικρό το δωμάτιο πολύ μικρό για τις λαχτάρες και τους πόθους της που λες να θελε κάθε απόγευμα να κεντήσει μπροστά στο παράθυρο, σαν να ήθελε να δείξει στις υπόλοιπες κυράδες της γειτονιάς πόσο νοικοκυρά ήταν μπας και καμία από αυτές της έκανε και κανένα προξενιό

Ήταν θυμάμαι σχετικά ψηλή η Βαγγελιώ. Έβγαινε για ψώνια με ένα φόρεμα τσιτάκι απλό λίγο μακρύ, που άφηνε όμως να διαφαίνεται το γεμάτο θηλυκότητα χυμώδες κορμί της . «Φαρδοκάπουλη γυναίκα » είχε πει μια φορά με νόημα ο κυρ Μηνάς – ο μπακάλης-σε ένα σχόλιο μεταξύ ανδρών.

Φαρδοκάπουλη …. δεν ήξερα τι σήμαινε η λέξη … δεν θυμάμαι ποιόν ρώτησα αλλά μου δώσανε να καταλάβω ότι ήταν «κακιά» ¨ λέξη. Θυμάμαι έντονα όμως ότι το πληθωρικό στήθος της που σχεδόν ξεχείλιζε από το ντεκολτέ της , με είχε κάνει να περάσω υπέροχες νύχτες στα 12- 13 μου χρόνια κι ας ήταν «φαρδοκάπουλη » εμένα η Βαγγελιώ μου άρεσε…

Ήμουν όλο χαρά όταν μου ζήταγε να πάω να της πάρω λίγη « λακ μαλακή » από τον Κυρ Παναγιώτη το ψιλικατζίδικο της γειτονίας , αισθανόμουν υπέροχα που από όλα τα παιδιά διάλεγε εμένα για να κάνω το θέλημα.

¨Έλα όμως….. που δεν άρεσε μόνο σε μένα η Βαγγελιώ… οι φλορέτες ( μηχανάκια της εποχής ) δεν μας άφηναν σε ησυχία ήταν αδύνατο τα απογεύματα να παίξουμε μπάλα στον γεμάτο λακκούβες χωμάτινο δρόμο της γειτονιάς Περνούσαν κάθε τόσο με καλοχτενισμένους (το μαλλί κοκοράκι ήταν της μόδας ) νεαρούς σε άσπρα η φανταχτερά πουκάμισα, τεχνηέντως ανοιχτά για να φαίνονται και τα δασύτριχα στήθη.

Μάρσαραν όταν πέρναγαν από το παράθυρο της Βαγγελιώς…. άφηναν γεμάτες λαχτάρα και πόθο ματιές προς το παράθυρο της και χάνονταν μέχρι την γωνιά για να ξαναπεράσουν μετά από λίγο πάλι .

Η Βαγγελιώ κένταγε, είμαι σίγουρος όμως ότι έβλεπε τον κάθε ένα που περνούσε Τις περισσότερες φορές κοίταγε σχεδόν αδιάφορα αλλά… πώς λάμπανε, γελάγανε τα μάτια της όταν πέρναγε ο Μανόλης ο γιος του ταξιτζή.

Έλιωνα από ζήλια…. γιατί να μη είμαι πιο μεγάλος… το ένοιωθα ότι ο Μανόλης της άρεσε .

Πέρασαν πολλά παρά πολλά σούρουπα καλοκαιριού τόσα που γέμισαν δυο χρόνια… η Βαγγελιώ….. πάντα εκεί στο παράθυρο. Είχε γίνει εκείνο το παράθυρο στην παιδική μου φαντασία σωστή « κορνίζα » με πίνακα την Βαγγελιώ καθισμένη να κεντάει με εκείνο το βλέμμα το ταξιδιάρικο κι ένα αχνό χαμόγελο σαν να ζούσε ευχάριστες στιγμές στην καρδιά της σκέψης της.

Κάποιο απόγευμα του Αυγούστου το παράθυρο της Βαγγελιώς δεν άνοιξε στην αρχή δεν το πρόσεξα αλλά μετά από δυο τρία απογεύματα άκουσα στις «γυναικείες κουβέντες» από τις κυρούλες που πίνανε τον καφέ στις αυλόπορτες, να λένε το όνομα της .Έκανα πως έπαιζα μπάλα με τον τοίχο .. θυμάμαι ότι πάγωσα μ αυτό που άκουσα.. μου ήρθε να κλάψω ….έφυγα τρέχοντας να μη με δουν….. η Βαγγελιώ είχε πεθάνει από αιμορραγία λέγανε. Είχε μείνει έγκυος από τον Μανόλη πήγε να κάνει έκτρωση και πέθανε 34 χρονών κοπέλα.

Μετά από λίγες μέρες ο αδελφός της μετακόμισε ίσως από ντροπή που η ανύπαντρη αδελφή του έμεινε έγκυος έτσι λέγον οι γυναίκες .

Από τότε Φλορέτες δεν περνούσαν από την μικρή μας γειτονιά . Τον Μανόλη σχεδόν τον μισούσα. Ήθελα να του κάνω κακό να….. του σπάσω το μηχανάκι χωρίς να θυμάμαι ακόμα και τώρα τον λόγο. Ίσως γιατί μου πήρε την Βαγγελιώ…. ίσως γιατί ήταν η αιτία να πεθάνει… δεν θυμάμαι .

Ακόμη και τώρα ,που πέρασαν χρόνια πολλά από τότε , αν τύχει να ακούσω «να ζήσουν τα φτωχόπαιδα που χουν καρδιά μεγάλη » έρχεται στην θύμηση ολοζώντανη η Βαγγελιώ , σωστή φρεγάτα με εκείνα τα μεγάλα μάτια γεμάτα όνειρα και πάθος.

Η κορνίζα μου μένει τώρα ξεθωριασμένη τα πατζούρια κλειστά μισοσπασμένα είναι χωρίς τον πίνακα με την Βαγγελιώ.

Εμένα ρε παιδιά η Βαγγελιώ μου άρεσε κι ας ήταν « φαρδοκάπουλη «