Εφηβική Γυναικολογία Αναπαραγωγή και Εμμηνόπαυση, τόμος 19, τεύχος 3, 2007.
«Ο διάδοχος είναι υπνωτικό
των επαναστάσεων. Ένα βασιλικό βρέφος μπορεί κι αποκοιμίζει έναν
ολόκληρο λαό» γράφει ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου στη βιογραφία του πρώτου
βασιλιά του νεοελληνικού κράτους. Όμως ο τόσο αναμενόμενος γιος του
ζεύγους Όθωνα και Αμαλίας
δεν ήρθε ποτέ και η έλλειψή του συνετέλεσε στην όξυνση της πολιτικής
κρίσης και στη διόγκωση της λαϊκής δυσαρέσκειας με αποκορύφωση έναν
έντονο αντιδυναστικό αγώνα και κατάληξη την έξωση της πρώτης δυναστείας από την Ελλάδα (11.10.1862).
Τριάντα χρόνια πριν όμως, ο λαός του Ναυπλίου
αρχικά και της Αθήνας στη συνέχεια, είχε υποδεχθεί τον Όθωνα με
ενθουσιασμό και μεγάλες προσδοκίες ότι η άφιξή του θα σηματοδοτούσε μια
νέα ειρηνική περίοδο τερματίζοντας τις εμφύλιες έριδες.
Ο 18χρονος
βασιλιάς ήταν ο δευτερότοκος γιος του Λουδοβίκου Α’ της
Βαυαρίας, τον οποίο οι Προστάτιδες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία)
είχαν εκλέξει ως ηγεμόνα του νεοϊδρυθέντος βασιλείου (Πρωτόκολλο
Λονδίνου 7.5.1832). Η συνέχεια της δυναστείας απαιτούσε τη σύναψη ενός
γάμου με σύζυγο που να μην προέρχεται από βασιλικό οίκο των ανωτέρω
χωρών ώστε να μη διαταραχθεί η ισορροπία μεταξύ τους και ως
καταλληλότερη υποψήφια ο Λουδοβίκος προτίμησε για το γιο του, Καθολικό
στο θρήσκευμα, την πρωτότοκη κόρη του δούκα του Όλντενμπουργκ,
Μαρία-Φρειδερίκη-Αμαλία, γερμανίδα και Διαμαρτυρόμενη στο θρήσκευμα.
Ο γάμος έγινε στις 10.11.1836 στο
Μόναχο και μόνο ένα μήνα αργότερα τον πληροφορήθηκαν οι Έλληνες από τις
στήλες του ευρωπαϊκού Τύπου με αποτέλεσμα ποικίλες αντιδράσεις. Τρεις
μήνες αργότερα επέστρεψαν στην Ελλάδα και σύντομα η νέα βασίλισσα
κατέκτησε την κοινή γνώμη. Βαθμιαία όμως η άκαρπη αναμονή του λαού για
ένα ορθόδοξο απόγονο μετατράπηκε σε αδημονία, ενόχληση, δυσφορία και
εξελίχθηκε σε αντιπάθεια, ενώ οι σχέσεις του βασιλικού ζεύγους από
αντικείμενο απλού κοινωνικού σχολιασμού έλαβαν τεράστιες διαστάσεις,
όπου περιλαμβάνονταν εξωσυζυγικές -πραγματικές ή φανταστικές-
περιπέτειες και δημοσιοποιήθηκαν ακόμη και απόρρητες πληροφορίες σχετικά
με την υγεία τους.
Η ατεκνία τους έδωσε χώρο στην
ανάπτυξη ευφάνταστων εικασιών, αποτέλεσε αντικείμενο μυστικών μελετών
επιφανών επιστημόνων της εποχής και ιατρικών συμβουλίων, αποδίδοντας
ποικίλες παθήσεις και στους δύο. Ο καθηγητής Νικόλαος Λούρος εξέδωσε
μάλιστα τα ανέκδοτα έγγραφα τα σχετικά με τη στειρότητα Όθωνα και
Αμαλίας που του παραχωρήθηκαν από την σύζυγο του εγγονού του Νικολάου
Κωστή, ιδρυτή και πρώτου καθηγητή της Γυναικολογίας και Μαιευτικής στο
νεοσύστατο Πανεπιστήμιο Αθηνών και προσωπικού ιατρού των βασιλέων.
Πρόκειται κυρίως για την ιδιωτική αλληλογραφία των Γερμανών με τους
Έλληνες συναδέλφους τους, ιατρούς του βασιλικού ζεύγους, που καλύπτει
χρονικό διάστημα δώδεκα ετών (1841-1853).
Στην παρούσα εργασία εξετάζονται
οι ιατρικές, οι κοινωνικές και οι ιστορικές όψεις της ατεκνίας που
επέσπευσε, εάν δεν προκάλεσε, τις δυναστικές περιπέτειες της χώρας. Το
μοιραίο γεγονός που τροποποίησε την πορεία του κράτους μελετάται σε
σχέση με τις συνθήκες που είχαν διαμορφώσει οι επιστημονικές
δυνατότητες της εποχής, καθώς είναι προβλέψιμο το αίσιο αποτέλεσμα που
θα επέφερε σήμερα η εφαρμογή των συγχρόνων μεθόδων στην αντιμετώπιση
μιας ανάλογης περίπτωσης.
Για τη συνέχεια της ανακοίνωσης, πατήστε διπλό κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο( ΕΙΚΟΝΑ)