Πέρασε η εποχή των παραμυθιών
και των ανέμων το πέρασμα που δροσιά
στην ψυχή καταλάγιαζε,
μαρμάρωσε τις σκέψεις
στην θέα του γκρίζου.
Ο σφυγμός της λαχτάρας
που αργά κυλούσε στις φλέβες του λαιμού σου
βοή και αλαλαγμός εγίνηκε
μέχρι που το βλέμμα θάμπωσε...
και δεν μπορείς να δεις πια
το χαμόγελο των παιδιών του αύριο
νχ
