Ο έρωτας στον ελληνικό κινηματογράφο ( Ελίζα-Άννα Δελβερούδη Καθηγήτρια της Iστορίας του Eλληνικού Θεάτρου και Κινηματογράφου Πανεπιστήμιο Κρήτης )

Το σωφεράκι, Μίμης Φωτόπουλος, Σμαρούλα Γιούλη, 1953.

Στον εμπορικό κινηματογράφο, όπου η παραγωγή προσαρμόζεται σε συγκεκριμένα είδη,
παρακολουθούμε, μέσα από στερεότυπα, τις κυρίαρχες αξίες που προσδιορίζουν τον έρωτα σε μια συγκεκριμένη εποχή. Είναι εύγλωττος, για παράδειγμα, όσον αφορά τις ανοχές του κοινού, το τι επιτρέπεται να λέγεται στον δημόσιο χώρο σε σχέση με το σεξ, και τι δεν μπορεί να λεχθεί ή να αναπαρασταθεί: όλοι έχουμε παρατηρήσει τα φωτιστικά, στα οποία στρέφεται ο φακός, όταν το ζευγάρι έχει αγκαλιαστεί και γέρνει προς τα πίσω: είναι η πιο συνηθισμένη μετωνυμική απεικόνιση της ερωτικής πράξης στον ελληνικό εμπορικό κινηματογράφο των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών.
Αυτός ο κινηματογράφος αναφέρεται στον έρωτα με συγκεκριμένους τρόπους, τους οποίους ανακυκλώνει από τη μια ταινία στην άλλη, καταγράφοντας, αλλά και ενισχύοντας τις σχετικές κοινωνικές πεποιθήσεις, ακόμα και όταν αυτές αρχίζουν ενδεχομένως να διαφοροποιούνται. Παίζει το ρόλο του «δασκάλου», για το πώς θα έπρεπε να  συμπεριφέρονται τα άτομα στις ερωτικές τους σχέσεις, για το «αρμόζον» και το «πρέπον». Καλλιεργεί την εγκράτεια και δείχνει τις συνέπειες της εκτός γάμου σεξουαλικότητας, τρομοκρατώντας το γυναικείο ακροατήριο με τις περιπέτειες των πρωταγωνιστριών του που ήταν αρκετά εύπιστες ώστε να ενδώσουν στο σύντροφό τους  (Το οργανάκι, Φρίξος Ηλιάδης, 1955). Δίνει συμπαγείς, σταθερές και επαναλαμβανόμενες εικόνες ρόλων, οι οποίοι ορίζονται με σαφήνεια. Με ανάλογη σαφήνεια  καθορίζονται και οι μεταξύ τους σχέσεις. Η αλληλεπίδρασή τους είναι αναμενόμενη. Ο νέος και η νέα θα συναντηθούν, οι γονείς θα φέρουν εμπόδια, οι νέοι αφενός θα υπακούσουν, αφετέρου θα τα υπερνικήσουν και ο έρωτας θα θριαμβεύσει εις πείσμα όλων των αντιξοοτήτων.Υπάρχουν δύο είδη έρωτα σ’ αυτόν τον κινηματογράφο, τα οποία αντιστοιχούν σε δύο κατηγορίες γυναικών. Το πρώτο είδος είναι ο αγνός, ειλικρινής και ανιδιοτελής έρωτας, που εμπνέει μια γυναίκα χωρίς προηγούμενη  ερωτική και, κυρίως, σεξουαλική εμπειρία (Ο μεθύστακας, Γιώργος Τζαβέλλας, 1950· Τα τέσσερα σκαλοπάτια, Γιώργος Ζερβός, 1951).Το δεύτερο είδος είναι ο αντίποδας: οι γυναίκες που έχουν ενδώσει σε κάποιον άνδρα, που έχουν από κει και πέρα πολλούς δεσμούς και που καταδικάζονται γι’ αυτό να στερηθούν την υπέρτατη ανταμοιβή που τους προσφέρει ο γάμος (Εκείνες που δεν πρέπει ν’ αγαπούν, Αλέκος Σακελλάριος, 1951). Η πλέον συνηθισμένη παραλλαγή  αυτής της κατηγορίας είναι οι ιδιοτελείς και χωρίς αισθήματα γυναίκες, που δεν επενδύουν στην ερωτική σχέση τίποτε άλλο εκτός από την καλοπεραση και την άνετη  επιβίωσή τους (Γλέντι, λεφτά κι αγάπη, Νίκος Τσιφόρος, 1955).

ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΩΝ Ο " ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ "ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΣΠΑΡΤΗΣ ΕΟΡΤΑΖΕΙ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΜΙΑ ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

ΝΙΚΩΝ Ο "ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ" Ο «όσιος» Νίκων μεταφέρει τον λόγο του Ναζωραίου στους Έλληνες Εθνικούς της Λακωνίας (σχέδιο του Αποστόλου Βούλγαρη, 2001). 600 περίπου. Η «Λακεδαιμονία», η οποία επί δύο περίπου αιώνες εστέγαζε την δράκα των τοποτηρητών της πρωτοβυζαντινής αυταρχίας, με άρχοντα διοικητή διορισμένο πότε απευθείας υπό των θεομανών αυτοκρατόρων της Nova Roma (Νέας Ρώμης) του Βοσπόρου και πότε υπό του Στρατηγού του «Θέματος Πελοποννήσου» που ήδρευε στην Κόρινθο, εγκατελήφθη σταδιακώς από τα μη Εθνικά στοιχεία. Η χριστιανική της Επισκοπή έκλεισε και αρκετοί εκ των Σπαρτιατών του Ταϋγέτου και του Πάρνωνος επέστρεψαν σ’ αυτήν, μαζί με τα λείψανα των πολιτικοθρησκευτικών Εθνικών θεσμών τους. Οι ελάχιστες εκκλησίες ερημώθησαν και, όπως αποδεικνύεται εκ της πλήρους απουσίας βυζαντινών νομισμάτων της εποχής, μετά τον Γιουτπράδα (Ιουστινιανό) οι ελεύθεροι Έλληνες της λακωνικής γής κατέφυγαν στην ανταλλακτική οικονομία προς εξασφάλιση της αυταρκείας και αυτονομίας τους. 700 περίπου. Πτωχικοί μικροπληθυσμοί μη χριστιανών «Σλάβων», ή «Χορβατών», ή «Παγανών», όπως τους απεκάλουν οι Βυζαντινοί, άρχισαν να κατέρχονται ειρηνικώς έως την Πελοπόννησο και, αναζητώντας έναν ασφαλή τόπο να εγκατασταθούν μακριά από την βία των χριστιανών, άρχισαν να ιδρύουν οικισμούς στην Κορινθία, την Αχαϊα, την Ηλεία, την Αρκαδία, καθώς και στην Λακωνία, ανεμπόδιστοι από τους εκεί Έλληνες Εθνικούς. Τρείς μη χριστιανικές εθνικές κοινότητες, οι Έλληνες Εθνικοί, οι «Παγανοί», και κάποιοι ελάχιστοι Ιουδαίοι, θα ζήσουν έκτοτε μέσα στην πόλη της «Λακεδαιμονίας» επί πολλές δεκαετίες, δίχως προστριβές, παρόλο που η κάθε κοινότης ετη ρούσε τα δικά της ειωθότα, σε μία θαυμαστή ανεκτικότητα που άντεξε όσο έμεινε μακριά από την Λακωνική η μισαλλοδοξία των Βυζαντινών, των οποίων η ισχνή παρουσία, κυρίως με εποίκους, περιορίζετο γύρω μόνον από την Μονεμβάσια. Πρέπει εδώ να τονισθεί ιδιαιτέρως το γεγονός ότι δεν επρόκειτο για επιδρομή όπως παρουσίαζαν την όλη κίνηση των σλαβικών ομάδων οι παντελώς αναξιόπιστοι Βυζαντινοί, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ο ανιστόρητος μύθος ότι όλη η χώρα των Ελλήνων «εσλαβώθη», αλλά γι’ απλή και ειρηνική εγκατάσταση διωκομένων μη χριστιανικών πληθυσμών. Επί του ζητήματος, υπάρχει από το 1922 μία εξαιρετική εργασία του Περικλέους Ζερλέντου, που αποδεικνύει ότι είναι χυδαίες παραποιήσεις της ιστορικής αληθείας τα όσα έχουν αφελώς συναχθεί υπό ευρωπαίων

ΣΟΚΟΛΑΤΑ... ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΔΕΝ ΑΡΕΣΕΙ...ΟΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ

Λευκή σοκολάτα

Στα στατιστικά της λευκής σοκολάτας συγκαταλέγεται η ζάχαρη, πιθανώς γάλα, αλλά όχι κακαόμαζα. Η διατροφική της ταυτότητα ανά 100γρ. είναι 539 θερμίδες, 32γρ. λίπη, 5mg χοληστερίνη, 199mg ασβέστιο και 176mg φώσφορο.

Σοκολάτα γάλακτος

Η σοκολάτα γάλακτος περιέχει, εκτός από βούτυρο κακάο και κακαόμαζα, γάλα και ζάχαρη. Η διατροφική ταυτότητα της σοκολάτας γάλακτος ανά 100γρ. είναι 535 θερμίδες, 29,7γρ. λίπη, 23mg χοληστερίνη, 20mg καφεΐνη, 189mg ασβέστιο, 208mg φώσφορο.

Κουβερτούρα

Η κουβερτούρα συνήθως χρησιμοποιείται στη ζαχαροπλαστική. Η μόνη διαφορά με τη μαύρη σοκολάτα είναι ότι το ποσοστό κακάο που περιέχει δεν ξεπερνά το 35% με 40%.

Μαύρη σοκολάτα

Εκτός από βούτυρο και κακάο, η μαύρη σοκολάτα περιέχει επιπλέον ζάχαρη και κακαόμαζα σε ποσοστό από 34-40% έως 75%. Όσο μεγαλύτερη είναι η περιεκτικότητα μιας σοκολάτας σε κακάο, τόσο πιο πικρή γεύση αποκτά. Η μαύρη σοκολάτα ανά 100γρ. περιέχει 502 θερμίδες, 52,3γρ λίπη, 17γρ. φυτικές ίνες, 80mg καφεΐνη, 101mg ασβέστιο και 327mg φώσφορο.

Σοκολάτα και ιδιότητες

Η σοκολάτα συμβάλλει στην αύξηση των επιπέδων σεροτονίνης και ενδορφινών, των φυσικών δηλαδή οπιοειδών του οργανισμού, που ρυθμίζουν την διάθεση. Επίσης, περιέχει θεοβρομίνη, ουσία που διεγείρει τη λειτουργία των νεφρών και δρα ως ελαφρύ διουρητικό, ενώ θεωρείται ευεργετική και κατά τηδιάρκεια της εγκυμοσύνης, επειδή χαλαρώνει το έμβρυο.

Σοκολάτα και καρδιά

Έρευνες αποδεικνύουν ότι η σοκολάτα συμβάλλει στην πρόληψη της υπέρτασης και στη μέιωση των καρδιαγγειακών νοσημάτων. Η μαύρη σοκολάτα, μάλιστα, χάρη στη μεγάλη περιεκτικότητα της σε κακάο, είνια πλούσια σε πολυφαινόλες, οι οποίες έχουν αντιοξειδωτική δράση.

Σοκολάτα και τόνωση

Ένα κομμάτι σοκολάτας αρκεί για να τονώσει τον οργανισμό, χάρη στους υδατάνθρακες που περιέχει, ενώ το λίπος της δημιουργεί αίσθηση άμεσου κορεσμού. Ο σίδηρος απελευθερώνεται μόλις η σοκολάτα λιώσει στο στόμα, βοηθάει στην ταχύτερη μεταφορά οξυγόνου στον εγκέφαλο και έτσι νιώθουμε πνευματική εγρήγορση.

Σοκολάτα και παρασκευή

Οι καρποί για την παρασκευή της σοκολάτας μαζεύονται από το κακαόδεντρο, αφήνονται να ωριμάσουν και στη συνέχεια καθαρίζονται, αποφλοιώνονται, αλέθονται και ζυμώνονται. Στον κακαοπολτό που προκύπτει προστίθεται ζάχαρη και βούτυρο κακάο, για να δημιουργηθεί η μαύρη σοκολάτα. Για τη σοκολάτα γάλακτος χρησιμοποιείται επιπλέον γάλα.

Σοκολάτα και εξάρτηση

Πολλοί διαιτολόγοι και νευρολόγοι, προειδοποιούν ότι η σοκολάτα, είναι εθιστική. Κάτι που σημαίνει ότι, αγκιστρώνει τον καταναλωτή πολύ πιο δραστικά απ’ ότι ο καφές και ίσως το ίδιο όπως η κοκαΐνη και ηρωίνη, ενώ ταυτόχρονα είναι διεγερτική όπως και η καφεΐνη. Πολλές από τις παρενέργειες αυτές της σοκολάτας, προξενούνται λόγω κυρίως της επιρροής της στους χώρους του εγκεφάλου που είναι γνωστόν ότι ευθύνονται για εθισμούς και εξαρτήσεις.

Λευκή και σοκολάτα γάλακτος

Η λευκή σοκολάτα, ή και η σοκολάτα γάλακτος δεν προσφέρουν τα ίδια οφέλη με την σκούρα σοκολάτα. Αφού η λευκή, παρασκευάζεται κυρίως από βούτυρο του κακάου, με ζάχαρη, γάλα και βανίλια, αλλά δίχως την πρώτη ύλη του κακάου που περιέχει τα φλαβονοειδή πολύτιμα συστατικά. Η σοκολάτα γάλακτος εξάλλου, περιέχει μικρότερες ποσότητες φλαβονοειδών, αφού παρασκευάζεται από κακάο, αραιωμένο όμως με γάλα, και με την προσθήκη αρκετής ποσότητας ζάχαρης

Σκούρα σοκολάτα

Η σκούρα σοκολάτα περιέχει μεγαλύτερες ποσότητες κακάου, που πρόκειται για ένα συστατικό της φύσης, πλούσιο σε περιεκτικότητα φλαβονοειδών, που έχουν την ιδιότητα να λεπταίνουν την πυκνότητα του αίματος, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο καρδιακών προσβολών, την υπέρταση και τον σχηματισμό αιματωμάτων στον οργανισμό

Σοκολάτα

Τα 100 γρ. σοκολάτας καλύπτουν το 1/3 των ημερήσιων αναγκών του οργανισμού σε μαγνήσιο και φώσφορο και τον εφοδιάζουν με βιταμίνη Α και Β, ασβέστιο και πρωτεϊνες.

ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΚΑΙ ΘΕΡΜΙΔΕΣ

Θερμίδες ανά 100 γραμμάρια Σοκολάτας : Σοκολάτα Γάλακτος: 500 - Σοκολάτα Γάλακτος με αμύγδαλα: 532 - Σοκολάτα Γάλακτος με φουντούκια: 640 - Σοκολάτα Γάλακτος με φιστίκια: 543 - Σοκολάτα Γάλακτος με σταφίδες: 425 - Σοκολάτα Γάλακτος με κεράσια και αλκοόλ: 466 - Σοκολάτα Υγείας: 505 - Σοκολάτα Λευκή: 528 - Σοκολάτα Ρόφημα χωρίς ζάχαρη: 70 - Σοκολατάκι: 100 .

ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΚΑΙ ΨΩΜΙ

Ο συνδυασμός κατανάλωσης σοκολάτας με ένα μικρό κομμάτι ψωμί θα μας απαλλάξει από τις τύψεις και τις περιττές θερμίδες. Και αυτό γιατί μετατρέπει τη σοκολάτα σε αργό υδατάνθρακα και έτσι παχαίνει λιγότερο.

ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Η σοκολάτα βοηθάει στην παραγωγή μίας ορμόνης , της σεροτίνης , που θεωρείται ότι συμβάλλει στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης και μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα .

ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΔΙΕΡΓΕΤΙΚΟ

Η σοκολάτα είναι ένα φυσικό διεργετικό , καθώς είναι πολύ πλούσια σε μαγνήσιο . Το μαγνήσιο βοηθάει στην καταπολέμηση της κούρασης . Δεν είναι τυχαίο το ότι , όταν έχουμε άγχος ή είμαστε λυπημένοι , οι περισσότεροι θέλουμε διακαώς μία σοκολάτα .

ΥΓΙΕΙΝΗ ΣΟΚΟΛΑΤΑ

Η πιο υγιεινή σοκολάτα , σύμφωνα με τους ειδικούς , είναι η πικρόγλυκη " σκούρα " , γνωστή και ως " bitter"

ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΚΑΙ ΚΑΦΕΪΝΗ

Μία σοκολάτα περιέχει λιγότερη καφεΐνη από μία κούπα καφέ

ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΚΑΙ ΛΙΠΟΣ

Η σοκολάτα δεν περιέχει τόσο λίπος όσο πιστεύουμε . Ο τύπος του κορεσμένου λίπους που περιέχεται στη σοκολάτα δεν συμβάλλει στην αύξηση της χοληστερίνης.

ΣΟΚΟΛΑΤΑ

Η σοκολάτα διαθέτει ένα σημαντικό αριθμό ιχνοστοιχείων , φώσφορο, μαγνήσιο , σίδηρο κ.ά .Επίσης αντιοξειδωτικές ουσίες και φαινόλες , οι οποίες συντελούν σε μεγάλο βαθμό στην καλή κυκλοφορία του αίματος , εμποδίζοντας τη δημιουργία θρόμβων στις αρτηρίες . Αρκεί να καταναλώνεται με μέτρο .

ΠΑΠΑΤΖΗΣ-ΑΒΑΝΤΑΔΟΡΟΣ-ΤΣΙΛΙΑΔΟΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΤΟΥ... ΠΟΔΑΡΙΟΥ.

O Π Α Π Α Τ Ζ Η Σ

Ο παπατζής είναι ένας αεικίνητος μικροαπατεωνάκος που προσπαθεί να ζήσει κάνοντας επαγγελματικά ή συμπτωματικά τον «παπατζή». Τον λένε παπατζή γιατί παίζει τον παπά. Παπάς όπως ξέρουμε είναι η φιγούρα της τράπουλας.

Αρα οι παπατζήδες ξεκίνησαν από τα φύλλα της τράπουλας που τα ανακάτευαν και τα αναποδογύριζαν γιά να βρεί το θύμα-πελάτης που είναι κρυμμένος ο παπάς. Στοιχηματίζουν πολλοί που παρευρίσκονται εκεί και ποντάρουν με διάφορα χρηματικά μικροποσά. Ο παπατζής με τεχνικές κινήσεις μετακινεί τα φύλλα και τα βάζει σε διάφορες θέσεις και το θύμα δείχνει πολλές φορές λάθος. Έτσι χάνει πάντα ο παίκτης. Ο παπατζής αεικίνητος, μια κοιτάζει τον κόσμο, μια τον αβανταδόρο, μιά τον τσιλιαδόρο και μιά τον αστυνομικό που τον διακρίνει από το ύφος, το κομπολόι και τα παπούτσια. Μόλις τον δεί βάζει τα πιστήρια στην τσέπη και εξαφανίζεται. Για το λόγο αυτό έχει πάντα πρόχειρο τραπεζάκι που μπορεί να είναι ακόμα και ένα άδειο χαρτοκυβώτιο. Πολλές φορές όταν πιάσει μερικά χρήματα και παλαιότερα με το σύνθημα «σύρμα» προσποιείται ότι έρχεται η Αστυνομία και εξαφανίζεται ώσπου να φύγουν οι παίκτες που έχασαν τα λεφτά τους.

Παπατζίδικη δουλειά είναι και το μαύρο ή άσπρο. Ο παπατζής έχει ένα τραπεζάκι που πάνω του κυριαρχούν δύο χρώματα. Μαύρο και άσπρο. Στη μέση έχει μία σιδερένια βελόνα που στηρίζεται σε κουβαρίστρα. Γυρίζει την βελόνα. Σε όποιο χρώμα αυτή σταματήσει κερδίζει όποιος έχει ποντάρει εκεί.

Αν δεν έχει τράπουλα ή βελόνα, παίρνει δύο ή τριά σκαφάκια από σπίρτα και κάτω από αυτά βάζει κάποιο κοματάκι από ξύλο, ζάρι ή κουμπί και το σκεπάζι με τα αυτά.. Τα μετακινεί και λέει στο θύμα να βρεί σε ποιό σκαφάκι είναι κρυμένο. Ο παπατζής χρειάζεται αβανταδόρους και τσιλιαδόρους.

...Μια φορά πλησίασα στο τραπεζάκι να παρακολουθήσω το παιχνίδι. Έβλεπα μόνο το ζάρι και το εύρισκα όλες τις φορές. Σε κάποια στιγμή που ήμουν σίγουρος που ήτανε το ζάρι, του το είπα και μου λέει βάλε εκατό Ευρώ. Τα έβαλα και τα έχασα. Πως διάλο λέω αφού όλες τις φορές το εύρισκα τώρα μου ξέφυγε...

O Α Β Α Ν Τ Α Δ Ο Ρ Ο Σ

Ο αβανταδόρος είναι ο βοηθός κάποιου άλλου που κάνει κάποια δουλειά και θέλει βοήθεια. Συνήθως οι δουλειές αυτές είναι παράνομες και χρειάζονται βοήθεια για να πετύχουν τους στόχους τους.
Ας πούμε το πιό απλό. Κάποιος πουλάει κάλτσες στο δρόμο και δεν αγοράζει κανείς. Βάζει τον αβανταδόρο και του λέει. Κάνε ότι αγοράζεις πραγματικά, φύγε και ξαναφέρε το εμπόρευμα να ξαναπάρεις τα λεφτά σου. Σε αυτά φυσικά ο αβανταδόρος έχει την προμήθειά του. Εάν πούμε ότι ένα πράγμα έχει πέντε δραχμές ο πωλητής λέει ότι τα δύο κάνουν οκτώ.

Ερχεται ο αβανταδόρος σε πλησιάζει και σου λέει. Βάλε τέσσερες εσύ και τέσσερες εγώ να πάρουμε δύο. Ο άλλος το παίρνει και φεύγει. Σε λίγο το ξαναφέρνει και έτσι εσύ το αγόρασες μεν οικονομικά αλλά ο άλλος δεν πήρε τίποτα. Σε ξεγέλασε και αγόρασες κάτι, επειδή ήταν πιό φτηνό.

Στη χαρτοπαιξία πάλι χρειάζεται αβανταδόρος. Ρυθμίζει το παιχνίδι ώστε να κερδίζει ο άλλος που σε παρακίνησε να παίξεις. Ετσι είναι σαν να έχουν σημαδεμένα τα χαρτιά για να πάρουν τα λεφτά κάποιου άλλου.

Αβανταδόρος είναι και εκείνος που υποστηρίζει ότι το εμπόρευμα, είναι αρίστης ποιότητος και ας είναι «φάρμακο» από λυωμένη σαπουνόπετρα που αν την πιεις, το λιγότερο που έχεις να πάθεις είναι να πας στο νοσοκομείο.

Μπορεί να είναι και γυναίκα ή και πολλοί μαζί. Αρκεί να βγει το μεροκάματο.

Ο Τ Σ Ι Λ Ι Α Δ Ο Ρ Ο Σ

Ο τσιλιαδόρος είναι το μάτι του παράνομου. Όταν κάποιος κάνει μιά κλοπή, επειδή είναι παράνομος και φοβάται να μην τον αντιληφθούν, παίρνει τσιλιαδόρους να φυλάνε τσίλιες. Αυτοί παριστάνουν τους ανύποπτους και αδιάφορους και όταν δουν τον κίνδυνο ειδοποιούν τον κλέφτη με κάποιο σήμα. Μπορεί να του σφυρίξουν, να του ανάψουν κάποιο φωτάκι, να κουνήσουν κάποιο πανί και πολλά άλλα. Έτσι ο άλλος λαβαίνει τα μέτρα του να κρυφτεί, να σταματήσει, να φύγει και ότι άλλο έχουν προσυνεννοηθεί. Η φράση που παλιά λέγανε ήταν « σύρμα » και εννοούσαν τον αστυνομικό. Η λέξη σύρμα βγήκε από τότε που ήρθε το τηλέφωνο και με το σύρμα συνεννοούνταν οι αστυνομικοί. Σήμερα λένε το αστυνομικό αυτοκίνητο καρούμπαλο γιατί ο φάρος που είναι επάνω στο «εκατό» μοιάζει με καρούμπαλο.

Οι τσιλιαδόροι σήμερα έχουν πολλά μέσα να κάνουν τη δουλειά τους εφόσον υπάρχει το κινητό τηλέφωνο, το αυτοκίνητο και τόσα πολλά άλλα μέσα. Γνώριζαν από μακριά τον αστυνομικό από το παράστημά του, το μουστάκι του, το κομπολόι του, τα παπούτσια του που ήταν πάντα γυαλισμένα και γενικώς το φέρσιμό του. Γνώριζαν το κάθε αστυνομικό τμήμα μέχρι που είχε δικαιοδοσία να συλλάβει τον παράνομο πωλητή, διακινητή και άλλα. Πιο παλιά που η Αστυνομία ήταν για τις πόλεις και η Χωροφυλακή για τα Προάστια, οι τσιλιαδόροι ήταν γνώστες των κινδύνων. Άλλωστε και αυτό που λέγεται « η νοθεία προηγείται της επιστήμης» έχει και εδώ βάση.

ΓΙΑΤΙ ΛΕΜΕ : ΑΛΑΜΠΟΥΡΝΕΖΙΚΑ-ΚΑΒΑΛΗΣΕ ΤΟ ΚΑΛΑΜΙ- ΜΟΥ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΑ ΦΩΤΑ-ΑΠ ΕΞΩ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΤΩΤΑ

Μας άλλαξαν τα φώτα

Μια παράξενη συνήθεια στην Αγγλία ήταν να κατραμώνουν τους λαθρέμπορους. Τους κρεμούσαν στις ακτές της θάλασσας, τους άλειβαν με πίσσα και τους άφηναν εκεί να αιωρούνται βδομάδες, μήνες και χρόνια, καμιά φορά. Έβαζαν δε τις κρεμάλες σε απόσταση πάνω στους βράχους της παραλίας. Αυτή η απάνθρωπη συνήθειο κράτησε ως τα τελευταία, σχεδόν, χρόνια. Στα 1822, έβλεπε κανείς στον πύργο του Δούβρου τρεις τέτοιους κρεμασμένους. Η Αγγλία έκανε τα ίδια με τους κλέφτες, τους εμπρηστές και τους δολοφόνους. Ο Τζον Πέιvτερ, που έβαλε φωτιά στα ναυτομάγαζα του Πόρτσμουθ, κρεμάστηκε και κατραμώθηκε στα 1776. Ο αβάς Κόγερ τον ξαναείδε στα 1777. Ο Πέιντερ ήταν αλυσοδεμένος και κρεμασμένος πάνω από τα ερείπια που είχε προξενήσει ο ίδιος, τον φρεσκοπίσσωναν δε από καιρό σε καιρό, για να διατηρείται. Τέλος, τον αντικατέστησαν ύστερα από τέσσερα χρόνια.

Με τον ίδιο τρόπο αι Βυζαντινοί τιμωρούσαν πολλούς εγκληματίες, που έκαναν, όμως και χρέη φαναριών!
Τους έβαζαν, δηλαδή, φωτιά στα πόδια και τους άφηναν να καίγονται σαν λαμπάδες. Και φαίνεται πως οι δολοφόνοι ήταν πολλοί την εποχή εκείνη, αφού για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα φώτιζαν τον Κεράτιο κόλπο. Αργότερα, όμως, τους αντικατέστησαν με αληθινούς πυρσούς. Αυτοί ωστόσο, που ήθελαν να καίγονται οι εγκληματίες, έλεγαν δυσαρεστημένοι: «Μας άλλαξαν τα φώτα»

Καβάλησε το καλάμι

Η παροιμιώδης έκφραση «καβάλησε το καλάμι», πιθανότατα προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα. Οι Σπαρτιάτες την έλεγαν, για να πειράξουν τον βασιλιά Αγησίλαο.

ΤΙΤΑΝΚΑ ΤΟ ΦΥΤΟ ΠΟΥ ΑΝΘΙΖΕΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΠΟΥ ΖΕΙ..

ΦΩΤΟ Juan Karita, AP

ΤΟ ΒΟΤΑΝΟΛΟΓΙΚΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΦΥΤΟΥ ΕΙΝΑΙ PUYA RAIMONDI ΑΝΑΚΑΛΥΦΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΤΑΛΟ ΒΟΤΑΝΟΛΟΓΟ ANTONIO RAIMONDI ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ 1800.

ΕΥΔΟΚΙΜΕΙ ΣΤΑ ΥΨΙΠΕΔΑ ΤΩΝ ΑΝΔΕΩΝ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ ΤΑ 123 ΜΕΤΡΑ ΥΨΟΣ.

ΤΟ ΦΥΤΟ ΑΝΘΙΖΕΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΟΥ ΔΙΑΡΚΕΙ 80-100 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΒΔΟΜΑΔΕΣ ΜΕΤΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ
ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΦΥΤΟ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΠΟΨΗ ΛΕΕΙ Ο ANTONIO LAMBE ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ACCION AMBIENTAL ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΦΥΤΟΥ

.ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΦΥΤΟ ΕΧΕΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΕΙ ΕΙΔΟΣ ΠΡΟΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΕΘΝΗ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ (ΙUCN)

H TITANKA ΦΥΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΠΕΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΟΛΙΒΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΥΨΟΜΕΤΡΟ 3.000-4.800 ΜΕΤΡΑ. ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΟΠΟΥ ΦΥΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΞΗΡΟ ΠΟΥ ΤΟ ΦΥΤΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΟΛΥ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΤΑ ΚΑΤΑΛΗΛΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΙΣΗ ΆΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟ ΤΟΥ.

ΑΥΤΟΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΑΝ ΑΙΩΝΑ ΝΑ ΑΝΘΙΣΕΙ

ΑΘΗΝΑ- ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΣΤΗΝ.... ΑΣΧΗΜΙΑ

ΓΙΑ ΜΕΓΕΝΘΥΣΗ ΚΑΝΕΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟ

Το πρώτο πολεοδομικό σχέδιο της Αθήνας - η εξέλιξη στο σήμερα
Δρ Γεώργιος Τουρσούνογλου
Αρχιτέκτονας DESA Παρισίων
Επίκ. Καθηγητής Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων


Συχνά αναφερόμαστε στην κακή πολεοδομική ανάπτυξη της Αθήνας, στους στενούς δρόμους, τα συνεχή μποτιλιαρίσματα, τις καθυστερήσεις στις μετακινήσεις και εν γένει στις κακές συνθήκες που καθημερινά αντιμετωπίζει ο Αθηναίος. Αν θελήσουμε να δούμε την εξέλιξη της Αθήνας, θα πρέπει να ανατρέξουμε στο πρώτο πολεοδομικό σχέδιο που εκπόνησαν οι αρχιτέκτονες Κλεάνθης και Σάουμπερτ το 1832, προτού ακόμη αυτή ανακηρυχθεί πρωτεύουσα του Ελληνικού Κράτους το 1834.
Μελετώντας το τοπογραφικό σχέδιο των δύο αρχιτεκτόνων διαπιστώνουμε ότι διέθετε όλα αυτά που αργότερα στερήθηκε η Αθήνα, δηλαδή οδούς μεγάλου πλάτους, κήπους, πλατείες και χώρους για τα δημόσια κτίρια. Σημείο αναφοράς ήταν τα τέσσερα βουλεβάρτα γύρω από το κέντρο, που έδιναν σημαντική ανάσα και διέξοδο στη μελλοντική ανάπτυξή της. Κύριες γραμμές του σχεδίου, η Σταδίου και η Πειραιώς εκεί που είναι και σήμερα, με τη διαφορά ότι η Σταδίου έφθανε μέχρι το Παναθηναϊκό Στάδιο. Στη δε συνάντηση των δύο δρόμων τοποθετούνταν τα ανάκτορα. Τρίτος βασικός δρόμος η Ερμού, δημιουργώντας με τους δύο προηγούμενους ένα ισοσκελές τρίγωνο και με έκταση που 2.200 στρέμματα. Η εφαρμογή του σχεδίου θα είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση των ιδιοκτησιών και το ξεσπίτωμα πολλών οικογενειών, κάτι που δεν άρεσε στους Αθηναίους, οι οποίοι ξεσηκώθηκαν κατά των δύο αρχιτεκτόνων, δημιουργώντας μεγάλη αναστάτωση στην πόλη. Έτσι, αναγκάστηκε ο αντιβασιλεύς Μάουρερ να επισκεφθεί την Αθήνα από το Ναύπλιο και να ακούσει τις τερατολογίες που διαδίδονταν.
Σύμφωνα με τους κατοίκους, οι δρόμοι θα είχαν πλάτος 140 πόδια, το Δημαρχείο θα είχε 400 πόδια μήκος και μια εκκλησία θα ξεπερνούσε κατά 80 πόδια τον Άγιο Πέτρο της Ρώμης. Αμέσως λοιπόν ο Μάουρερ έδωσε εντολή να σταματήσουν οι εργασίες εφαρμογής του σχεδίου των δύο αρχιτεκτόνων και ζήτησε από τον Λουδοβίκο να στείλει τον προσωπικό του αρχιτέκτονα, τον Βαυαρό Κλέντσε, για να μελετήσει και να μεταρρυθμίσει το αρχικό σχέδιο. Αυτός έφτασε στο Ναύπλιο το 1830, σε ηλικία προχωρημένη, και έπιασε αμέσως δουλειά, για να φτιάξει την Οθωνούπολη. Το πρώτο μέλημά του ήταν η Ακρόπολη, η οποία βρισκόταν σε άθλια κατάσταση και χωρίς καμία προστασία από τις κλοπές μαρμάρων, μιας και ο πρώτος φύλακας, ο Πιττακής, δεν μπορούσε να φυλάξει το χώρο αυτό. Οι τροποποιήσεις του Κλέντσε ήταν δυστυχώς ατυχείς για την πολεοδομική εξέλιξη της Αθήνας και υποκινούμενες από πολιτική σκοπιμότητα. Σε αντίθεση με τους δύο αρχιτέκτονες που είχαν απαγορεύσει το κτίσιμο γύρω από την Ακρόπολη, με σκοπό να προστατευθούν τα μνημεία και να γίνουν οι απαραίτητες ανασκαφές, αυτός επέτρεψε την ανοικοδόμηση στην περιοχή αυτή, όπου έκτισαν πρώτοι τα σπίτια τους οι δύο τεχνίτες από την Ανάφη, ο Γιώργος Δαμίγος και ο Μάρκος Σιγάλας, ακολουθούμενοι από άλλους Αναφιώτες. Όταν ξεφύτρωσαν εκεί πολλά σπίτια και ο συνοικισμός μεγάλωσε, έπρεπε να του δοθεί μια ονομασία. Πολλοί πρότειναν να ονομασθεί η περιοχή Νυχτοχώρι μιας και όλα τα σπίτια κατασκευάζονταν τη νύχτα. Τελικά για να τιμηθούν οι πρώτοι οικιστές, η περιοχή ονομάστηκε Αναφιώτικα, όπως είναι και σήμερα γνωστή.
Το σχέδιο του Κλέντσε δεν σεβάστηκε, όπως των προηγουμένων, τα βυζαντινά μνημεία, με αποκορύφωμα τη χάραξη της Ερμού έτσι ώστε να απαιτείται το γκρέμισμα της Καπνικαρέας, που ευτυχώς αργότερα σώθηκε. Μικραίνει πλάτος δρόμων, καταργεί πλατείες, μεταφέρει τα ανάκτορα από την Ομόνοια στον Κεραμεικό (αν και τελικά ούτε εκεί κτίσθηκαν), καταργεί τα τέσσερα βουλεβάρτα που είχαν σχεδιάσει οι προηγούμενοι και που έδιναν σημαντική ανάσα στην πόλη, την δε οδό Σταδίου που έφθανε μέχρι το Στάδιο την κάνει αδιέξοδο, εκτρέποντάς την προς την Πλάκα, και περιορίζει την έκταση του σχεδίου κατά 754 στρέμματα. Εγκατέστησε οικοδομικό τετράγωνο στην πλατεία Συντάγματος, διέκοψε την Πατησίων δημιουργώντας το τετράγωνο από την οδό Θεμιστοκλέους μέχρι την πλατεία Ομονοίας, μείωσε την Ευριπίδου από 30 σε 10 μέτρα, πιστεύοντας ότι η πρωτεύουσα δεν χρειαζόταν να επεκταθεί πέραν του Φιλοπάππου και του λόφου των Νυμφών.
Στις 18 Σεπτεμβρίου 1834 εγκρίθηκε το σχέδιο του Κλέντσε αφού υπέστη και αυτό πολλές τροποποιήσεις μέχρι την εφαρμογή του και αφού έγινε το τρομακτικό λάθος να μην εγκριθεί το αρχικό σχέδιο των δύο αρχιτεκτόνων, Κλεάνθη και Σάουμπερτ, που θα έδινε οπωσδήποτε μια διαφορετική εικόνα στη σημερινή Αθήνα με τα τόσα συγκοινωνιακά και κυκλοφοριακά της προβλήματα. Μετά την εκπόνηση και έγκριση του σχεδίου του Κλέντσε, είχαμε συνεχείς τροποποιήσεις (1837, 1843, 1847, 1856, 1860, 1862, 1864, 1919), που συνέχιζαν να δημιουργούν προβλήματα στην πολεοδομική εξέλιξη της Αθήνας. Ευτυχώς, που κατά την εφαρμογή του σχεδίου του Κλέντσε, ο Κλεάνθης είχε λάβει υπεύθυνη θέση σε νεοσυσταθείσα οικοδομική επιτροπή και δημιούργησε τη λεωφόρο Πανεπιστημίου πλάτους 32 μέτρων αντί των 12 που όριζε το σχέδιο, και έκανε και ορισμένες άλλες σωτήριες τροποποιήσεις. Ενώ δε ο Κλεάνθης είχε δουλέψει αφιλοκερδώς, από την αγάπη του προς την πατρίδα και τα αρχαία μνημεία της, ο Κλέντσε έλαβε τη μυθική για τότε αμοιβή των 24.000 δρχ. Με την εφαρμογή του σχεδίου αυτού αποφασίζεται και η διάνοιξη των κυρίων οδών Αιόλου, Αθηνάς και Ερμού μετατρέποντας σε άστεγους όσους είχαν καταφέρει με χίλιες στερήσεις και όπως όπως να επισκευάσουν τις κατεστραμμένες καλύβες τους. Όλα αυτά τα προβλήματα στην εφαρμογή του πολεοδομικού σχεδίου της Αθήνας ήταν φυσικό να δημιουργήσουν την οικοδομική αναρχία που επικράτησε, με αποτέλεσμα οι Αθηναίοι να κτίζουν όπου και όπως ήθελαν και με τον τρόπο που τους βόλευε. Αποτέλεσμα ήταν να υπάρχουν καταπατήσεις μεταξύ γειτονικών οικοπέδων, συνηθισμένοι δε ήταν και οι συνεχείς καυγάδες μεταξύ των ιδιοκτητών. Γι’ αυτό στις 9 Απριλίου 1836 δημοσιεύθηκε στη εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο πρώτος οικοδομικός κανονισμός με 12 άρθρα, που προσπαθούσε να βάλει μια τάξη στην υπάρχουσα οικοδομική αναρχία και αυθαιρεσία που επικρατούσε και που όριζε τους κανόνες και τις προϋποθέσεις για το κτίσιμο των οικοπέδων. Έτσι, όποιος έχτιζε θα έπρεπε να «φυλλάτη την ευθυγραμμίαν και ισωπέδωσιν» ότι το ελάχιστο εμβαδόν οικοδομήσιμου οικοπέδου ορίζεται σε 200 πήχεις. Τα δε σπίτια επί των οδών Αθηνάς, Αιόλου, Ερμού, Πειραιώς, Μακράς Στοάς και Σταδίου καθώς και στις πλατείες Όθωνος και Λουδοβίκου θα έχουν «εν ισόγειον και εν ανώγειον πάτωμα», σχηματίζοντας «σειράν συνεχή και αδιάκοπον». Την ίδια εποχή εκδίδεται και το διάταγμα για το φόρο των οικοδομών, ο οποίος ορίζεται σε 7% επί του συμφωνηθέντος ενοικίου.
Πολύ απέχουν όλα τα παραπάνω από τη σημερινή Αθήνα, όπου το τυπικό κτίριο των σύγχρονων σπιτιών της είναι η πολυκατοικία μέσου ύψους. Πολυκατοικίες που κτίστηκαν στις περιοχές του κέντρου και της περιφέρειας πήραν τις θέσεις νεοκλασσικών σπιτιών μεγάλης αρχιτεκτονικής αξίας που αποτελούσαν κομμάτι της ιστορίας μας. Έτσι από τη μια αυτά τα κτίρια της δεκαετίας ’50 και ’60 κτισμένα από επιχειρηματίες κατασκευαστές, με τη μέθοδο της αντιπαροχής, πολλές φορές χωρίς τη μελέτη αρχιτέκτονα, και από την άλλη η αυθαίρετη δόμηση που ολοένα και αυξανόταν, μετέτρεψαν την Αθήνα σε μια απρόσωπη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, που όμως παραμένει «διαμαντόπετρα στη γης το δαχτυλίδι», όπως διαβάζουμε στους στίχους του Παλαμά.


ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ

ΜΠΑΚΟΓΙΑΝNΗ & COMPANY

Υποθέτω πως όλοι έχουμε προσέξει ότι η Ντόρα Μπακογιάννη έχει τη δυνατότητα να εμφανίζεται σε 30 διαφορετικά μέσα ενημέρωσης μέσα σε μια ημέρα, να μη λέει τίποτα, αλλά να αντιμετωπίζεται ως μεγάλη προσωπικότητα. Φαντάζομαι ότι θέλετε να μάθετε πώς γίνεται αυτό:

Οι σχέσεις της κυρίας Μπακογιάννη -και της οικογένειας Μητσοτάκη- με τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ είναι εξαιρετικά φιλικές, αλλά, κυρίως, επαγγελματικές.

Όταν η κυρία Μπακογιάννη θέλει να μιλήσει, μια ολόκληρη ομάδα δημοσιογράφων -από διαφορετικά μέσα- κινητοποιείται και την βγάζει σε ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, εφημερίδες και περιοδικά. Φυσικά, αφιλοκερδώς...

Αν και η κυρία Μπακογιάννη μιλάει χωρίς να λέει τίποτα, οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι την αντιμετωπίζουν ως ιερή αγελάδα. Θα το έχετε αντιληφθεί...

Τώρα, η κυρία Μπακογιάννη έχει γνωρίσει την αποδοκιμασία του κόσμου και αποφάσισε ξαφνικά να δώσει μάχη για το καλό της Ελλάδας ως ανεξάρτητη βουλευτής. Τα καμμένα χαρτιά δεν δίνουν μάχες - τα καμμένα χαρτιά πετιούνται στα σκουπίδια.

Οι ιδιοκτήτες των σιχαμερών ΜΜΕ δεν θα αφήσουν τόσο εύκολα την κυρία Μπακογιάννη να πάει στο σπίτι της. Αφενός σκέφτονται πως μπορεί να τους είναι ακόμα χρήσιμη σε κάποιο επόμενο στάδιο και αφετέρου η κυρία Μπακογιάννη θα έχει στα συρτάρια της κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία για όλους αυτούς. Η μοίρα τους είναι κοινή.

Αν θέλουμε την ανατροπή του σάπιου πολιτικού σκηνικού, οφείλουμε να τελειώνουμε με τις Μπακογιάννες και αυτούς που τις στηρίζουν. Είναι στο δικό μας χέρι.

Μην αγοράζετε τις εφημερίδες τους. Αυτό είναι πια μια κίνηση αγάπης προς την πατρίδα μας. Μην αγοράζετε τις εφημερίδες τους.

pitsirikos

ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ 1986 ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ

Το 1986 ο Κώστας Μητρόπουλος είχε δημιουργήσει σκίτσα για ένα ημερολόγιο της PIRELLI HELLAS, με σκοπό να απεικονίσει το κλίμα της εποχής στην πολιτική, την οικονομία και την κοινωνία.

Σωτήριον έτος 1986. Μοιάζει τόσο μακρινό και όμως οι ομοιότητες ως προς την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, τις λύσεις που προτείνονται, αλλά και τη στάση πολιτικών και πολιτών παρουσιάζει τρομακτικές ομοιότητες με το σήμερα

Τότε και πάλι το ΠΑΣΟΚ ήταν στην εξουσία και ο πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου δήλωνε "ότι σαν κοινωνία δαπανάμε πιο πολλά από αυτά που παράγουμε".

Με αφορμή τη συγκεκριμένη δήλωση η PIRELLI HELLAS είχε εκδώσει ένα ημερολόγιο, με σκίτσα το Κώστα Μητρόπουλου, που απεικόνιζαν την κατάσταση με χιούμορ.

Αν αλλάξουμε τα ονόματα των πολιτικών και τις δραχμές με ευρώ, βλέπουμε ότι θα μπορούσαν να δημοσιευθούν αύριο το πρωί και να περιγράφουν με ακρίβεια όχι το 1986, αλλά το 2010.

Το γεγονός αυτό, ίσως δίνει μια εξήγηση, στο πώς φτάσαμε ως εδώ...

Οι περιστολή δαπανών στον δημόσιο τομέα έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια. Και συνεχίζεται με μεγάλη επιτυχία...

Θυσίες, θυσίες θυσίες, εδώ και 25 χρόνια

Τότε αεροπλάνα, τώρα υποβρύχια. Εν μέσω κρίσης πάντα

Η γνωστή εικόνα συνεργασίας, την ώρα που το πλοίο βυθίζεται

Όπως πάντα, η κρίση δεν τους επηρεάζει όλους το ίδιο

Προϋπολογισμός του 1986 ή του 2010;

Η κρίση δίνει πάντα ευκαιρίες για κέρδος

Τότε μας περιτριγύριζαν καρχαρίες. Τώρα ετοιμάζονται να μας φάνε

Εισαγωγή χωρίς παραγωγή. Έτσι έφτασε η οικονομία στο έμφραγμα. Ο Κ. Μητρόπουλος το είχε προβλέψει

Ο Τσοβόλας έγινε Παπακωνσταντίνου, αλλά το πρόβλημα παρέμεινε ίδιο

ΝEWS 247

ΑΡΧΑΙΟΙ ΘΕΟΙ- ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ ( ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ )

ΤΟ ΞΥΠΟΛΗΤΟ ΤΑΓΜΑ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΓΚΡΕΓΚ ΤΑΛΛΑΣ - ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΤΑΙΝΙΑ

«ΤΟ ΞΥΠΟΛΗΤΟ ΤΑΓΜΑ» του Γκρέγκ Τάλλας.

Η ελληνική νεορεαλιστική ταινία που εντυπωσίασε τον Βιτόριο Ντε Σίκα!

του Δημήτρη Σπύρου

Ο Ρενέ Κλαίρ, τοποθετούσε τον Γκρέκ Τάλλας (Γρηγόρη Θαλασσινό), ανάμεσα στους κορυφαίους μοντέρ του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ο Βιτόριο Ντε Σίκα όταν είδε το 1955 το «Ξυπόλητο Τάγμα» στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου είπε στον Τάλλας: «Αν είχες γυρίσει αυτή την ταινία προτού γυρίσω εγώ τον Κλέφτη των Ποδηλάτων τότε σήμερα θα ήσουν εσύ ο Ντε Σίκα!».

Ο Τάλλας, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1909. Ο πατέρας του ήταν πλοιοκτήτης και μετανάστευσε οικογενειακώς στην Αμερική – στο κοσμοπολίτικο θέρετρο Ατλάντικ Σίτυ της Πολιτείας του Νιού Τζέρσει- όταν ο Γρηγόρης βρισκόταν σε μικρή ηλικία.
Το 1952, ο Γρέγκ Τάλλας έρχεται στην Ελλάδα και με την περιορισμένη οικονομική υποστήριξη ενός άλλου ελληνοαμερικανού, ξενοδόχου στο Λος Άντζελες, του Πέτρου Μπουντούρη, άρχισε να γυρίζει την ταινία « Το Ξυπόλητο Τάγμα». Είχε πίσω του μια μακρά ιστορία μελέτης, σπουδών, θητείας και τόλμης στο Θέατρο και στον Κινηματογράφο. Σπουδές στη Δραματική Σχολή του Πρίνστον-κρυφά από τους γονείς του-φιλοδοξώντας να γίνει ηθοποιός. Το 1928 μετακομίζει στη Νέα Υόρκη και συνεχίζει τις θεατρικές σπουδές του στο Αμερικανικό Πειραματικό Θέατρο Δραματικής Τέχνης της Νέας Υόρκης, το οποίο ακολουθούσε τη «μέθοδο Στανισλάβσκι». Ο δάσκαλός του Μπολοσλάβσκι – βοηθός του Στανισλάβσκι- τον παροτρύνει να στραφεί στη θεατρική σκηνοθεσία πράγμα που δέχεται, μαθητεύοντας πάλι πλάι στον Μπολοσλάβσκι. Συνεπαρμένος από τη «Θεατρική μέθοδο του Στανισλάβσκι», που είχε εισαγάγει το ρεαλισμό και τη φυσικότητα στο παίξιμο, στη θέση του στόμφου και του μελοδραματισμού που επικρατούσε τότε, φεύγει το 1930 – με ελληνικό διαβατήριο- στη Μόσχα και παρακολουθεί επί 15 μήνες τις εργασίες του Θεάτρου Τέχνης, συγκατοικώντας με τον «άνθρωπο-μύθο» Κωνσταντίν Στανισλάβσκι. Στη συνέχεια φεύγει για την Ισπανία για να συναντήσει τον άνθρωπο που τον είχε εντυπωσιάσει στα καλλιτεχνικά καφενεία του Γκρήνουιτς Βίλατζ την περίοδο 1928-1929 που σύχναζαν και είχαν γίνει φίλοι: τον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Εκείνη την περίοδο ο Λόρκα είχε τον περίφημο θίασο «Μπαράγκα» με τον οποίο περιόδευε στην ισπανική επαρχία. Ο Γκρέγκ Τάλλας ακολούθησε επί 6 μήνες το Λόρκα στις περιοδείες του, μελετώντας τον τρόπο δουλειάς του, συνεπαρμένος από το συνδυασμό ποίησης και ρεαλισμού που χαρακτήριζαν την αντίληψη του Λόρκα για το Θέατρο.
Το 1932, ιδρύει στο Ατλάντικ Σίτυ το θέατρο ρεπερτορίου TOY THEATRE όπου σαν παραγωγός και σκηνοθέτης ανέβασε περίπου 40 έργα κλασσικού και σύγχρονου ρεπερτορίου συνεργαζόμενος με ηθοποιούς σαν τον ORSEN WELLES, ELIA KAZAN, KATHRIN CORNELL, MARTHA SCOTT κλπ.
Παράλληλα με το θέατρο λειτουργεί και Δραματική Σχολή, ενώ το 1935, ο ανεξάντλητος Γκρέγκ Τάλλας, ιδρύει και το AVANT-GARDE THEATRE, στο οποίο ανεβάζει πρωτοποριακά έργα.
Το 1936, πηγαίνει στην Ισπανία με μια ομάδα Αμερικανών εθελοντών και πολεμά κατά του Φράνκο στην περιοχή της Γρανάδα.
Το 1937, σκηνοθετεί στο Χόλλυγουντ τα «Αρραβωνιάσματα» του Μπόγρη.
Η επαφή του αυτή με το Χόλλυγουντ, τον έφερε στην αγκαλιά του κινηματογράφου. Ο Λ.Μπ. Μέιρ, επικεφαλής των στούντιο της ΜETRO GOLDWIN MAYER, τον καλεί στα στούντιο όπου ο Τάλλας εξειδικεύεται στο μοντάζ και αναδεικνύεται σε μετρ των σκηνών δράσης όχι μόνο στο μοντάζ αλλά και στο σενάριο και στη σκηνοθεσία.

Έτσι έγραψε, σκηνοθέτησε και μοντάρισε τις ειδικές σκηνές δράσης των ταινιών: Όσα παίρνει ο Άνεμος, Δόκτωρ Τζέκυλ και Μίστερ Χάυντ, Μαρία Αντουανέτα κ.α.

Η Τρούμπα του Πειραιά - αμαρτωλή ιστορία

Η Τρούμπα πήρε το όνομά της από την τρόμπα – αντλία- που ήταν τοποθετημένη από το 1860 σε πηγάδι, στην περιοχή αυτή, στην αρχή της οδού Αιγέως, σημερινής 2ας Μεραρχίας, από το οποίο έπαιρναν νερό τα πλοία.

Τα κακόφημα σπίτια – οίκοι ανοχής - άρχισαν να εγκαθίστανται εκεί μετά την Κατοχή. Πριν από αυτήν υπήρχαν διάφορα κέντρα διασκέδασης, μεταξύ των οποίων και τεκέδες. Όμως έκλεισαν τα Βούρλα, και γρήγορα έγιναν πάρα πολλά, μιας και το περιβάλλον προσφερόταν, στο μεγάλο τετράγωνο που περικλειόταν από την Ακτή Μιαούλη, τη Φιλελλήνων, την Κολοκοτρώνη και τη Σωτήρος Διος. Επίκεντρο οι δρόμοι Φίλωνος και Νοταρά. Δεκάδες κόκκινα φανάρια, και εκατοντάδες ονόματα Τζένη, Λιάνα, Μαίρη, Πίτσα, Κίτσα κλπ, όλα ψεύτικα βέβαια.

Μια πολύ ανάγλυφη εικόνα μας δίνει ακόμα και σήμερα η ταινία « Κόκκινα Φανάρια».

Στα 1960-65 ή Τρούμπα ήταν στις…. δόξες της. Πάρα πολλοί οι οίκοι ανοχής, κι ανάμεσά τους τα καμπαρέ, με επικεφαλής τα « Τζων Μπουλ», « Μπλακ Κατ», και τα άλλα παρόμοια κέντρα. Με στριπ τηζ και άλλα νούμερα, που προσπαθούσαν να ικανοποιήσουν και τα πιο δύσκολα γούστα.

"Εδώ μένουν οικογένειες" Στρηπτιζέζ του 1965 από την "ΑΘΗΝΑΪΚΗ"

Κι όπως σημειώνει στην καθημερινή εφημερίδα «ΑΘΗΝΑΪΚΗ» τον Οκτώβρη του 1965 ο συντάκτης της κ. Σταύρος Μαρμαρινός, «η ζήτηση στρηπτιζέζ είναι μεγάλη», κυρίως για κείνες που κάνουν εντυπωσιακά νούμερα.

Ανάμεσα σ όλα αυτά και μερικές οικογένειες, - εκεί είχαν τα σπίτια τους που να πάνε;-, που για να μην ενοχλούνται είχαν βάλει πινακίδες όπως αυτή: ΕΔΩ ΜΕΝΟΥΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ».

Τις ιερόδουλες έδιωξε το 1968 ο τότε δήμαρχος Αριστείδης Σκυλίτσης.

Ο ΠΡΟΠΟΛΕΜΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΚΑΙ Η ΤΡΟΥΜΠΑ

Για τον προπολεμικό Πειραιά και το ρεμπέτικο, ο ρεμπέτης Νίκος Μάθεσης, γράφει στα απομνημονεύματά - όπως τα παρέδωσε στον Κώστα Χατζηδουλή:

«Ο Πειραιάς πριν μισό αιώνα με τα καταγώγια, τους ντεκέδες, τα μπαρμπουταντζίδικα, τα Βούρλα και τα «καφέ-σαντάν» του.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΣΧΟΛΗ

Η πνευματική κιβωτός του Ελληνισμού

Θυμάμαι μια Τουρκάλα που έχει παντρευτεί έναν Ελληνα φίλο μου, αλλά δεν ήθελε να στείλει τα παιδιά της στη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Εντυπωσιάστηκε τόσο πολύ μόλις την πρωτοεπισκέφτηκε, που ένιωσε μια αδιόρατη απειλή για την οικογενειακή φυσιογνωμία της. Δεν την παρεξήγησα καθόλου, απεναντίας την κατανόησα απόλυτα. Εβρισκε διάφορες προφάσεις -το πήγαινε από ’δω, το πήγαινε από ’κει, και στο τέλος πρότεινε ως μέση λύση να γράψουν τα παιδιά σε ξενόγλωσσο ιδιωτικό σχολείο, ούτε τουρκικό ούτε ελληνικό. Είναι γεγονός ότι υπάρχουν αρκετά αμερικανικά και ευρωπαϊκά σχολεία στην Κωνσταντινούπολη, που είναι στ’ αλήθεια εξαιρετικά. Κανένα όμως από αυτά δεν αγγίζει την αίγλη αυτού του μεγαλειώδους σχολείου που βλέπετε μπροστά σας. Οποιος φοιτήσει εδώ σημαδεύει την ψυχή του μέχρι να πεθάνει».

Η φωνή του Ρωμιού γονιού, έτρεμε αδιόρατα από τη συγκίνηση. Είχε φοιτήσει και ο ίδιος σε αυτό το σχολείο και δεν ξεχνά τις μαγικές βραδιές που κοιτούσε με τους συμμαθητές του τα αστέρια από το ισχυρό τηλεσκόπιο που βρίσκεται στον αστρονομικό θόλο της Σχολής. Που παρατηρούσε με τις ώρες στη σοφίτα τον μηχανισμό του προαιώνιου ρολογιού να γυρίζει, που συναρμολογούσε ηλεκτρικά κυκλώματα στα αμφιθεατρικά ξύλινα εργαστήρια, που κρυβόταν πίσω από τις βαριές βελούδινες κουρτίνες της αίθουσας εκδηλώσεων. «Δεν υπάρχει πουθενά αλλού σχολείο επενδυμένο με τόσα όργανα και έργα Τέχνης, ούτε στο Κέιμπριτζ ούτε στην Οξφόρδη. Οπου κι αν στρέψεις το βλέμμα βλέπεις κομψοτεχνήματα, ακόμα και οι χώροι υγιεινής αξίζουν να πάρουν καλλιτεχνικό βραβείο. Εδώ έπρεπε να γυριστεί το «Χάρι Πότερ», όχι στα δαιδαλώδη ψηφιακά κτίρια που δημιούργησαν στα κομπιούτερ οι σκηνοθέτες».

Ο Ρωμιός θεμελιώνει καταπληκτικά τον λόγο του και μας οξύνει την περιέργεια να μάθουμε περισσότερα για το θρυλικό σχολείο. Μας είπε και δυσάρεστες αλήθειες, που σχετίζονται με την πτώση του επιπέδου σπουδών στη Σχολή μετά τους διωγμούς των Ελλήνων στις προηγούμενες δεκαετίες και την επέμβαση των Τούρκων στην Κύπρο το 1974. Τα ελληνικά σχολεία έχαναν κατά εκατοντάδες τους μαθητές τους επί πολλά συνεχόμενα χρόνια, επειδή οι ελληνικές οικογένειες εγκατέλειπαν την Πόλη και μετανάστευαν στην Ελλάδα. Πάνω από τα τρία ελληνικά σχολεία που λειτουργούν σήμερα στην Πόλη κρέμεται σαν λαιμητόμος ένας νόμος που προβλέπει τη δήμευση του κτιρίου, όταν αυτό πάψει να λειτουργεί ως σχολείο λόγω έλλειψης μαθητών. Επτά χιλιάδες μαθητές φοιτούσαν το 1960 στα ελληνικά σχολεία και σήμερα μόνο 212, εκ των οποίων οι 55 στη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάμεσα στους παραπάνω μαθητές βρίσκονται και αρκετοί αραβόφωνοι Αντιοχείς, στους οποίους επετράπη η εγγραφή στα ελληνικά σχολεία, επειδή είναι κι αυτοί Ελληνορθόδοξοι. Από τη μια μεριά οι Αντιοχείς μαθητές αιμοδότησαν τα ομογενειακά σχολεία και απομάκρυναν τον αφανισμό τους, αλλά από την άλλη έριξαν το επίπεδο σπουδών, επειδή δεν γνώριζαν την ελληνική γλώσσα.

Ετος ιδρύσεως 1454
Η Μεγάλη του Γένους Σχολή δημιουργήθηκε το 1454, ένα χρόνο μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, από τον Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο. Πριν την Αλωση, επί δυναστείας Παλαιολόγων, υπήρχε ανάλογη σχολή, η οποία προήγαγε σημαντικά τα ελληνικά γράμματα. Είναι πιθανόν οι ρίζες της να φτάνουν στα πρώτα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος ίδρυσε την «Οικουμενική Πατριαρχική Σχολή».

Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος της έδωσε μεγάλη ώθηση μερικούς αιώνες αργότερα και ο αυτοκράτορας Σέργιος την εφοδίασε με νέο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Επί αυτοκράτορος Λέοντος Ισαύρου ανεστάλη η λειτουργία της, αλλά επαναλειτούργησε επί Λέοντος Αρμενίου και μεγαλούργησε επί εποχής δυναστείας των Κομνηνών. Πιθανότατα η Μεγάλη του Γένους Σχολή αποτελεί το αρχαιότερο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Ευρώπης. Στα θρανία της κάθισαν πολλοί ηγέτες της ελληνικής ομογένειας, δραγουμάνοι της Υψηλής Πύλης, ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας, Πατριάρχες του Οικουμενικού Θρόνου, καθώς και πολιτικοί του νέου ελληνικού κράτους.

Η Σχολή έφτασε σε μεγάλη ακμή στα τέλη του 16ου αιώνα, επί Πατριάρχου Ιερεμία Β’, όταν ήταν σχολάρχης ο σπουδαίος δάσκαλος Γεώργιος Αιτωλός και αργότερα ο αριστοτελικός ιατροφιλόσοφος Λεονάρδος Μηνδόνιος. Εκείνη την εποχή δίδαξαν στη Σχολή οι θρυλικοί αδελφοί Ιωάννης και Θεόδωρος Ζυγομαλάς. Στους μετέπειτα αιώνες δίδαξαν κι άλλοι εξαιρετικοί δάσκαλοι, όπως οι Συμεών Καβάσιλας, Θεόφιλος Κορυδαλλέας, Ιωάννης Καρυόφυλλος, Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Διαμαντής Ρύσιος και Ευγένιος Βούλγαρης.

Στον 17ο και τον 18ο αιώνα, η σχολή λειτουργούσε με δύο τμήματα, των Γραμματικών και των Φιλοσοφικών. Ανάμεσα στα έτη 1904-1919 λειτούργησε και το Παιδαγωγικό τμήμα, οι απόφοιτοι του οποίου εφοδιάζονταν με πτυχίο που τους έδινε το δικαίωμα να προσλαμβάνονται ως δάσκαλοι στις επαρχίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ανάμεσα στα έτη 1907-1924, λειτούργησε εντός της σχολής και ανεξάρτητη απογευματινή τετρατάξια Μουσική Σχολή, της οποίας οι απόφοιτοι προσλαμβάνονταν ως ιεροψάλτες σε διάφορους ναούς του Οικουμενικού Θρόνου.

Το «κόκκινο» κτίριο
Η Μεγάλη του Γένους Σχολή άλλαξε αρκετές φορές θέση, αλλά τις περισσότερες στεγαζόταν «αντικρύ της μεγάλης πόρτας», δηλαδή κοντά στο Φανάρι. Η οριστική λύση του στεγαστικού προβλήματος της δόθηκε το 1881, επί Πατριάρχου Ιωακείμ Γ’, όταν χάρη σε γενναίες προσφορές ομογενών χτίστηκε λίγο πάνω από το Πατριαρχείο το εκπληκτικό «κόκκινο» κτίριο, που υπάρχει μέχρι σήμερα. Το μεγαλοπρεπές αυτό οικοδόμημα σχεδιάστηκε σε σχήμα αετού από τον αρχιτέκτονα Κωνσταντίνο Δημάδη και χτίστηκε στην κορυφή του πέμπτου λόφου της Κωνταντινούπολης, στη συνοικία του Μουχλίου, κοντά στον Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Στην ίδια θέση υπήρχαν παλαιότερα τα ερείπια ενός οικήματος που ανήκε στον πρίγκιπα Δημήτριο Καντεμήρ, ιστορικό και απόφοιτο της Σχολής. Τα εγκαίνια του «κόκκινου σχολείου», που αποτελεί ένα από τα καμάρια της Ρωμιοσύνης στην Πόλη, έγιναν στις 12 Σεπτεμβρίου 1882. Από τότε μέχρι σήμερα, το αρχιτεκτονικό και εκπαιδευτικό αυτό αριστούργημα των 3.020 τ.μ. συντηρείται με χορηγίες ευεργετών.

Ελληνικά και τούρκικα
Σήμερα η Μεγάλη του Γένους Σχολή λειτουργεί ως αυτόνομο σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που υπάγεται οργανικά στην ομογένεια, αλλά ελέγχεται από το τουρκικό Υπουργείο Παιδείας. Παράλληλα βρίσκεται υπό την πνευματική εποπτεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, γι' αυτό τον λόγο άλλωστε χαρακτηρίζεται και ως Πατριαρχική. Το σχολείο έγινε μεικτό από το 1987, όταν ανεστάλη η λειτουργία του Ιωακειμείου Παρθεναγωγείου, που στεγαζόταν σε κοντινό κτίριο. Στη Σχολή διδάσκουν 14 Ελληνες και 7 Τούρκοι καθηγητές, ενώ μαθήματα γίνονται και στις δύο γλώσσες. Οι απόφοιτοί της έχουν το δικαίωμα της εισαγωγής στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα τόσο της Τουρκίας όσο και της Ελλάδας.

Η σχολή διοικείται από τη σχολική εφορία και από τον διευθυντή. Μέχρι το 1922, πρόεδροι της εφορίας ήταν αρχιερείς του Οικουμενικού Θρόνου και μέλη της πρόκριτοι ή επιφανή μέλη του μεικτού κληρικολαϊκού περί τον Πατριάρχη συμβουλίου. Σήμερα η σχολική εφορεία εκλέγεται από την ομογένεια με κλειστή ψηφοφορία.

Γιώργος Zαφειρόπουλος

ΓΙΑΤΙ ΛΕΜΕ: ΓΑΛΑΖΟΑΙΜΑΤΟΣ-ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΖΗΤΩ- ΝΑ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΒΥΣΣΙΝΟ

 

Γαλαζοαίματος

Η λέξη-έκφραση «γαλαζοαίματος», χρησιμοποιείται για να δηλώσει την ευγενική (αριστοκρατική, βασιλική) καταγωγή κάποιου.
Ο όρος προέκυψε στην μεσαιωνική Ισπανία (κατά μία άλλη εκδοχή, λιγότερο πιθανή, στην Αγγλία), εξαιτίας των Ισπανών ευγενών. Ήταν η εποχή, κατά την οποία η Ισπανία είχε καταληφθεί από τους Άραβες. Σε αντίθεση, με την μελαμψή -κι ενίοτε βρόμικη- επιδερμίδα των Αράβων, το δέρμα των Ισπανών και ειδικά των ευγενών, ήταν καθαρό και περιποιημένο, ενώ λόγω του ότι σπανίως το έβλεπε ο ήλιος, είχε ένα κατάλευκο χρώμα, σε σημείο που να είναι σχετικά ευδιάκριτες οι φλέβες τους. Λόγω του κυανού (γαλάζιου) χρώματος των αρτηριών (φλεβών), ονομάστηκαν «κυανόαιμοι», δηλαδή γαλαζοαίματοι, ή γαλαζόαιμοι (φυσικά το αίμα των «γαλαζοαίματων», δεν διαφέρει σε τίποτα απ’ αυτό των υπόλοιπων ανθρώπων).

14/11 - Φιλίππου Αποστόλου εκ των Δώδεκα, Στάχυος Αποστόλου.

	Tω αυτώ μηνί IΔ΄, μνήμη του Aγίου Aποστόλου Φιλίππου ενός των ιβ΄. Aρθείς Φίλιππος εκ ποδών επί ξύλου, Tα των ποδών σοι νίπτρα Σώτερ εκτίει (ήτοι πληρόνοι). Ήρθης κακκεφαλής δεκάτη Φίλιππε τετάρτη. Oύτος ο Aπόστολος εκατάγετο από την Bηθσαϊδά της Γαλιλαίας, συμπολίτης ων Aνδρέου και Πέτρου των Aποστόλων. Πολύς δε ήτον ο θείος Aπόστολος ούτος κατά την σύνεσιν, σχολάζων εις τας βίβλους των Προφητών, και παρθένος εις όλην του την ζωήν γνωριζόμενος. Tούτον ευρών ο Kύριος μετά το βάπτισμα εν τη Γαλιλαία, εκάλεσεν αυτόν εις το να του ακολουθήση, αυτός δε πάλιν απαντήσας τον Nαθαναήλ «Oν έγραψε, του είπε, Mωσής εν τω νόμω και οι Προφήται, ευρήκαμεν Iησούν τον υιόν του Iωσήφ τον από Nαζαρέτ» (Iω. α΄, 46). Kαι άλλα δε πολλά ρητά ευρίσκονται εις τα Άγια Eυαγγέλια, περί του Aποστόλου τούτου διαλαμβάνοντα. Oύτος λοιπόν λαβών εις κλήρον1 την γην της Aσίας (της μικράς δηλαδή) είχεν ακολουθούντα αυτώ και συμβοηθούντα εις το κήρυγμα του Eυαγγελίου τον Aπόστολον Bαρθολομαίον. Eίχε δε και την σαρκικήν του αδελφήν Mαριάμνην, ακολουθούσαν και διακονούσαν αυτούς. Διαπερνώντες ουν οι Aπόστολοι ούτοι τας πόλεις της Λυδίας και Mυσίας, και εις αυτάς κηρύττοντες το Eυαγγέλιον του Xριστού, πολλούς πειρασμούς και κακοπαθείας έλαβον από τους απίστους, δερνόμενοι, ραβδιζόμενοι, φυλακιζόμενοι, και λιθοβολούμενοι. Έπειτα εύρον τον ηγαπημένον μαθητήν και Θεολόγον Iωάννην εις την Aσίαν κηρύττοντα τον Xριστόν. Όταν και η του ανθυπάτου Nικάνωρος γυνή επίστευσεν εις τον Xριστόν. Kαι όταν η του Στάχυος οικία εκάη από τον ανθύπατον και από τον λαόν των Eλλήνων. Πηγαίνωντας δε εις την Iεράπολιν ο θείος Φίλιππος, εσύρθη κατά γης από τους Έλληνας μέσα εις τας πλατείας της πόλεως. Έπειτα τρυπηθείς εις τους αστραγάλους των ποδών, εκαρφώθη κατακεφαλής εις ένα ξύλον, και έτζι προσευχηθείς, παρέδωκε την αγίαν του ψυχήν εις χείρας Θεού. Eυθύς δε οπού εξέπνευσεν ο Άγιος Aπόστολος, φοβηθείσα η γη, ωσάν να ήτον έμψυχος, εύγαλεν ένα φοβερόν ήχον και μουγγισμόν. Kαι ούτως εσχίσθη και πολλούς απίστους κατέχωσεν. Oι δε λοιποί φοβηθέντες, επρόσπεσαν εις τον θείον Bαρθολομαίον και εις την Aγίαν Mαριάμνην, κρεμασμένους και αυτούς όντας. Λύσαντες δε αυτούς από το ξύλον, επρόστρεξαν εις την αληθινήν πίστιν του Xριστού. Όθεν και ενταφίασαν το λείψανον του Aποστόλου, ο δε Άγιος Bαρθολομαίος καταστήσας τον ανωτέρω ΣτάχυνEπίσκοπον εν τη πόλει2 ευγήκε και επήγεν ομού με την Mαριάμνην εις την Λυκαονίαν. (Tον κατά πλάτος Bίον του Aποστόλου τούτου όρα εις τον Nέον Παράδεισον3.) ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 1. Tι ήτον ο κλήρος οπού έβαλον οι Aπόστολοι, όρα εις την δεκάτην τρίτην του Σεπτεμβρίου εν τη υποσημειώσει του Συναξαρίου του Aγίου Aποστόλου Kορνηλίου. 2. Άλλος φαίνεται να ήναι ο Στάχυς ούτος, από τον Στάχυν τον γενόμενον Eπίσκοπον εν τω Bυζαντίω. Διότι εκείνος μεν, εχειροτονήθη Eπίσκοπος Bυζαντίου από τον πρωτόκλητονAνδρέαν τον Aπόστολον, ως φαίνεται εν τω Συναξαρίω εκείνου κατά την τριακοστήν του Nοεμβρίου μηνός. Oύτος δε, εχειροτονήθη από τον Bαρθολομαίον εκείσε εν τη της Aσίας πόλει: ήτοι εν τη Iεραπόλει, ως γράφει ο χειρόγραφος Συναξαριστής. Όθεν ουκ ορθώς γράφεται εν τω τετυπωμένω Συναξαριστή, ότι εχειροτονήθη ούτος εν Bυζαντίω. 3. Σημείωσαι, ότι εις τον Aπόστολον τούτον Φίλιππον εγκώμιον πλέκει Nικήτας ο Pήτωρ, ου η αρχή· «Άντλήσατε ύδωρ μετ’ ευφροσύνης». (Σώζεται εν τη Λαύρα, εν τη του Διονυσίου και τη του Bατοπαιδίου.) Oμοίως και άλλο εγκώμιον αυτού σώζεται εν τη των Iβήρων, ου η αρχή· «O του Θεού Θεός Λόγος». Oμοίως και εν τη Mεγίστη Λαύρα σώζεται άλλο, ου η αρχή· «Αποστολικής μνησθήναι ηξιωμένος χάριτος».
	(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

ΛΟΓΙΑ ΟΡΓΗΣ ΜΕ ΠΙΚΡΑ

Περνανε τα χρονια,περνανε οι ζωες μας και βλεπουμε τα παντα να πηγαινουν προς το χειροτερο,απο την αλλη μερια καθε χρονια με ανοιχτο το στομα διαβαζουμε την αυξηση των περιουσιων των πολιτικων και αναρωτιομαστε.

Ποσες ζωες θα επρεπε να ζησουμε και να δουλευουμε για να κανουμε εστω το ενα εκατοστο απο τις περιουσιες τους?

Περιμενοντας να παμε μπροστα εμεις γυρισαμε ολοταχως πισω,και αδιαμαρτυρητα,δεχτηκαμε εξευτελιστικα νομοσχεδια,δεχτηκαμε οτι τα φαγαμε μαζι,δεν μιλησαμε οταν μας ειπαν διεφθαρμενους,ζουμε ενα παραληρημα διχονοιας,εκβιασμων,μπλοφας και ψεματος.

Περιμενουμε λυσεις απο ανθρωπους που ξεπουλανε την χωρα μας κοματι κοματι,περιμενουμε απαντησεις για το ποιος εκλεψε,πηρε μιζες,υπεγραψε παραχωρησεις και ανταλλαγες.

Απαντησεις δεν θα παρουμε ποτε.

Χειροκροταμε εκει που θα επρεπε να φτυνουμε,η λεξη σαπιλα εχει αντικαταστησει την εννοια ηθικη,η ανικανοτητα λογιζεται σαν χαρισμα αν εισαι μελος αυτης της σπειρας ανθρωπων και μπορεις να χωθεις και να διευθυνεις καπου.

Το παλαιο παρουσιαζεται σαν καινουργιο και διαλαλει τον ερχομο του,το φθαρμενο δειχνει σαν αφθαρτο και μας κοροιδευει γιατι γνωριζει ποσο ευκολα ξεχναμε,η απατη κρυβεται πισω απο την υποσχεση για νεα ξεκινηματα.

Καθε μερα ανθρωποι διπλα μας αφηνουν αυτον τον κοσμο απο δικη τους αποφαση η αποφαση αυτων που θελουν να αποκτησουν οτι ελαχιστο η πολυ εχουν,οι δρομοι μας γεμισαν με κουτακια και κυπελακια ζητιανιας,τα νεα παιδια αφηνονται ερμαια στην ληθη των ναρκωτικων προσπαθωντας να ξεφυγουν απο την πραγματικοτητα που βλεπουν.

Συμμοριες νομιμες και παρανομες λυμαινονται τον πλουτο της χωρας και πλουτιζουν,ο κατηφορος ειναι συνεχομενος μεσα σε υποσχεσεις για αναπτυξη και καλυτερες συνθηκες ζωης που δεν θα ερθουν ποτε,τουλαχιστον στην δικη μας ζωη.Προβολή Ιστολογίου

Καποια στιγμη μεσα στον βαθυ μας υπνο το ονειρο εγινε εφιαλτης,συνηθως σε τετοιες περιπτωσεις με πολυ μεγαλη προσπαθεια ξυπναμε,ιδρωμενοι,ταραγμενοι,κοιταμε γυρω να συνειδητοποιησουμε που βρισκομαστε,να καταλαβουμε οτι ηταν μονο ενα ονειρο.

Τωρα οσο και να προσπαθουμε να ξυπνησουμε ο εφιαλτης θα συνεχιζεται,τωρα χρειαζεται μεγαλυτερη προσπαθεια να καταλαβουμε που βρισκομαστε και προς τα που παμε.

Θα ερθουν και αλλοι μετα απο εμας,η δικη μας αδρανεια θα σημαδευει την ζωη τους.

Επρεπε να ξυπνησουμε νωριτερα.

Αποσύρεται η βλακεία;

Αποφάσισαν να κτυπήσουν την κρίση κατακέφαλα μειώνοντας τις τιμές των αυτοκινήτων και διευκολύνοντας τους έχοντες και κατέχοντες να αγοράσουν φθηνότερα το πολυτελές όχημα των ονείρων τους. Μετά έφτιαξαν ένα πρόγραμμα απόσυρσης των κλιματιστικών και τώρα σκέφτονται ένα ανάλογο πρόγραμμα απόσυρσης των ψυγείων. Αλήθεια, η βλακεία είναι είδος που μπορεί να αποσυρθεί;

Σε εποχή κρίσης λέμε... στους ανασφαλείς για το εργασιακό τους μέλλον εργαζόμενους, στους ανέργους και σε όσους πλήττει η κρίση να καταναλώσουν. Μα, αν μπορούσαν να καταναλώσουν οι ασθενείς οικονομικά τάξεις δεν θα υπήρχε κρίση. Κι έπειτα λέμε σε αυτούς που έχουν έτσι κι αλλιώς την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν τα προϊόντα πιο φθηνά. Γιατί άραγε; Έχουμε αντίστοιχες βιομηχανίες να στηρίξουμε και να σώσουμε τις θέσεις εργασίας τους ή το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να αυξάνουμε κι άλλο τις εισαγωγές μας προς όφελος των βιομηχανικών κρατών;

Είναι αυτές οι λύσεις στο πρόβλημά μας, οι προτάσεις για την έξοδο από την κρίση; Το χαριτωμένο είναι ότι οι υπεύθυνοι των πρωτότυπων αυτών ιδεών χαίρονται για την επιτυχία των «μέτρων». Και παίρνουν θάρρος και σε λίγο θα αρχίσουν να μας καλούν να αποσύρουμε τις παλιές μας τηλεοράσεις, τις κατσαρόλες μας, μέχρι και τα παπούτσια μας.

Πρόκειται για ανούσιες κινήσεις που ωφελούν μόνο μία μικρή μερίδα του επιχειρηματικού κόσμου και τίποτα περισσότερο. Οι έμποροι αυτοκινήτων, για παράδειγμα, έτριβαν τα χέρια τους για το «δώρο» του κ. Παπαθανασίου. Ξεπούλησαν το stock τους και έτσι διασώθηκαν όσοι είχαν περάσει την κόκκινη γραμμή. Η κοινωνία, όμως, τι κέρδισε;

Χρειάζονται προτάσεις ουσίας, προτάσεις με αναπτυξιακό περιεχόμενο. Είναι ευτυχές το γεγονός ότι ξεκαθάρισε το θέμα με τα φωτοβολταϊκά, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την πώληση ρεύματος στη ΔΕΗ από ιδιώτες που θέλουν να τα τοποθετήσουν στην ταράτσα του σπιτιού τους. Αν αντί για τα κλιματιστικά επιδοτούσαν αυτή την ενέργεια, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η υπερβολικά εξαρτημένη ενεργειακά χώρα μας θα κέρδιζε περισσότερη ενεργειακή ανεξαρτησία σε σχέση με σήμερα. Υπάρχουν εργοστάσια στην Ελλάδα που παράγουν πάνελς και θα μπορούσε μία συντονισμένη πολιτική σε αυτό τον τομέα να προσελκύσει κι άλλες επενδύσεις και να δημιουργηθούν έτσι θέσεις εργασίας.

Έχουμε ξαναμιλήσει για τις ιχθυοκαλλιέργειες και για το ότι το δημόσιο θα μπορούσε να εισάγει κάποια στιγμή την τσιπούρα και το λαβράκι στο στρατό και τα νοσοκομεία. Θα κόστιζε και λιγότερο σε σχέση με τις σημερινές γαστρονομικές επιλογές στα εν λόγω ευαγή -για πολλούς μεσάζοντες- ιδρύματα.

Μας περισσεύουν χρήματα για τη γεωργία; Αν κρίνουμε από τα 500 εκατομμύρια ευρώ που δόθηκαν ως λύτρα στους εξαγριωμένους αγρότες που έκλεισαν τους δρόμους διότι κατέρρευσαν χρηματιστηριακά οι τιμές των προϊόντων τους (σημειωτέον ότι κατέρρευσαν από τα ιστορικά υψηλά τους), τότε θα πρέπει να παραδεχτούμε πως ναι έχουμε χρήματα. Γιατί, λοιπόν, δεν τα δίδουμε αυτά σε νέους γεωργούς που θα θελήσουν να ασχοληθούν με τα βιολογικά προϊόντα αντί να τα πετάμε στους καταληψίες των δρόμων;

Θέλουμε στα αλήθεια να τονώσουμε την κατανάλωση; Αναγνωρίζουν οι κυβερνώντες ή όχι ότι ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού δυστυχεί αυτή τη στιγμή και αγωνιά για τον επιούσιο; Έχουν σκεφτεί ότι οι άνθρωποι αυτοί ίσως έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από ένα πιάτο φαΐ απ΄ ό,τι ένα καινούργιο 4Χ4; Ας δώσουν στους ανθρώπους αυτούς κουπόνια για την αγορά προϊόντων που παράγουν ελληνικές βιομηχανίες.

Μερικές ιδέες είναι ατάκτως ειρημένες στην οθόνη ενός υπολογιστή. Η κοινή λογική είναι. Ας δώσετε κι εσείς περισσότερες ιδέες. Για να τους βοηθήσετε, επειδή η δική τους δεξαμενή ιδεών φαίνεται από τα πεπραγμένα τους ότι έχει αδειάσει...

Ο ΞΕΦΤΙΛΑΣ -Ο ΣΑΜΑΤΑΤΖΗΣ ( ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ..)

Ο Ξ Ε Φ Τ Ι Λ Α Σ

H λέξη προέρχεται από το ξεφτίζω και ξεφτώ, που σημαίνει κάνω ξέφτια ένα ύφασμα έτσι, που να ξεπλεχθεί το στημόνι από το υφάδι και να γίνει κλωστές. Το ξεφτιλίζω χρησιμοποιείται πιό πολύ γιά το φιτίλι του λυχναριού. Το εξευτελίζω, ξευτελίζομαι μεταφορικά σημαίνει, χάνω την υπόληψή μου χρεοκοπώ, έχω ευτελή αξία.

Ο ξεφτίλας λοιπόν ήταν ο μεροκαματιάρης άνθρωπος που είχε σε ένα σακούλι τα εργαλεία του και ξεκινούσε για βόλτα στις γειτονιές να βγάλει το μεροκάματο. Δεν ήταν τεμπέλης, ήταν χουζούρης, άνθρωπος δηλαδή με υπόληψη και αξιοπρέπεια. Ετσι λέγεται στα Iνδικά ο χουζούρης.

Επειδή το επάγγελμα του ξεφτίλα όπως και του λούστρου, ήταν ταπεινά, δεν ακούγονταν καλά στην Κοινωνία. Πάντα συνοδεύονταν από τη λέξη «παλιό» όπως παλιο-λούστρος και παλιο-ξεφτίλας. Ο ξεφτίλας δεν το έβαζε κάτω όπως και να τον έλεγαν. Έπαιρνε το χτένι του που ήταν σαν τη γνωστή μας τσατσάρα και ξέφτιζε ακόμη και τον μουσαμά. Οι κυράδες έπαιρναν τα ξέφτια για τη φασίνα τους, για να γεμίσουν τα μαξιλάρια τους και τα καθίσματά τους με ότι παλιό ρούχο είχαν. Πλήρωναν και έλεγαν και ευχαριστώ.

Οταν ο ίδιος είχε δικά του ξεφτισμένα ρούχα ή κουρέλια τα πωλούσε στα μηχανουργεία που ήταν απαραίτητα στους μηχανικούς. Παλαιότερα, τα έπαιρναν οι κυνηγοί να γεμίζουν τα φυσίγγια και πιό παλιά οι πολεμιστές να τα κάνουν στουπιά για τα ντουφέκια και τα κανόνια τους. Τότε δεν υπήρχαν βιομηχανικά στουπιά και οι άνθρωποι αυτοί πρόσφεραν μεγάλη υπηρεσία σε τέτοιες περιπτώσεις. Τα ρούχα των στρατιωτών που πάλιωναν τα έκαναν ράκη για τις ανάγκες του στρατού.

Τίποτα λοιπόν δεν πήγαινε χαμένο. Οι γιαγιάδες ξέφτιζαν τα παλιά μπλουζάκια του παπού για να κάνουν καινούρια για τον εγγονό.

Σήμερα φυσικά δεν υπάρχει το επάγγελμα γιατί είπαμε, η βιομηχανία τουςέκλεψε το ψωμί.

O Σ Α Μ Α Τ Α Τ Ζ Η Σ

Ο σαματατζής ήταν πληρωμένος ταραξίας δημοσίων συγκεντρώσεων. Ήταν πληρωμένος από κάποια πολιτική ή συντεχνιακή παράταξη ή μεμονωμένο υποψήφιο, έτσι που να είναι έτοιμος να δράσει σε κάποια δεδομένη στιγμή.

Όταν ο εκπρόσωπος κάποιας παράταξης δυσκολευτεί να συνεχίσει σε κάποια κόντρα, ο σαματατζής θα επέμβει με φωνές και ακατονόμαστες φράσεις που να διεγείρει το θυμό των άλλων, ώστε να διακοπεί η συνεδρίαση. Θα μπορούσε να ήταν και ομάδα σαματατζήδων και όχι ένας. Τέτοιες ομάδες δεν είχαν ιδεολογία αλλά ήταν ευκαιριακοί χειροκροτητές, τοιχοκολλητές, αβανταδόροι και παρατρεχάμενοι. Κινδύνευαν καμιά φορά να παρεξηγηθούν, να στριμωχτούν και να φάνε ακόμη και ξύλο. Μα και αυτό ήταν στο πρόγραμμα.

Βλέπεις τα αγαθά «κόποις κτώνται» που λέγανε και οι Αρχαίοι ημών πρόγονοι. Μα θα μου πείς είναι δουλειά αυτή βρέ φίλε. Προκειμένου να είσαι σαν τους άλλους που τρώνε ξύλο στα κέντρα διασκεδάσεως γιατί χαλάνε την παραγγελιά, είναι προτιμότερο να χαλάς μια συγκέντρωση που στο κάτω -κάτω μπορείς να φας ή και να δώσεις ξύλο.

Ο καρπαζοεισπράκτορας, ήταν αυτός που μάζευε καρπαζιές από υποτίθεται παλικαράδες. Έτρωγε τις καρπαζιές του και αργότερα πληρωνόταν.

Αν θα τους ρωτούσαν όλους αυτούς που περιγράψαμε, τί επάγγελμα κάνουν θα μας απαντούσανε με στόμφο.

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ.

Αυτό ακριβώς ήταν. Επιχειρούσαν και ότι βγεί.