Κάποτε ένας Ιταλός που τον έλεγαν Βιτσέντζο Καϊβάνο και που κατοικούσε στην Κωνσταντινούπολη γνώρισε μια κοπέλα από τον Πειραιά την Κατερίνα (Αικατερίνη). Αγόρασαν μάλιστα και ένα σπίτι στον Πειραιά και πηγαινοέρχονταν Πειραιά - Κωνσταντινούπολη ανάλογα με τις δουλειές τους.
Το 1934 όμως η Κατερίνα Καϊβάνου πέθανε και ο Βιντσέντζος τρία χρόνια μετά (το 1937) που οι Πειραιώτες αποκαλούσαν εξελληνισμένα Βικέντιο, ζήτησε από τον Δήμαρχο Πειραιά την άδεια, να κτίσει στην μνήμη της ένα παρεκκλήσι. Με την τότε ισχύουσα νομοθεσία (πολεμικής προετοιμασίας της χώρας του Ι. Μεταξά), απαγορεύονταν ξένοι να είναι ιδιοκτήτες στην συγκεκριμένη περιοχή. Τελικά μετά από πολλές προσπάθειες του έδωσαν την άδεια.
Προσέλαβε πολλούς εργάτες και έκτισε μια εκκλησία με υπόγεια κρύπτη. Μετά έφερε από την Κωνσταντινούπολη το λείψανο της γυναίκας του μέσα σε ένα μπρούτζινο φέρετρο στο οποίο μάλιστα φαίνονταν και το πρόσωπό της γιατί στο ύψος του υπήρχε γυαλί. Στην τελετή εγκαινίων του παρεκκλησίου και ενταφιασμού της γυναίκας του που έγινε την ίδια μέρα χοροστάτησε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών.
Από τότε όσες φορές βρίσκονταν στον Πειραιά ο Καϊβάνο, κλείνονταν μέσα στο παρεκκλήσι για δύο και τρεις ώρες την ημέρα φορώντας πάντα μαύρα και κλαίγοντας διαρκώς για την σύζυγό του που έχασε.
Όσοι τότε τον γνώριζαν άρχισαν να θεωρούν την συμπεριφορά του αυτή περίεργη και φυσικά όχι φυσιολογική δεδομένου ότι κάθε φορά που έπρεπε να γευματίσει στο σπίτι του, έδιωχνε όλους τους υπηρέτες που είχε και έτρωγε έχοντας απέναντί του ένα σερβίτσιο ακόμα (της γυναίκας του), ενώ κατά την διάρκεια του γεύματος οι υπηρέτες έλεγαν ότι μιλούσε μαζί της.
Έχουμε φτάσει παραμονές του ελληνοϊταλικού πολέμου και η βρεττανική αντικατασκοπεία στην ελλάδα πιάνει παράξενα κρυπτογραφημένα σήματα να εκπέμπονται από την περιοχή της Καστέλλας. Οι ελληνικές αρχές με την βοήθεια ραδιογωνιομέτρων εντοπίζουν ότι τα σήματα εκπέμπονται από το παρεκκλήσι. Μια νύχτα που ο Βικέντιος Καϊβάνο, λείπει για την Κωνσταντινούπολη ερεύνησαν το παρεκκλήσι και αφού δεν βρήκαν τίποτα το εμφανές, προχώρησαν και στην μυστική κρύπτη που ο Καϊβάνο είχε ενταφιάσει την γυναίκα του εντός μεταλλικού φερέτρου. Κάτω ακριβώς από το κεφάλι της συζύγου του βρίσκουν έναν τεχνολογικά εξελιγμένο για την εποχή εκείνη πομπό.
Δεν αναφέρουν φυσικά τίποτα και όταν επιστρέφει από την Κωνσταντινούπολη ο Καϊβάνο τον συλλαμβάνουν με την κατηγορία της κατασκοπείας. Ο Ναός για τον οποίο φυσικά μιλάμε είναι ο γνωστός Ναός της Αγίας Αικατερίνης στην πλατεία Αλεξάνδρας. Λίγοι έχουν παρατηρήσει ότι στον ισόγειο χώρο του Ναού υπάρχει ένα παρεκκλήσι που φέρει μέχρι σήμερα το όνομα Αγίου Βικεντίου. Αυτό οφείλεται στην προαναφερόμενη απίστευτη ιστορία του ναού.
Η εκκλησία φέρει το όνομα της γυναίκας του (Αικατερίνης) που είχε πεθάνει και της οποίας τη σορό ενταφίασε στο υπόγειο της εκκλησίας. Ωστόσο ενώ η εκκλησία έλαβε το όνομα της γυναίκας του, το παρεκκλήσι που βρίσκεται στον ισόγειο χώρο του ναού, φέρει το δικό του όνομα Βικέντιος.
Του Στέφανου Μίλεση
Ερευνητή Πειραϊκής Ιστορίας