 |
Άγαλμα Κυβέλης, Αρχαιολογικό Μουσείο Χαιρώνειας, Βοιωτία
|
Άγαλμα Κυβέλης. Πεντελικό μάρμαρο. Από τη Λιβαδειά.
Το άγαλμα ήταν ανάθημα της Σωσικλείας Νεικολάου. ιέρειας της Κυβέλης και έργο του Αθηναίου γλύπτη Ερμεία Ανθεστηρίου, σύμφωνα με τη χαραγμένη στο υποπόδιο επιγραφή.
Πρόκειται για Ρωμαϊκό αντίγραφο (2ος μ.Χ αιώνας , του φημισμένου αγάλματος της Κυβέλης, έργου του Πάριου γλύπτη Αγοράκριτου, μαθητή του Φειδία (450-440 π.Χ) που ήταν στημένο στο Μητρώο της Αγοράς των Αθηνών.
Το άγαλμα ήταν ανάθημα της Σωσικλείας Νεικολάου. ιέρειας της Κυβέλης και έργο του Αθηναίου γλύπτη Ερμεία Ανθεστηρίου, σύμφωνα με τη χαραγμένη στο υποπόδιο επιγραφή.
Πρόκειται για Ρωμαϊκό αντίγραφο (2ος μ.Χ αιώνας , του φημισμένου αγάλματος της Κυβέλης, έργου του Πάριου γλύπτη Αγοράκριτου, μαθητή του Φειδία (450-440 π.Χ) που ήταν στημένο στο Μητρώο της Αγοράς των Αθηνών.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΛΗ
Στη
Θεογονία του Ησίοδου ήταν η γυναίκα του Κρόνου και μητέρα των πρώτων
θεών Δία, Ποσειδώνα και Άδη, που μοιράστηκαν τον κόσμο ύστερα από την
Τιτανομαχία. Ως μητέρα του Δία, τον έκρυψε στο όρος Ίδη της Κρήτης για
να τον σώσει από τον Κρόνου που έτρωγε τα παιδιά του. Έτσι και η λατρεία
της ήταν συνδεδεμένη με τη λατρεία του Δία στην Κρήτη. Οι ποιητές
αργότερα την παρουσίασαν σαν τη Μητέρα των Θεών.
Η λατρεία όμως της Μητέρας των Θεών προϋπήρχε στη Μικρά Ασία και εξαπλώθηκε στην Ελλάδα. Στις περιοχές της Φρυγίας, Λυδίας και Βιθυνίας λάτρευαν τη Μεγάλη Μητέρα με το όνομα Κυβέλη. Η Κυβέλη ήταν η αντίστοιχη της Ρέας και συχνά παρουσιάζεται με κοινό όνομα Ρέα-Κυβέλη.
Η Κυβέλη ήταν Φρυγική θεότητα. Αλλά δεν είχε την ίδια ιδιότητα που είχε στην Ελλάδα η Γαία και η Δήμητρα. Στη Φρυγία ήταν η θεά των βουνών, της άγριας φύσης και των δημιουργικών δυνάμεων της γης. Σε διάφορα μνημεία παρουσιάζεται συνοδευόμενη από δυο λιοντάρια, σύμβολο του άγριου χαρακτήρα της θεάς. Η Κυβέλη συμβόλιζε επίσης την αύξηση και το μαρασμό της βλάστησης. Η ιδέα της γέννησης και του θανάτου πέρασε στον μύθο της Ρέας, που ως σύζυγος του Κρόνου είχε μεν ανεξάντλητη γονιμότητα, αλλά ήταν δυστυχισμένη, επειδή ο σύζυγος της έτρωγε τα παιδιά που γεννούσε.
Η λατρεία της Κυβέλης πέρασε στην Ελλάδα μέσω των ελληνικών αποικιών της Μικράς Ασίας. Στη Θήβα ο Πίνδαρος είχε ανεγείρει ιερό της Κυβέλης με άγαλμα της θεάς κοντά στο σπίτι του. Στην Αθήνα υπήρχε ναός, το Μητρώο, στο οποίο φύλαγαν τα αρχεία του κράτους. Οι θρησκευτικές ιδέες των Ελλήνων γύρω από τη γη και τις ιδιότητες της συγκεντρώθηκαν στο πρόσωπο της Δήμητρας. Τη Δήμητρα θεοποίησαν και την ανέβασαν στον Όλυμπο.
Η λατρεία όμως της Μητέρας των Θεών προϋπήρχε στη Μικρά Ασία και εξαπλώθηκε στην Ελλάδα. Στις περιοχές της Φρυγίας, Λυδίας και Βιθυνίας λάτρευαν τη Μεγάλη Μητέρα με το όνομα Κυβέλη. Η Κυβέλη ήταν η αντίστοιχη της Ρέας και συχνά παρουσιάζεται με κοινό όνομα Ρέα-Κυβέλη.
Η Κυβέλη ήταν Φρυγική θεότητα. Αλλά δεν είχε την ίδια ιδιότητα που είχε στην Ελλάδα η Γαία και η Δήμητρα. Στη Φρυγία ήταν η θεά των βουνών, της άγριας φύσης και των δημιουργικών δυνάμεων της γης. Σε διάφορα μνημεία παρουσιάζεται συνοδευόμενη από δυο λιοντάρια, σύμβολο του άγριου χαρακτήρα της θεάς. Η Κυβέλη συμβόλιζε επίσης την αύξηση και το μαρασμό της βλάστησης. Η ιδέα της γέννησης και του θανάτου πέρασε στον μύθο της Ρέας, που ως σύζυγος του Κρόνου είχε μεν ανεξάντλητη γονιμότητα, αλλά ήταν δυστυχισμένη, επειδή ο σύζυγος της έτρωγε τα παιδιά που γεννούσε.
Η λατρεία της Κυβέλης πέρασε στην Ελλάδα μέσω των ελληνικών αποικιών της Μικράς Ασίας. Στη Θήβα ο Πίνδαρος είχε ανεγείρει ιερό της Κυβέλης με άγαλμα της θεάς κοντά στο σπίτι του. Στην Αθήνα υπήρχε ναός, το Μητρώο, στο οποίο φύλαγαν τα αρχεία του κράτους. Οι θρησκευτικές ιδέες των Ελλήνων γύρω από τη γη και τις ιδιότητες της συγκεντρώθηκαν στο πρόσωπο της Δήμητρας. Τη Δήμητρα θεοποίησαν και την ανέβασαν στον Όλυμπο.