Σήμερα έτυχε και ξανά είδα μετά από πολλά χρόνια αυτό το φιλμ από τα καλύτερα του Ιταλικού κινηματογράφου το εισαγωγικό σημείωμα είναι του Giorgio Bocca.Είναι,κατα την γνώμη μου ,χωρίς να είμαι και ειδήμων από τα ποιητικότερα του De Sica.
Tρία χρόνια μετά τον αγαπημένο για τον υπογράφοντα Κλέφτη ποδηλάτων, ο διάσημος Ιταλός ηθοποιός Vittorio De Sica σκηνοθετεί το 1951 άλλη μια νεορεαλιστική ταινία. Το Θαύμα στο Μιλάνο είναι κυρίως μια φανταστική ταινία, ή καλύτερα, ένα μοντέρνο, αστικό παραμύθι. Μια ταινία ελπίδας που ξεπηδάει μέσα από την παραγκούπολη και τη φτώχεια στα περίχωρα του Μιλάνου στην εποχή της μεταπολεμικής Ιταλίας.
Και όλα αυτά χάρη στο νεαρό Τοτό, ο οποίος με την μεγάλη καλοσύνη και αθωότητά του κερδίζει τη συμπάθεια των φτωχών. Και πείθει τους φτωχούς και καταφρονημένους να βελτιώσουν τη διαβίωσή τους χτίζοντας παράγκες και φτιάχνοντας αστείες πινακίδες δρόμων. Η μίζερη παραγκούπολη γίνεται σιγά-σιγά μια αξιοπρεπής κοινότητα. Όταν πεταχτεί από τη γη ένας πίδακας πετρελαίου, ο πλούσιος Mobbi —που είναι ο ιδιοκτήτης της γης— θα προσπαθήσει να τους διώξει με τη βοήθεια της αστυνομίας και των καραμπινιέριδων. Ο Τοτό όμως με το μαγικό του περιστέρι που πραγματοποιεί κάθε του επιθυμά θα τους εκδιώξει με εμπνευσμένο τρόπο. Θα μπλέξει μετά όμως με τις επιθυμίες των φίλων του που θα φανούν ιδιαίτερα πιεστικοί. Χρυσός Φοίνικας για τον De Sica στο φεστιβάλ των Καννών του '51, μοιρασμένο εξ'ημισείας με τη Δεσποινίς Τζούλια του Alf Sjoberg.