Κοσμάς Πολίτης “Εκάτη”
Αμαρτία σ’ αυτό τον κόσμο είναι μονάχα η κατάχρηση.
Λύσανδρος Πράσινος “Ο Σομάλης”
Όποιος δεν τα κάνει, τα λέει. Κι όποιος δεν τα λέει, τα συλλογιέται.
Αργύρης Εφταλιώτης “Νησιώτικες ιστορίες”
Αχ! κάθε αμαρτία έχει και τη γλύκα της.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης “Η Φόνισσα”
Αμαρτία η απουσία από το παρόν.
Νίκος Γ. Πεντζίκης “Το Μυθιστόρημα της κυρίας Έρσης”
Το άπλυτο κορμί το πλένεις. Καθαρίζει. Η βρόμικη ψυχή πώς πλένεται;
Μενέλαος Λουντέμης “Αγέλαστη Άνοιξη”
Γιατί τάχα αμαρτία η συμφωνία με την επιθυμία μας;…
Γιάννης Ρίτσος “Ο Γέροντας με τους Χαρταϊτούς”
Η μοίρα του αμαρτωλού είναι πικρή, όμως είναι γλυκό το αγκάθι της αμαρτίας.
Άγγελος Τερζάκης “Η Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ”
Ωσάν χορτάσει η κοιλία θέλει απέκει να αναπαυθεί εις τες αμαρτίες.
Φραγκίσκος Σκούφος (1644-1697)
Το να ταυτίζουμε την απόλαυση με την αμαρτία, είναι σαν να αρνιόμαστε στον άνθρωπο τη φύση του.
Νίκος Δήμου “Οι Νέοι Έλληνες”
Έχω αμαρτήσει κι εγώ γιατί πρόσφερα την ελπίδα.
Άγγελος Τερζάκης “Προσωπικές Σημειώσεις”
Δεν αντέχει ο κακομοίρης ο άνθρωπος στη δικαιοσύνη. Αδύναμος είναι, καλή πολύ και νόστιμη τού φαίνεται η αμαρτία, κι οι εντολές του Θεού βαριές.
Νίκος Καζαντζάκης “Οι Αδερφοφάδες”
Ναι, εγώ ’μαι αυτός που λένε παπα-Γιάνναρο οι ανθρώποι. Ο Θεός με λέει αμαρτωλό. Αυτό, είναι το αληθινό μου όνομα.
Νίκος Καζαντζάκης “Οι Αδερφοφάδες”
Τι με ρωτάς για την καρδιά του αμαρτωλού; Εγώ κατέχω την καρδιά του ενάρετου, κι είναι όλοι οι δαιμόνοι μέσα.
Νίκος Καζαντζάκης “Οι Αδερφοφάδες”
Γιατί μπερδεύετε τον παλιάνθρωπο με τον αμαρτωλό; Δεν είναι το ίδιο πρόσωπο, δεν είναι!
Άγγελος Τερζάκης “Μυστική Ζωή”
Τι τη θες τη ζωή, σα δεν μπορείς να κάμεις το άδικο, σα δεν μπορείς να σκοτώσεις όποιον θες, να φιλήσεις όποια θες;
Νίκος Καζαντζάκης “Καπετάν Μιχάλης”
Αμαρτία – το γοητευτικότερο δώρο που κληροδότησε στη μαζοχιζόμενη ανθρωπότητα ο Χριστός.
Αλέξανδρος Κοτζιάς “Πολιορκία”
Ο αναμάρτητος είναι απρόσιτος κι αλαζόνας. Μονάχα του αμαρτωλού η ψυχή έχει γνωρίσει τη συντριβή.
Άγγελος Τερζάκης “Δίχως Θεό”
Η συναίσθησις του αμαρτήματος, ηθική ανάγκη της εξαγνίσεως και το αδύνατον της ξαγνίσεως αυτού – τι φρικτή και αμείλικτος Κόλασις!
Γεώργιος Βιζυηνός “Το Αμάρτημα της Μητρός μου”
Είναι φοβεροί οι άνθρωποι που δεν έχουν ποτέ αμαρτήσει, ή που νομίζουν πως ποτέ δεν αμάρτησαν. Ο ανεπίληπτος είναι τέρας, έξω από το φυσικό νόμο.
Άγγελος Τερζάκης “Δίχως Θεό”
Ένα άτιμο κορμί είμαι, έχω βουτήξει κι εγώ στην αμαρτία. Όμως ποτές δεν είπα έτσι: θ’ αμαρτήσω. Αυτό έρχεται μονάχο του, σαν έρτει δεν μπορείς να το ξεφύγεις.
Ηλίας Βενέζης “Ωκεανός”
Αλλάχ, Αλλάχ, μια χάρη μονάχα σου ζητώ: άσε με να κάμω όλες τις αμαρτίες, να χαρώ κι εγώ ο κακομοίρης τον απάνω κόσμο. Κι ύστερα, μισή ώρα πριν πεθάνω, δωσ’ μου καιρό να μετανιώσω! Μισή ώρα δε φτάνει; Φτάνει. Αυτό σου ζητώ.
Νίκος Καζαντζάκης “Καπετάν Μιχάλης”
Η αμαρτία, το “κακό”, είναι άραγε αντικείμενο ειλικρινούς αποστροφής; Ή περιέχει μιαν ανεξήγητη έλξη, ένα θέλγητρο που υποβόσκει και κάτω από του πιο αυστηρού αναχωρητή τους αναθεματισμούς;
Άγγελος Τερζάκης “Ο Άνθρωπος σε Αδιέξοδο”
Οι μισές δουλειές, οι μισές κουβέντες, οι μισές αμαρτίες, οι μισές καλοσύνες έφεραν τον κόσμο στα σημερινά χάλια. Φτάσε, μωρέ άνθρωπε, ως την άκρα, βάρα και μη φοβάσαι! Πιο πολύ σιχαίνεται ο Θεός το μισοδιάολο παρά τον αρχιδιάολο!
Νίκος Καζαντζάκης “Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά”
Είναι αμαρτία ότι έστρεψα το πρόσωπό μου και είδα. Αμαρτία ότι πρόσεξα το ένδυμα. Ότι πόθησα το σώμα. Ότι φίλησα το δέρμα. Αμαρτία το άγγιγμα. Αμαρτία η κατοχή. Αμαρτία η απόκτηση. Αμαρτία που κινήθηκα και έδρασα, που συλλογίστηκα, που αποφάσισα.
Νίκος Γ. Πεντζίκης “Ο Πεθαμένος και η Ανάσταση”
Πόσον απατώνται όμως εκείνοι όσοι, παραβαίνοντες με περιφρόνησιν τας θείας εντολάς, και μένοντες μέχρι τέλους αδιόρθωτοι, ελπίζουν ότι διά των προσευχών και ελεημοσυνών των επιβιούντων θα κερδήσουν τον παράδεισον!
Γρηγόριος Παλαιολόγος(18ος αι. -19ος αι.) “Ο Πολυπαθής”
Άστρα, πουλιά, σπόροι μέσα στο χώμα, όλα υπακούουν. Και μόνο ο άνθρωπος σηκώνει κεφάλι και θέλει να παραβεί το νόμο και να μετατρέψει την υπακοή σε ελευτερία. Γι’ αυτό κι απ’ όλα τα πλάσματα του Θεού αυτός μονάχα μπορεί κι αμαρταίνει. Τι θα πει αμαρταίνει; χαλνάει την αρμονία.
Νίκος Καζαντζάκης “Αναφορά στον Γκρέκο”
Η αμαρτία έχει το χάζι της όταν βουτήξεις μέσα της αλάκερος, ως το λαιμό, και τη χορτάσεις, και την μπουχτίσεις, κι αρχίσεις να μετανιώνεις.
Νίκος Καζαντζάκης “Καπετάν Μιχάλης”
Η αμαρτία πρέπει να ’ναι ένα βουνό χοιρινό κρέας, να χωθείς μέσα, μια χαβούζα κρασί, να μπεις να κολυμπήσεις, κι όχι ένα μεζεδάκι!
Νίκος Καζαντζάκης “Καπετάν Μιχάλης”
Είχα πει για τους αμαρτωλούς που εν τη απείρω στοργή του για όλα του τα πλάσματα ο ΠΑΝΑΓΑΘΟΣ, έπλασε και αυτούς ώστε να βάνουν κάτι κάτω από τη μύτη και οι παπάδες του – για να μην πεθάνουν απ’ την πείνα.
Γιάννης Σκαρίμπας “Σπαζοκεφαλιές στον Ουρανό”
Τι φονικά, τι ατιμίες, τι ντροπές αναδεύουνται μέσα σου, μα απομένεις τίμιος γιατί φοβάσαι. Μένουν οι λαχτάρες όλη σου τη ζωή κρυμμένες, πεινασμένες, όλο λύσσα, και σου φαρμακώνουν το αίμα. Και συ κρατιέσαι, ξεγελάς τους ανθρώπους και πεθαίνεις τιμημένος κι ενάρετος. Δεν έχεις, στα φανερά, κάμει κανένα κακό στη ζωή σου. Μα το Θεό δεν τον ξεγελάς.
Νίκος Καζαντζάκης “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται”
logomnimon.