Δεκαεφτά πελώρια δένδρα είναι φυτρωμένα πάνω στη στέγη της,ενώ απ' τα
θεμέλιά της
αναβλύζουν τα νερά ενός κεφαλαριού. το εκκλησάκι στέκει εκεί δίπλα στα
νερά ενός χείμαρρου που διασταυρώνεται με τον ποταμό Χάραδρο και παρότι
μικρό σε μέγεθος εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη που προσπαθεί να
δικαιολογήσει την ύπαρξη των 17 πανύψηλων δέντρων στην σκεπή του χωρίς
ίχνος ρίζας στο κάτω μέρος της στέγης ή το εσωτερικό του ναΐσκου.
Σύμφωνα
πάντως με την παράδοση, η οσιομάρτυς μαρτύρησε για την πίστη της και
εκτελέστηκε εδώ από τους διώκτες της. Λίγο πριν εκτελεστεί,
προσευχήθηκε: "...Κάνε Κύριε στο μνήμα μου να φυτρώσουν δέντρα που να
μαρτυρούν την προστασία σου στην αγνότητά μου. Και το αίμα μου να γίνει
νερό και να ποτίζει. Αμήν". Έτσι μετά το θάνατό της δεκαεπτά δένδρα που
αντέχουν σε κάθε άνεμο, φύτρωσαν από θαύμα γύρω από το ναό.
Αναφορικά με την ιστορική αλήθεια υπάρχουν αρκετές δοξασίες. Λέγετε λοιπόν ότι :
Κατά
το Βυζάντιο, κάθε χωριό είχε αυτόνομο χαρακτήρα. Είχε τη δική του
κοινωνική, διοικητική καθώς και στρατιωτική αρχή. Κάθε οικογένεια του
χωριού όφειλε να προσφέρει έναν άντρα για τον στρατό του κι αν αυτό δεν
ήταν εφικτό, έπρεπε να καταβάλει χρήματα για την μίσθωση ενός μισθοφόρου
να της εκπροσωπήσει.
Η
νεαρή Θεοδώρα ήταν το μεγαλύτερο κορίτσι μιας φτωχής και πολύ θρήσκας
οικογένειας με πατέρα ηλικιωμένο και άρρωστο και ζούσε σε ένα χωριό της
Πελοποννήσου, την Βάστα λίγο έξω από την Μεγαλόπολη. Το χρηματικό ποσό
που απαιτείτο για την πληρωμή μισθοφόρου ήταν πολύ μεγάλο για τις
δυνατότητες της οικογένειά της και ο πατέρας της ανήμπορος να πάρει
μέρος σε μάχη. Έτσι η Θεοδώρα σε ηλικία 17 ετών αποφάσισε να υποδυθεί
τον άντρα και να συμμετέχει η ίδια στον στρατό του χωριού της.
Βρέθηκε
πολύ σύντομα να πολεμά σε μάχες με περίσσιο θάρρος και όπως ήταν λογικό
προάχθηκε σε βαθμό. Το σθένος της, αλλά και η σεμνότητά της την έκαναν
αρεστή μέσα στο στράτευμα. Μια νεαρή κοπέλα δεν μπόρεσε να αντισταθεί
στην γοητεία του νεαρού στρατιώτη κι έτσι τον ερωτεύθηκε. Η Θεοδώρα δεν
ήθελε να προδώσει το μυστικό της γιατί αυτό θα εξέθετε όλη την
οικογένειά της. Όσο κι αν η Θεοδώρα προσπαθούσε να μεταπείσει την νεαρή
κοπέλα λέγοντας της ότι είναι αφιερωμένη στον Θεό, τόσο η νεαρή κοπέλα
ήθελε τον νεαρό που έβλεπε μπροστά της, τον όμορφο και θαρραλέο
στρατιώτη που είχε γνωρίσει Η συνεχής άρνηση της Θεοδώρας οδήγησε την
νεαρή κοπέλα στην εκδίκηση (σε όσους θυμίζει κάτι, σας διαβεβαιώνω,
είναι απλή σύμπτωση!!!): Κοιμήθηκε με κάποιον άλλο στρατιώτη με τον
οποίο έμεινε έγκυος και πήγε στον Διοικητή του στρατού δηλώνοντας ότι η
Θεοδώρα, δηλαδή ο στρατιώτης που είχε ερωτευθεί η κοπέλα, ήταν εκείνος
που την άφησε έγκυο και θα έπρεπε να την παντρευτεί.
Η
άρνηση της Θεοδώρας, η οποία δεν ήθελε να αποκαλύψει το μυστικό της,
στον συγκεκριμένο γάμο, δεν επέτρεπε παρά την καταδίκη της σε θάνατο
λόγω ατίμωσης της νεαρής κοπέλας.
Έτσι
κι έγινε. Ο νεαρός στρατιώτης μέχρι την έσχατη στιγμή δεν ήθελε να
αποκαλύψει το μυστικό του και να φέρει έτσι τον πατέρα του σε δύσκολη
θέση. Οδηγήθηκε έξω από το χωριό και εκτελέστηκε. Καθώς ξεψυχούσε, είπε:
«Κάνε κύριε τα χρόνια μου να γίνουν δέντρα και ο αίμα μου νερό να τα
ποτίζει». και ξαφνικά, ένα ρυάκι σχηματίστηκε με ορμητικό νερό...
Μερικούς
αιώνες αργότερα, γύρω στον 12 αιώνα, στο σημείο αυτό φτιάχτηκε ένα
Εκκλησάκι εις μνήμη της Αγίας Θεοδώρας όπου μεταφέρθηκαν και θάφτηκαν τα
λείψανά της. Με την ολοκλήρωση του εκκλησιού αυτού, φύτρωσαν 17 δέντρα
στην στέγη του όσα και τα χρόνια της Θεοδώρας όταν θανατώθηκε και έτσι
ολοκληρώθηκε ο θρύλος της Αγίας Θεοδώρας.
Όσο
για το περίεργο αυτό φαινόμενο της εκκλησιάς της Αγ. Θεοδώρας, πολλά
λέγονται για την εξήγηση των δέντρων πάνω στην οροφή και σίγουρα παρά τα
όσα ακούσετε υπάρχει μία φυσική, λογική ή επιστημονική εξήγηση. Δεν
χρειάζεται να το σκαλίσουμε πολύ όμως. Το θέαμα είναι τόσο μοναδικό που
την περιέργειά μας την καλύπτει περισσότερο η ιστορία της Θεοδώρας όπως
αναφέρεται μέσα από την λαϊκή παράδοση παρά κάθε άλλη προσπάθεια του
κάθε μη ρομαντικού επιστήμονα….