Πινάκιο (Ενα είδος πιάτου)
διάμετρος 21,5εκ. 520-510 π.Χ. Βασιλεία,
Antikenmuseum und Sammlung Ludwig Ka 421
Στα αριστερά μια γυναίκα με χιτώνα και ιμάτιο
παίζει
αυλό.
Τα μαλλιά της είναι μαζεμένα σε σάκκο. Πίσω της χαμηλά ένας οκλαδίας δίφρος
και ψηλότερα κρέμεται μια συβήνη (θήκη για αυλούς). Δεξιά της ένας
γενειοφόρος άντρας ντυμένος με γυναικεία ρούχα χορεύει κρατώντας στο ένα του
χέρι
κύλικα
και στο άλλο
βάρβιτο(1).
Φοράει χιτώνα, ιμάτιο και ψηλά υποδήματα, τους κοθόρνους. Συμποσιαστές με
γυναικεία ρούχα συναντάμε και σε άλλα αγγεία, ενώ μερικές φορές ένας από
αυτούς τους γυναικωτούς συμποσιαστές είναι ο Ανακρέοντας. Ίσως και στο
αγγείο μας να παριστάνεται ο Ανακρέων, ο γνωστός Ίωνας ποιητής που ήρθε στην
Αθήνα περίπου το 522 π.Χ. προσκεκλημένος του Ίππαρχου, του γιου του
Πεισίστρατου.
Η διακόσμηση του πινακίου έγινε πάνω σε υπόλευκο-κιτρινωπό επίχρισμα.
1) Η βάρβιτος, ήταν στενότερη από τη λύρα, μακρύτερη και λεπτότερη στην κατασκευή.
Ως όργανο συνδέονταν περισσότερο με το διονυσιακό πνεύμα, συνοδεύοντας συχνά το
τραγούδι του θεού. Η βάρβιτος διαφέρει από τη λύρα στο σχήμα των βραχιόνων της,
που είναι σαφώς μακρύτεροι χωρίς ήπια εσωτερική καμπύλη, αλλά όντας ευθείς καθώς
προβάλλουν από το ηχείο. Οι βραχίονες αυτοί ακολουθούν επικλίνουσα πορεία, ώσπου
σε μία συγκεκριμένη απόσταση λυγίζουν οριστικά ο ένας προς τον άλλο και
στρέφονται προς τα πάνω σχηματίζοντας για μια ακόμη φορά απότομη ορθή γωνία με
τα ακρότατά τους τμήματα να είναι παράλληλα και να στηρίζουν την εγκάρσια
κυλινδρική ράβδο. Το μήκος των χορδών δείχνει ότι η βάρβιτος διέθετε χαμηλότερη
έκταση και γλυκύτερο ήχο από τη λύρα, διαθέτοντας από πέντε έως επτά χορδές.
(