Περιπλανώμενοι ποιητές του 21ου αιώνα

Ηταν τα παιδιά της πόλης, του κεντρικού Λονδίνου, που οδηγημένα απο το πνεύμα της πάνκ, της αναρχικής φιλοσοφίας και ενός μίσους άσβεστου για την Μάργκαρετ Θάτσερ και ο,τι εκπροσωπούσε, φόρτωσαν τη ζωή τους πάνω σε κάτι παλιές καρότσες και άλλα ξεπερασμενα απο τό χρόνο οχήματα, αποφασισμένα να βγάλουν απο την καθημερινότητά τους τις παγίδες της σύγχρονης ζωής με αντάλλαγμα μια ζωή ελευθερίας νομαδικής και μοναδικής που όμοιά της δεν έχει δοκιμαστεί ποτε απο επιλογή -και όχι απο άνάγκη.
Και ενώ οι σημερινοί new-age ταξιδιώτες δείχνουν να έχουν προχωρήσει κατα πολύ την δική τους νομαδική και ιδιαίτερη φιλοσοφία ζωής, προτιμώντας να χρησιμοποιούν παραδοσιακά καραβάνια με άλογα,  παράλληλα δεν έχουν καθόλου αποκηρύξει την μοντερνα τεχνολογία σαν τα κινητά τηλέφωνα, τα λαπτόπ και, βέβαια, το…Facebook.
Στα τέλη της δεκαετίας του 80 και όσο διαρκούσε και η τελευταία δεκααετία του εικοστού, οι ιστορίες γι’αυτούς τους παράξενους ταξιδευτές ήταν πολλές και καθόλου αθώες και κολακευτικές. Παράνομα rave με πολλές ουσίες, συγκρούσεις με την αστυνομία, εμπόριο ναρκωτικών, έστω και μικρής κλίμακας, και πολλοί καυγάδες και οργή στα δικαστήρια που εξέδιδαν τις εναντίον τους καταδικαστικές αποφάσεις.

Πολλοί new-age ταξιδευτές, ὀπως η οικογένεια Delany στην φωτογραφία, πέταξαν οι ξεπούλησαν όσο-όσο τα παλιά τους τροχόσπιτα και υιοθέτησαν την παλιά πρακτική των ξύλινων καροτσιών που τα σέρνουνε άλογα, καραβάνια ολόκληρα απο “ομοϊδεάτες” ποιητικούς ταξιδιώτες. Ο Iain McKell κατάφερε να τους φωτογραφήσει αφύ πέρασε πολύ χρόνο μαζί τους και εξέδωσε το υλικό του σ’ένα πραγματικά θαυμαστό εικαστικά βιβλίο με τίτλο “Οι Σύγχρονοι Τσιγγάνοι” που εκδόθηκε απο την Prestel Publishing.

Ο πολύ ιδιαίτερος αυτός φωτογράφος που λέγεται Iain McKell τράβηξε τις πρώτες του φωτογραφίες των new-age ταξιδιωτών πρίν απο 25 περίπου χρόνια. Οι μαγευτικές του αποτυπώσεις όπως αυτή της Corina και της  Anarchy Rose (πάνω) και του Dave (κάτω) σημαδεύουν πόσο άλλαξε αυτό το “κίνημα” μέσα στις τρεις τελευταίες δεκαετίες.

Τώρα πιά, πολλά “μεγάλα παιδιά” της μεσαίας τάξης, προκαλώντας πραγματική φρίκη στους “καλοστεκούμενους” κοινωνικά γονείς τους, τρέχουν να βρούν μια θέση δίπλα στούς παλιότερους του “κινήματος”, να κάνουν εκεί φίλους αληθινούς και να ζήσουν μια άλλη ζωή, παράξενα διαφορετική, γοητευμένοι απο το απόλυτα ρομαντικό αυτό “ύφος” ενός τρόπου ζωής χωρίς συγκεκριμένες κατευθύνσεις και “προορισμούς” και χωρίς “αυστηρούς κανόνες” συμπεριφοράς και κοινωνικής αναγνώρισης -όπως την κατανοούν οι οικογένειές τους. Τα κουρελιασμένα και συχνά ταλαίπωρα στην όψη κονβόϊ τους περιφέρονται όπου βρούν κυνηγώντας κυρίως τα κάθε είδους καλλιτεχνικά φεστιβάλ αλλά και διάφορους “απαγορευμένους” και “ιδιωτικούς” αγροτικούς χώρους δημιουργώντας πολύ συχνά εντάσεις με τους μικρούς και τους μεγάλους ιδιοκτήτες γης και τίς τοπικές αρχές που, σχεδόν αμήχανες, δεν ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν σ’αυτά τα “ποιητικά καραβάνια” που ούτε κακό κάνουν, ούτε προσβάλλουν κανέναν, ούτε παραβιάζουν πια τους νόμους τους κράτους -και το μόνο που διεκδικούν είναι την ελευθερία να κινούνται όπως θέλουν σ’ αυτή Γή την στρογγυλή πάνω στην  οποία νοιώθουν τυχεροί επισκέπτες. Και ενω ελάχιστα γράφονται γι’αυτούς, το “κίνημά” τους κάθε άλλο παρα “ὁπισθοχωρεί” – όπως αποδεικνύει και το υπέροχο βιβλίο του φωτογράφου Iain McKell. Αντίθετα δημιουργεί μόδα και είναι πολλοί οι μοτοσυκλετιστές που ανταλάξανε τη μηχανή τους για ένα μικρό παλιό καρότσι και δυό άλογα..

Η Ebony, πάνω, φωτογραφήθηκε στο Fernhill Farm. Ο McKell δήλωσε πρόσφατα στο anothermag.com: “Ολα αρχίσανε το 1986 με τούς New Age μοτοσυκλετιστές που είχαν αυτο-βαπτιστεί “The Peace Convoy” (Το Καραβάνι της Ειρήνης) αλλά η όλη υπόθεση πήρε μέγεθος και αγαπήθηκε απο πολλούς το 2001 στη διάρκεια του Stonehenge Summer Solstice. Τότε είδα με μεγάλη μου έκπληξη πως αυτό το καραβάνι είχε πιά αποκτήσει δύναμη και προσωπικότητα και παρά τα κάρα, τα καρότσια και τα άλογα όλα είχαν συνδυασθεί πια με την σύγχρονη τεχνολογία -ηλιακούς συσσωρευτές ενέργειας, κινητά τηλέφωνα, φορητούς υπολογιστές και, βέβαια – πάντα σε σύνδεση με το facebook.

Την αγάπησα αυτή την ιδέα του παλιού και του καινούργιου να συνυπάρχουν αρμονικά – σε δρόμους ανοιχτούς και ελέυθερους.

Οικογενειακοί δεσμοί: Οι ταξιδιώτες, όπως η οικογένεια Drury είναι μια ομάδα γερά δεμένη κοινωνικά με φιλίες και στενές σχέσεις, πάντα προσπαθώντας να βοηθησουν στις δυσκολίες τους “ομοϊδεάτες” τους με τους οποίους ταξιδεύουν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μαζί, σε καλά οργανωμένα καραβάνια, για καλή παρέα και ασφάλεια.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την δουλειά του McKell πηγαίνετε στο www.iainmckell.com για την Αγγλία, το  www.thomastrehaft.com για τις ΗΠΑ, ή το www.artsphere.fr για την Ευρώπη.
 

Ο Φωτογράφος Iain McKell (πάνω), που το βιβλίο του The New Gypsies, εκδόθηκε απο την Prestel Publishing, είναι φίλος των περισσοτέρων αυτων ποιητικών ταξιδιωτών του 21ου αιώνα και συχνά ταξιδεύει μαζί τους.

Πηγή
toportal