Richter G.Μ.Α.,”The furnitures of the Greeks”, εικ 200, Etruscans and Romans , 1966
Κοπέλα σε κούνια
Ο Αθήναιος αναφέρεται στο δίφρο ως το
ευτελέστερο έπιπλο
ανάμεσα στα καθίσματα, συγκρινόμενο τουλάχιστον με το θρόνο ή τον
κλισμό- Κλισμός (= Ελαφριά καρέκλα με πλάτη). Οι αναφορές της αρχαίας
γραμματείας στο δίφρο είναι ποικίλες. Στην Οδύσσεια ο Οδυσσέας
εμφανίζεται ως ταπεινός ζητιάνος και του προσφέρεται ένας δίφρος για να
καθίσει. Στο δίφρο προσκαλεί η Ελένη τον Έκτορα, ενώ η Δήμητρα θρηνώντας
για τη Περσεφόνη, προτιμά να καθίσει επάνω σε δίφρο και όχι στον κλισμό
που της προσφέρεται. Παρόλη την ταπεινότητά του, ο δίφρος παρουσιάζεται
στις πηγές, αλλά και στην τέχνη ως κάθισμα και των θεών και των ηρώων.
Δίφροι αναφέρονται και στις λίστες της περιουσίας του Παρθενώνα, ανάμεσα
στους οποίους μάλιστα τοποθετήθηκε και ο περίφημος δίφρος του Ξέρξη με
τα ασημένια πόδια.
Περιγραφή – μορφολογία
Ο δίφρος υπήρξε ένα σύνηθες κάθισμα το οποίο χρησιμοποιούσαν άνθρωποι
απλοί, αλλά και σπουδαίοι, ελαφρύ, πρακτικό, χωρίς πλάτη και χέρια,
αποτελούμενο αποκλειστικά από ένα ορθογώνιο κάθισμα που στηρίζονταν σε
τέσσερα σκαλισμένα συνήθως πόδια, μ’ ένα μαξιλάρι ή δέρμα ζώου για
κάλυμμα και ενίοτε με φορεία.
- Richter G.Μ.Α.,”The furnitures of the Greeks”, εικ 203, Etruscans and Romans , 1966
Αγόρι κρατάει ένα σκύλο από το λουρί
Το ύψος του δίφρου μπορούσε να ποικίλλει, ενώ το βάρος του δεν πρέπει
να ήταν μεγάλο, γεγονός που φαίνεται και από τον τρόπο με τον οποίο τον
κουβαλούν στις ποικίλες παραστάσεις, όπως για παράδειγμα στη ζωφόρο του
Παρθενώνα. Το υλικό κατασκευής του δίφρου ήταν το ξύλο, μερικές φορές
ακριβό – πιθανόν έβενος – διαθέτοντας σε ορισμένες περιπτώσεις ασημένια
πόδια.
Ανάγνωση του υπολοίπου »