Ο Σταυρίδης, φτωχόπαιδο από τη Σάμο, βρέθηκε στην Αθήνα στα τέλη της δεκαετίας του 1920 να δουλεύει σε μια αποθήκη υλικού πολέμου στον Πειραιά. Δουλειά του ήταν να ταιριάζει αρβύλες κατά μέγεθος. Το μεροκάματό του έφτανε μόνο για μια μερίδα φασόλια και μια φέτα ψωμί. Από την Αθήνα, όπου έμενε, πήγαινε με τα πόδια μέχρι τον Πειραιά. Είχε όμως φωνή τενόρου. Έτσι μια μέρα που πέρασε έξω από ένα μουσικό θέατρο κι άκουσε να κάνουν πρόβα, βρήκε το θάρρος, μπήκε μέσα και ζήτησε από τον μαέστρο να τον δοκιμάσουν στο τραγούδι.
-Το ξέρεις αυτό το τραγούδι; ρώτησε ο μαέστρος.
-Το ξέρω.
-Σε τι τόνο το τραγουδάς;
-Πιάσε όποιο τόνο θέλεις.
Εντωμεταξύ ο Αυλωνίτης κι ένας άλλος πρωταγωνιστής της εποχής, ο Μακριδάκης, ήρθαν κοντά του να του κάνουν πλάκα γιατί νόμισαν πως ήταν «ψώνιο». Μόλις όμως άρχισε να τραγουδάει «με φωνή τενοράλε» τους κόπηκε κάθε διάθεση για πλάκα.
Από την επόμενη, ο Σταυρίδης άρχισε να συμμετέχει στις παραστάσεις. Στον πρώτο του ρόλο έκανε τον λούστρο που έβαφε τα παπούτσια του Αυλωνίτη. Μόλις τελείωνε το βάψιμο, έβγαζε απ’ το κασελάκι του ένα χαρτόσημο των 30 λεπτών κι αφού το σάλιωνε το κολλούσε στο παπούτσι του Αυλωνίτη. “Μία το βάψιμο, τριάντα το χαρτόσημο, μία και τριάντα”, έλεγε σατιρίζοντας την τότε κυβέρνηση που έβαζε σε όλα φόρους μέσω χαρτόσημων.
Πέρασε όμως αρκετός καιρός χωρίς να καταφέρει να κερδίσει κάποιο μεγάλο νούμερο, και πώς να κερδίσει αφού εκείνη την εποχή κυριαρχούσαν στην επιθεώρηση ονόματα όπως ο Κοκκίνης, ο Μακρής, ο Κυριακός και ο Μαυρέας. Όμως η Άννα Καλουτά, μέσα στο πλήθος των άσημων και δεύτερων ηθοποιών, αντιλήφθηκε πως εκείνος ο νεαρός με τη γαμψή μύτη, την πονηρή ματιά και τη σβέλτη κίνηση ήταν ο κατάλληλος για να κάνει ένα νούμερο μαζί της. Ο Σταυρίδης δεν το πίστευε.
«Χέστηκα απ’ τη χαρά μου. Οι Καλουτάδες ήταν τότε πρωταγωνίστριες και μεγάλες βεντέτες.
-Κοροϊδεύετε, κυρία Καλουτά; της είπα».
Όχι, η Καλουτά δεν τον κορόιδευε, το νούμερο έγινε μεγάλη επιτυχία κι από τότε ο Σταυρίδης καθιερώθηκε ως πρωταγωνιστής της επιθεώρησης.
Πηγές
ΜΑΚΗΣ ΜΩΡΑΪΤΗΣ “ΑΚΟΜΑ ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΑΜΕ, ΝΙΚΟ”
Εκδόσεις ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ
ΣΠΕΡΑΝΤΖΑ ΒΡΑΝΑ «Ο ΟΡΓΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΠΡΑΒΟ»
Εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ «ΕΝΑΣ ΘΡΥΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΟΥΤΑ»
Εκδόσεις ΣΜΥΡΝΙΩΤΑΚΗΣ
το τρατάρισμα
Ο Νίκος Σταυρίδης συμμετείχε ως γκεστ σταρ στην ταινία “Υιέ μου… Υιέ μου” κάνοντας μια σύντομη εμφάνιση στο τέλος της ταινίας. Ο Γιώργος Λαζαρίδης διηγείται πώς δέχτηκε ο Σταυρίδης να συμμετάσχει στην ταινία αυτή.
- Νίκο μου, σε θέλω για να κάνεις έναν γκεστ σταρ.
- Τι είναι αυτό, Γιώργο μου;
- Γκεστ σταρ λένε οι Αμερικάνοι τον φιλοξενούμενο ηθοποιό σε μια ταινία για μια περαστική εμφάνιση.
- Περαστικός θα είμαι δηλαδή, Γιώργο μου;
- Ας πούμε.
- Σα να λέμε μια βίζιτα θα κάνω, Γιώργο μου;
- Περίπου.
Το ‘φερνε από δω, το ‘φερνε από κει, χωρίς να λέει αυτό που είχε στο μυαλό του, αλλά εγώ τον είχα καταλάβει.
- Για πολλή ώρα, Γιώργο μου, η βίζιτα;
- Μέχρι να ‘ρθεις, να βαφτείς, να μάθεις και τα λόγια σου, πες τρεις, άντε τέσσερις ώρες.
- Α, θα πω και λόγια, Γιώργο μου.
- Ε, βουβός θα μείνεις;
- Επισκέπτης, Γιώργο μου, εντάξει;
- Το ‘παμε αυτό.
- Δηλαδή, χτυπάω, μπαίνω, λέω χρόνια πολλά και φεύγω, Γιώργο μου, εντάξει;
- Όχι, έτσι ακριβώς, περίπου… Είπαμε, φιλοξενούμενος! Γκεστ!
- Κι άμα λέμε δηλαδή φιλοξενούμενος, Γιώργο μου, θα πληρώσω και για τη φιλοξενία;
- Όχι, μην ανησυχείς! Είπαμε, φιλοξενούμενος, δηλαδή επισκέπτης.
- Στάσου να τα ξεχωρίσουμε, Γιώργο μου, γιατί άμα είσαι επισκέπτης έχεις και το τραταρισματάκι σου… Θα με κεράσετε και βύσσινο γλυκό, Γιώργο μου;
Αυτή ήταν όλη η ιστορία. Να μάθει αν το γκεσταριλίκι θα είχε και αμοιβή… Και όταν, βέβαια, του εξήγησα ότι θα έπαιρνε και το “βύσσινο” μου απάντησε ενθουσιασμένος.
- Άμα έχεις κι άλλες τέτοιες βίζιτες, Γιώργο μου, να με φωνάζεις! Καλύτερη είναι δηλαδή η Γαβριέλα;
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ
“ΦΛΑΣ ΜΠΑΚ, ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΙΝΕΜΑ”
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Σταυρίδης τα πέρασε με μια χαμηλή σύνταξη (55.000 δραχμές, μεικτά). Για το λόγο αυτό προσπάθησε να συναντήσει τον τότε πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου ώστε να του παραπονεθεί. Επισκέφτηκε το σπίτι του στο Καστρί κι αφού περίμενε αρκετή ώρα, εμφανίστηκε η γραμματέας του, που άκουσε το παράπονό του και υποσχέθηκε να το διαβιβάσει στον πρωθυπουργό. Δυστυχώς ο Σταυρίδης δεν πήρε ποτέ απάντηση.
από το βιβλίο του Μάκη Μωραΐτη
“ΑΚΟΜΗ ΣΟΥ ΧΡΩΣΤΑΜΕ, ΝΙΚΟ”
Εκδόσεις ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ
Και μια διαχρονική ατάκα του Νίκου Σταυρίδη από την ταινία “Οι Παπατζήδες” (Σκην: Α. Σακελλάριος, Σενάριο: Π. Γιαννακός):
Άμα αρπάξεις ένα δεκοχίλιαρο λέγεται κλοπή εις βαθμόν φταίσματος και… χραπ, τσακώνεις ένα μηναρέ.
Άμα γραπώσεις 100 χιλιάδες λέγεται κλοπή εις βαθμόν πλημμελήματος και μπορεί να αρπάξεις μέχρι 4.
Άμα τσακώσεις 10 εκατ. λέγεται …πεξαίρεσις. Συμφωνούντος το λοιπόν εισαγγελέως και ανακριτού εξέρχεσαι απ’ την ανάκριση.
Άμα τσακώσεις 100 εκατομμύρια λέγεται κατάχρα εμπιστοσύνης με κακούργημα, να πούμε, και τέλος πάντων η δίκη αναβάλλεται και εξέρχεσαι με βούλεμα.
Άμα τσακώσεις 500 εκατομμύρια λέγεται σύμβασις και δέχεσαι συγχαρητήρια.
Κι άμα μπλεχτείς με τα δις και με τα τρις λέγεται εξαγωγή συναλλάγματος και… χραπ, παίρνεις το παράσημο.