ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΙΑ.. Ο ΠΛΑΝOΔΙΟΣ ΠΑΓΩΤΑΤΖΗΣ- ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΒΓΑ

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΕΚΛΕΙΝΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΓΕΜΙΖΑΝΕ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ .
 ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ... ..Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΗ
ΕΚΕΙΝΟ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕ ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΧΡΟΝΩΝ  ΗΤΑΝ ΤΟ ΠΑΓΩΤΟ ΚΑΙ  Ο ΠΑΓΩΤΑΤΖΗΣ

Την πρώτη εμφάνισή του την έκανε την Άνοιξη, τις μέρες του Πάσχα και σταματούσε το φθινόπωρο με την εμφάνιση των καστανάδων, αν και οι περισσότεροι από αυτούς ήταν οι ίδιοι, διότι έκαναν παράλληλα και δεύτερο εποχιακό επάγγελμα.

ΠΡΙΝ ΓΙΝΟΥΝ ΕΥΡΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΤΑ ΣΥΣΚΕΥΑΣΜΕΝΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΧΥΜΑ ΠΑΓΩΤΟ ΣΕ ΧΩΝΑΚΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΠΑΓΩΤΑΤΖΗΔΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ ΠΩΣ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ?

 Βράζανε το γάλα και προσθέτανε ζάχαρη, αυγά, κακάο ή βανίλια, ανάλογα με τη γεύση που θέλανε να φτιάξουν. Όταν έβραζε το μείγμα, το κατέβαζαν από τη φωτιά και το τοποθετούσαν σε ένα μεταλλικό κάδο, ο οποίος βρισκόταν μέσα σε ένα ξύλινο βαρέλι. Στο κενό που υπήρχε ανάμεσα στο ξύλινο βαρέλι και στον κάδο, έβαζαν πάγο και συνέχιζαν να ανακατεύουν το μείγμα μέχρι να πήξει.

Το ευκολότερο παγωτο γιά να γίνει ηταν εκείνο με την γευση βανιλιας με γευση σοκολάτας ηταν πολυτέλεια !!!

Αργότερα παρουσιαστηκε η ΕΒΓΑ και μόλις κούγαμε 

ΕΒΓΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΠΑΓΩΤΟ ΕΒΓΑ 

όλοι έξω όσοι βεβαια ειχσν το απαίτουμενο χρήμα 

 Το παλιό καροτσάκι του παγωτατζή ήταν σωστό κομψοτέχνημα , με το ωραίο σκέπαστρο, τις παραστατικές λαΪκές ζωγραφιές και τα διάφορα σχέδια που κοσμούσαν τις πλευρές του.

 ΤΩΡΑ ΠΟΙΟΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΟΝ ΠΑΓΩΤΑΤΖΗ , ΑΝ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΚΟΜΑ , ΤΑ ΣΥΣΚΕΥΑΣΜΕΝΑ ΠΑΓΩΤΑ ΤΑ ΒΡΙΣΚΕΙΣ  ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΕΙΣ ... ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ  ΕΚΕΙΝΗ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΚΥΡ- ΧΡΗΣΤΟΥ ΝΑ ΦΩΝΑΖΕΙ 

ΕΒΓΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΠΑΓΩΤΟ ΕΒΓΑ 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΒΓΑ 

 Ήταν καλοκαίρι του '36 όταν για πρώτη φορά οι Έλληνες έφαγαν παγωτό σε ξυλάκι.
Το πρώτο παγωτό ξυλάκι στην Ελλάδα, με άδεια ευρεσιτεχνίας σε δύο αδέρφια που είχαν επιστρέψει από την Αμερική, τους αδερφούς Σουραπά, οι οποίοι είχαν ιδρύσει την Εθνική Βιομηχανία Γάλακτος, όπως ήταν η πρώτη επωνυμία, στον Βοτανικό.
Το παγωτό ήταν στην αρχή μόνο γεύση βανίλια. Το ξυλάκι με επικάλυψη σοκολάτας ήρθε αργότερα!

 Στα μέσα της δεκαετίας του 1930, της δεκαετίας που από πολλούς ιστορικούς χαρακτηρίζεται ως η βιομηχανικά γονιμότερη της προπολεμικής περιόδου, θα αρχίσει να κάνει τα πρώτα της δειλά βήματα η ελληνική γαλακτοβιομηχανία. Σημαντικότερος εκφραστής αυτής της προσπάθειας υπήρξε αναμφίβολα η Εθνική Βιομηχανία Γάλακτος, η γνωστή σε όλους μας ΕΒΓΑ.

   Η ΕΒΓΑ ιδρύθηκε το 1934 από τους αδερφούς Σουραπά, από την Τρίπολη, συνολικά έξι αδέρφια εκ των οποίων τα τέσσερα μετανάστευσαν στο Σικάγο της Αμερικής. Στην Αμερική, λοιπόν, όπου τα παγωτό έχει ήδη κάνει την εμφάνισή του στις αρχές του αιώνα από Ιταλούς πλανόδιους πωλητές, τα τέσσερα αδέρφια θα εργαστούν σκληρά, θα αποκτήσουν εμπειρίες και θα επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη γεμάτοι ιδέες.

Μυκηναϊκά εργαλεία ξυλουργικής με εφαρμογή στη ναυπηγική της Ύστερης Εποχής του Χαλκού Άγνωστες πτυχές της τεχνολογίας της εποχής

 

 

 

Εικ. 1. Παράσταση σε χαμηλό ανάγλυφο από τον τάφο Τí της 5ης Δυναστείας (2475-2345 π.Χ.) στη νεκρόπολη της Σακάρας, όπου διασώζονται σκηνές ναυπηγήσεως πλοίου (Steindorf 1913, πίν. 119).

 

  από Έλενα Μαραγκουδάκη -

Στην κλειστή γεωγραφική ενότητα του Αιγαίου εμφανίστηκαν σημαντικά όσο και ιδιότυπα πολιτιστικά μορφώματα με άμεσα ή έμμεσα έκδηλο τον νησιωτικό χαρακτήρα – «νησιωτισμό». Ήδη από τη Νεολιθική εποχή και εξής η θάλασσα παραδοσιακά περισσότερο ένωνε παρά χώριζε. Συνακόλουθα, το πλοίο ως η πρώτη σύνθετη και θαυμαστή μηχανή των κατοίκων του Αιγαίου αποτέλεσε το απαραίτητο μέσο για τις μετακινήσεις και τις επαφές και ως τέτοιο έγινε φορέας πολιτισμού, όπου μαζί με τα λογής προϊόντα ανταλλαγής διαδίδονταν νέες ιδέες και πολιτισμικά επιτεύγματα.
Με την αυγή της Εποχής του Χαλκού και τη βελτίωση, την άνθηση και τη διάδοση της μεταλλοτεχνίας ήταν φυσικό να βελτιωθεί και να εμπλουτιστεί το εύρος των ξυλουργικών εργαλείων, με συνέπεια να κατασκευάζονται πλέον μεγαλύτερα, συνθετότερα και αξιόπλοα σκαριά για τις ανάγκες της ανακτορικής οικονομίας. Η αναγκαία εκζήτηση στον τομέα της τεχνολογίας ήταν φυσικό να αγγίξει και τη ναυπηγική τέχνη. Οι πολυάριθμες παραστάσεις πλοίων, κυρίως στη μικρογλυπτική της σφραγιδογλυφίας, η «χαρτογράφηση» ενός μακρού θαλασσινού ταξιδιού, που διασώζεται στην περίφημη τοιχογραφία του στόλου από τη Δυτική Οικία στο Ακρωτήρι Θήρας, καθώς και η τοιχογραφική μικρογραφική ζωφόρος του 13ου αι. από το ανάκτορο της Πύλου καταδεικνύουν με τον πλέον εύγλωττο τρόπο την ακμή της ναυπηγικής τέχνης.

12 ΦΩΤΟ ΑΠΟ ΤΑ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΑ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ( Β ΜΕΡΟΣ )

ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΩΤΟ ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ  Α ΜΕΡΟΣ  http://guardache.wordpress.com/2012/06/17/10154/#




(περισσότερα…)

ΝΑ ΜΗ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΒΥΣΣΙΝΟ

Το βύσσινο γίνεται το καλύτερο γλυκό, το πιο εύγευστο ηδύποτο και, φυσικά, υπέροχη βυσσινάδα. Το γλυκό, κλασσικά, φτιάχνεται με αναλογία φρούτου προς ζάχαρης 1:1, δηλαδή για ένα φλιτζάνι (ξεκουκουτσιασμένο με προσοχή με τη φουρκέτα) βύσσινο, ένα φλιτζάνι ζάχαρη. Τα βάζουμε στην κατσαρόλα κι όταν πάρουν βράση χαμηλώνουμε τη φωτιά και ξαφρίζουμε με την τρυπητή κουτάλα. Το αφήνουμε μέχρι να "δέσει", αφού στο τέλος προσθέσουμε και λίγο χυμό λεμονάκι για να μη ζαχαρώσει το γλυκό.
Όσο για το λικεράκι είναι, ομολογουμένως, το ωραιότερο του είδους!

Τρία είναι τα συνηθέστερα χειροποίητα λικέρ που θα σε κεράσουν σε κάποιο σπίτικο: Το "βερίκοκο" (βλ.κουκούτσια από βερίκοκο...), το "καρυδάκι" και το "κερασώ" που δεν είναι φτιαγμένο από κεράσια (βλ.κεράσια, κερασάδα, γλυκό και λικέρ κεράσι..), αλλά από βύσσινα.
Εξάλλου, βυσσινιά ή βυσσινέα, ονομάζεται η "προύμνη η κέρασος" ή "κέρασος η οξύκαρπος ή οξύχυμος".
Η λέξη "βυσσινιά" είναι μεταγενέστερη και αντλεί την ονομασία της (σύμφωνα με το λεξικό "Τεγόπουλου-Φυτράκη") από το αρχαίο επίθετο "βύσσινος"(εκ βύσσου κατασκευασμένος), όπου "βύσσος" είναι είδος λεπτού και πολύτιμου νήματος εκ ξανθού λιναρίου.
Αναφέρει ο Άνθιμος Γαζής στο "Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης":

Το λεξικό "Σουίδα", από την άλλη, συσχετίζει το "βυσσόν" με το πορφυρό χρώμα:

40 ΦΩΤΟ ΖΩΓΡΑΦΙΚΩΝ ΠΙΝΑΚΩΝ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟ ” ΤΡΑΜ”

ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΩΤΟ ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ

(περισσότερα…)

ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΑ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ

Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1916. Υιοθετημένο παιδί της Κυριακούλας Ζαφειρίου, ηθοποιό του μπουλουκιού, είχε την πρώτη της επαφή με το θέατρο σε πολύ μικρή ηλικία, παίζοντας στο θίασο της μητέρας της, σε όλα τα έργα που υπήρχαν παιδικοί ρόλοι.

Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και παρέμεινε στη δύναμή του για 10 χρόνια, ερμηνεύοντας ρόλους ρεπερτορίου, δίπλα σε μεγάλους ηθοποιούς της εποχής. Αργότερα πέρασε στο ελεύθερο θέατρο, ερμηνεύοντας ρόλους μεγάλης γκάμας σε έργα ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου στην Ελλάδα, αλλά και σε περιοδείες στο εξωτερικό.

Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1951, στην ταινία Πικρό ψωμί. Αν και πολύ νέα ερμήνευσε εξαιρετικά το ρόλο της μάνας και αμέσως μετά κλήθηκε από την Φίνος Φιλμ να παίξει έναν αντίστοιχο ρόλο στην παραγωγή Νεκρή Πολιτεία που αν και υπήρξε εμπορική αποτυχία της άνοιξε το δρόμο για την επιτυχία στον Ελληνικό Κινηματογράφο.

Πέθανε στις 3 Σεπτεμβρίου του 2004.

πηγή: Multimedia CD-ROM Ελληνικός Κινηματογράφος 1997 ΕΘΝΟDATA

Φιλμογραφία (εώς το 1973):

1951 ΠΙΚΡΟ ΨΩΜΙ
1951 ΝΕΚΡΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Η
1952 ΑΓΝΗ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ, Η
1953 ΟΝΕΙΡΑ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ
1954 ΑΝΟΙΧΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
1954 ΔΡΟΜΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΚΑΚΙΕΣ, Ο
1956 ΚΑΦΕΤΖΟΥ, Η

Με αφήγηση και μουσική το μουσείο ζωντανεύει Το Αρχαιολογικό Μουσείο γίνεται πιο ελκυστικό με το «Παραμύθι της Κυριακής»

Μια βόλτα στο Αρχαιολογικό Μουσείο δεν ήταν ακριβώς αυτό που είχα ονειρευτεί για το πρωί της Κυριακής που μας πέρασε, σε μια Αθήνα που προετοιμαζόταν για ένα μίνι καύσωνα. Νομίζω πως η πεντάχρονη κόρη μου συμμεριζόταν την άποψή μου με τον δικό της τρόπο. Μου είχε πει πρόσφατα όταν το νηπιαγωγείο τους πήγε εκδρομή στο Αρχαιολογικό Μουσείο, «μαμά, ωραία ήταν αλλά βαρέθηκα να περπατάω εκεί μέσα».
Στο «Παραμύθι της Κυριακής», πρωτοβουλία του Αρχαιολογικού Μουσείου που ξεκίνησε το 2006 και κατόρθωσε από τότε να φέρει πολλές ομάδες παιδιών και να ζωντανέψει τον σχετικά «δύσκολο» χώρο του, πηγαίναμε για πρώτη φορά. Αν και ήταν το τελευταίο για τη φετινή σεζόν και παρά τη ζέστη, μπαίνοντας στην είσοδο του μουσείου, μου έκανε εντύπωση ότι ένας μεγάλος αριθμός γονέων και παιδιών είχαν ήδη μαζευτεί. Το air condition στο τέρμα, ο κόσμος για τις εκθέσεις του μουσείου επίσης πολύς. Στις 11.10 π.μ. μια συμπαθητική αρχαιολόγος/παιδαγωγός μάς συνάντησε και οδήγησε όλη την ομάδα μας στον πρώτο όροφο του μουσείου, σε μια από τις αίθουσες με συλλογές αγγείων. Η Νίκη Κάπαρη, η αφηγήτρια, η οποία μαζί με τον μουσικό Γιάννη Ψειμάδα παρουσιάζουν το «Παραμύθι της Κυριακής», μου είχε ήδη δώσει σε

ΤΗΑΙ COLORS – 35 ΦΩΤΟ

(περισσότερα…)

JR Καλλιτέχνης δρόμου, φωτογράφος, ακτιβιστής...η γκαλερή του είναι όλος ο πλανήτης...!!! Απολαύστε τον....

 

''Δεν προσπαθώ να αλλάξω τον κόσμο....αλλά όταν βλέπω ένα χαμόγελο, πέρα στις φαβέλες ή αλλού στην cambodia, νιώθω ότι έχω πετύχει τον στόχο μου...''

 Περιηγούμενος τον πλανήτη, διαλέγει ως καμβά άκρως συμβολικούς τόπους. Η τέχνη του JR σήμερα βρίσκεται στις βραζιλιάνικες φαβέλες, στα τείχη της Μέσης Ανατολής, στις κακόφημες περιοχές του Παρισιού, στα δυσπρόσιτα σημεία της Αφρικής, στις μεγαλουπόλεις του σύγχρονου δυτικού κόσμου.
Επιμένει να διατηρεί την ανωνυμία του, την ίδια στιγμή που αρκετοί από τους συνομήλικούς του συνωστίζονται σε κάποιο talent show για να γίνουν διάσημοι. Διαρκώς πολυπράγμων, προσπαθεί να ταιριάξει φωτογραφία, ζωγραφική και γκράφιτι τεχνικές για να υλοποιήσει όσα τρέχουν στο κεφάλι του, αυτό που οι καλλιεργημένοι πρεσβευτές της τέχνης ονομάζουν αστικό πείραμα.

58 ΦΩΤΟ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΛΙΟ ΤΟΥ Pierre Joseph Redouté (1759-1840) “Liliaceae”

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΥΤΟ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΤΟ ΑΜΕΣΩΣ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ BIRDS OF AMERICA ” TOY IΔΙΟΥ

(περισσότερα…)

ΕΓΙΝΕ ΕΧΘΕΣ Η ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ

Περισσότερα από 1.500 άτομα «πλημμύρισαν» χθές τους κήπους του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών για να παρακολουθήσουν την 16η απονομή των λογοτεχνικών βραβείων του περιοδικού Διαβάζω, καθώς και το αφιέρωμα στον Καβάφη με τη συμμετοχή μεγάλων Ελλήνων ποιητών που ακολούθησε. «Με πολύ μεγάλη χαρά βρίσκομαι σήμερα στο Μέγαρο Μουσικής για να στηρίξουμε την ελληνική λογοτεχνία, τον λόγο και το βιβλίο. Σε μία τόση δύσκολη συγκυρία για την χώρα μας οι Έλληνες δημιουργοί και λογοτέχνες ανατρέπουν στερεότυπα και μας γεμίζουν με δύναμη και ελπίδα σε μία τόσο δύσκολη κατάσταση», ανάφερε η υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού Τατιάνα Καραπαναγιώτη, χαιρετίζοντας την εκδήλωση. «Πολλοί λένε ότι ζούμε σε μία κόλαση. Θα πω ότι δεν συμφωνώ. Θα επικαλεστώ τον Ιταλό Καλβίνο και τον ήρωά του Μάρκο Πόλο από τις Αόρατες Πόλεις που κάπου προς το τέλος σημειώνει: Είτε θα γίνουμε μέρος αυτή της κόλασης, είτε μπορούμε να προσπαθήσουμε και να μάθουμε να αναγνωρίζουμε ποιος και τί μέσα στην κόλαση δεν είναι κόλαση. Και να του δώσουμε διάρκεια, να του δώσουμε χώρο.

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΤΟ 1941 " ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ " Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ...

 Το χειμώνα του 1941 ο γεωπόνος Νικόλαος Βοσυνιώτης τµηµατάρχης στους ∆ηµοτικούς Κήπους της Αθήνας άρτι αφιχθείς από τις Βερσαλίες -όπου έχει διδαχθεί την γεωπονία- αποφασίζει να συγγράψει έναν εύχρηστο οδηγό που περιλαµβάνει οδηγίες για να φτιάξει ο κάθε πολίτης της Αθήνας, φθηνά και εύκολα, έναν µικρό «οικογενειακό» λαχανόκηπο για την επιβιώσή του. Σε αυτή τη διεύθυνση μπορείτε να δείτε σε ψηφιακή μορφή την επίκαιρη όσο ποτέ εργασία του…

http://web.amna.gr/newpage/laxanokipos/?id=2012_03_21_12_13_31&pg=12&prj=projects&cst=customize