ΤΟ ΤΕΡΑΔΡΑΧΜΟ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Αργυρό τετράδραχμον Αθηνών (440 - 420 π.χ.)

Τα αργυρά αθηναϊκά τετράδραχμα θα κυκλοφορήσουν ευρύτατα στον κλασικό κόσμο και θα γνωρίσουν λόγω της αποδοχής τους πολλές απομι­μήσεις, ιδίως στο χώρο της Ανατολής τον 4^ο αιώνα π.Χ. (Λυκία, Παλαιστίνη, Αίγυπτος κ.ά.). Η τύχη της πόλης συχνά αντικατο­πτρίζεται στα νομίσματά της, με χαρακτηριστική περίπτωση αυτή της έκδοσης κερμάτων με αργυρό περίβλημα και χάλ­κινο πυρήνα. Πρόκειται για τα πονηρά χαλκία που ανα­φέρει ο Αριστοφάνης και τα οποία συνιστούν μια κοπή εκτάκτου ανάγκης στο τέλος του Πελοποννησιακού Πο­λέμου (406/5 π.Χ.).

β'οψη τετραδραχμου Αθηνών

Η ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΩΝ

Οι αυτοκράτορες της Παλαιολόγειας δυναστείας κυβέρνησαν σε εποχές που το Βυζάντιο διέθετε ελάχιστη πλέον δύναμη. Ο Μιχαήλ Η΄ ακολούθησε τολμηρή εξωτερική πολιτική, στρέφοντας τους εχθρούς της αυτοκρατορίας τον έναν εναντίον του άλλου προκειμένου να κερδίσει χρόνο και να εδραιώσει τη βυζαντινή κυριαρχία στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και για να αποκτήσει χωρίς σημαντική αντίσταση εδάφη για την αυτοκρατορία στα Βαλκάνια. Μέρος της πολιτικής του, που εγκαινίασε μια πάγια στη συνέχεια στρατηγική της Παλαιολόγειας δυναστείας, ήταν να διαπραγματευτεί την ένωση των Εκκλησιών με τον πάπα, υπολογίζοντας στην παπική επιρροή για να αποτρέψει τα επιθετικά σχέδια των Δυτικών ηγεμόνων και κυρίως του Καρόλου Ανδεγαυού της Σικελίας εναντίον της παλινορθωμένης αυτοκρατορίας. Με τον τρόπο αυτό το Βυζάντιο υπήρξε κατά κάποιον τρόπο ρυθμιστικός παράγοντας επί των ημερών του, όμως στα χρόνια των διαδόχων του η οικονομική και πολιτική παρακμή γινόταν όλο και πιο εμφανής.⁹ Η διαφορά μεταξύ του ένδοξου παρελθόντος και της δύσκολης καθημερινότητας στην αυτοκρατορία, η οποία πια ήταν ένα μειωμένο, διαιρεμένο και αναχρονιστικό κράτος, ανίκανο να προβεί σε εσωτερική αναγέννηση, ήταν τεράστια. Το Βυζάντιο έγινε περισσότερο αντικείμενο παρά φορέας των διεθνών εξελίξεων στη Βαλκανική και τη Μεσόγειο.

ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΑ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ

Δούκας Κώστας

 

Με... ρουμελιώτικο μουστάκι και "τραχιά" συμπεριφορά, υπήρξε ένας από τους πιο απολαυστικούς μπαρμπάδες ή συζύγους της ελληνικής οθόνης, που είχε σαν αρχή το "όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος"! Ο πιο χαρακτηριστικός του ρόλος ήταν στην κωμωδία Της Κακομοίρας στον ρόλο του "μεγαλομπακάλη" Παντελή πλάϊ στον απολαυστικότατο "μπακαλόγατο" Κώστα Χατζηχρήστο (επίσης στον καλύτερο ρόλο της καριέρας του).

Σμυρνιός στην καταγωγή, ήρθε στην Ελλάδα το 1921, τελείωσε την Εμπορική Σχολή, αλλά η Τράπεζα Αθηνών τον έχασε, για το σινεμά.

Ξεκίνησε την καριέρα του παίζοντας σε ένα θεατρικό μπουλούκι το ρόλο του Κίτσου στην "Γκόλφω", ενώ στο σινεμά πρωτοεμφανίστηκε το 1925 στη βουβή κωμωδία "Ο Γάμος της Κοντσέτας και του Μιχαήλ".

Φιλμογραφία:

1947 ΜΑΡΙΝΑ
1951 ΛΥΚΑΙΝΑ, Η
1952 ΜΑΥΡΗ ΓΗ, Η
1954 ΤΡΕΙΣ ΔΡΑΠΕΤΑΙ ΤΟΥ ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟΥ
1957 Ο ΦΑΝΟΥΡΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΟΪ ΤΟΥ
1957 ΘΕΙΟΣ ΤΗΣ ΒΙΟΛΕΤΑΣ, Ο (ΕΧΕΙ ΘΕΙΟ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ)

ΥΠΕΡΟΧΑ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΑΠΟ ΥΠΕΡΟΧΟΥΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ( 1 )

Η ΤΕΧΝΗ ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗΣ ΦΟΡΤΗΓΩΝ ΚΑΙ ΛΕΩΦΟΡΕΙΩΝ ΣΤΟ ΠΑΚΙΣΤΑΝ

ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΑ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ

Κρεββατά Μαρίκα

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1911. Μητέρα της ήταν η ηθοποιός Σοφία Κρεββατά. Από μικρή βρέθηκε στη σκηνή ερμηνεύοντας ρόλους σε οπερέτες και αργότερα στη Λυρική σκηνή.
Η Μαρίκα Κρεββατά του Σταματίου (1910- 14 Σεπτεμβρίου 1994) ήταν ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Κόρη του Σταμάτη Κρεβατά (μουσικού) και της Σοφίας (επίσης ηθοποιού - στην Κωνσταντινούπολη, το γένος Παντελιάδη), γεννήθηκε στην Αθήνα το 1910. Γρήγορα όμως σε ηλικία 2 ετών έχασε τον πατέρα της και τη μικρότερη αδελφή της, Θάλεια. Τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε πολύ φτωχά. Έτσι από πολύ νωρίς εμφανίζεται στο θέατρο περισσότερο για να μη μένει μόνη στο σπίτι. Στην αρχή λάμαβανε μέρος σε θιάσους που έκαναν τουρνέ στην ελληνική ύπαιθρο αλλά και σε παιδικές παραστάσεις όπως στη "Δασκαλίτσα" του Νικοντέμι κοντά στη Μαρίκα Κοτοπούλη. Αργότερα εμφανίζεται στο θίασο οπερέτας του Γεωργίου Ξύδη, όμως η πρώτη ουσιαστικά επαγγελματική της εμφάνιση ήταν στο θίασο της Ροζαλίας Νίκα. Η καλλιτεχνική της αναγνώριση υπήρξε γρήγορη. Μετά από κάποιες ακόμη περιοδείες θιάσων όπως του Μάνου Φιλιππίδη το όνομά της γίνεται γνωστό στα μουσικά θέατρα της τότε Αθήνας φθάνοντας πλέον να ερμηνεύει την Έυα στην ομώνυμη οπερέτα του Φραντς Λέχαρ. Η Μαρίκα Κρεβατά ήταν εκείνη που λανσάρησε το "Πιπίτσα" από το ομώνυμο έργο των Γιάννη Πρινέα -Στάθη Μάστορα: Πίτσα, Πιπίτσα, Πηνελοπίτσα, απ΄ το καιρό, παιδί μου, που ΄γινες κομμάτι να μας πεθάνεις όλους, το ΄βαλες γινάτι! Καημένη Πίτσα, Πηνελοπίτσα, θα μας πεθάνεις μα το ναί αφότου σήκωσες ψηλά τον αμανέ! Στην αρχή της δεκαετίας του '30 γνώρισε τον Άγγελο Μαυρόπουλο, πρωταγωνιστή της οπερέτας, τον οποίο τρεις μόλις μήνες μετά το γάμο της χωρίζει, ενώ έξι μήνες μετά γέννησε τη γνωστή μετέπειτα ηθοποιό Γκέλλυ Μαυροπούλου. Στη συνέχεια υπήρξε σύζυγος του επίσης ηθοποιού Γιώργου Γαβριηλίδη (που πέθανε το 1982), τόσο στη ζωή όσο και στην τέχνη. Η Μαρίκα Κρεβατά εγκατέλειψε τη θεατρική σκηνή το 1973. Ήταν μόνιμη κάτοικος Αθηνών και μιλούσε επίσης γαλλικά. Πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου 1994 σε ηλικία 84 ετών σε Κλινική της Αθήνας. Κηδεύτηκε στον Κόκκινο Μύλο.Δελησταύρου και υιός (1957) [Αμαλία Μαυρογιάννη]
Κινηματογραφικό ντεμπούτο έκανε το 1957 στην ταινία Δελησταύρου και Υιός. Σε μερικές ταινίες έπαιξε πλάι στον σύζυγό της Γιώργο Γαβριηλίδη και σαν κινηματογραφικό ζευγάρι, διάσημο για τους τσακωμούς του (Η Γυναίκα μου Τρελλάθηκε, Στουρνάρα 288)!

Φιλμογραφία (εώς το 1973):

1957 ΔΕΛΗΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΥΙΟΣ
1959 Ο ΗΛΙΑΣ ΤΟΥ 16ου
1959 ΞΥΛΟ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ
1959 (ΣΑΤΥΡΑ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΙΑ)
1959 ΛΙΖΑ ΤΟ 'ΣΚΑΣΕ, Η
1960 ΚΛΩΤΟΣΚΟΥΦΙ
1961 ΔΟΥΛΕΨΤΕ ΝΑ ΦΑΤΕ (ΧΑΡΑΜΟΦΑΗΔΕΣ)

PIN UPS ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΑΓΑΝ ΚΑΙ ΠΩΣ ΗΤΑΝ Η ΤΕΛΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥΣ

ΟΤΑΝ ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ

ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΦΙΛΟΙ ..

ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΤΖΙΑ .... ΠΩΣ ΠΗΡΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ

Η ονομασία της πλατείας έχει αποτελέσει αντικείμενο συζητήσεων αλλά και επιστημονικών έριδων. Τα ονόματα των οδών και των πλατειών βρέθηκαν στο επίκεντρο των μεγάλων εθνικών, θρησκευτικών, οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών και πολιτειακών γεγονότων. Παρά το γεγονός ότι επανειλημμένα επιχειρήθηκε θεσμικά να δοθεί τέλος, συνεχίζονται οι στείρες, τις περισσότερες φορές, αντιπαραθέσεις.

Το Δημοτικό Θέατρο το 1916, κτίριο σχεδιασμένο από τον Ερνέστο Τσίλλερ. Κατεδαφίστηκε τους πρώτους μήνες της Κατοχής.

Πόσοι άραγε γνωρίζουν ότι υπήρχε ένα θέατρο-κόσμημα στην πρωτεύουσα, το Δημοτικό Θέατρο Αθηνών, στη θέση του παλαιού Δημαρχείου (πλατεία Κοτζιά). Σε διαδοχικά σχέδια των Μπουλανζέ (1857) και Τσίλερ (1873) λειτούργησε από το 1888 έως το 1939 και πέρασε διάφορες φάσεις ταλαιπωρίας στο μισό αιώνα ζωής του. Το θέατρο αυτό είχε χωρητικότητα 1.500 θεατών και ήταν από τα καλύτερα και πολυτελέστερα της Ευρώπης, πραγματικά ένα αρχιτεκτονικό κόσμημα. Όταν έφθασαν οι Μικρασιάτες πρόσφυγες, μην ξέροντας που να τους στεγάσει, το ως γνωστό ανοργάνωτο κράτος σταμάτησε την λειτουργία του. Για 5 περίπου χρόνια οι πρόσφυγες («οι τουρκόσποροι», όπως τους αποκαλούσαν οι ανάλγητοι Αθηναίοι αστοί της εποχής), στοιβάζονταν κατά εκατοντάδες στο θέατρο αυτό. Εγκαταλειμμένοι από το κράτος, τις παγερές νύχτες του χειμώνα έκαιγαν τα καθίσματα και τα έπιπλα. Τις κουρτίνες τις έκαναν σκεπάσματα. Το θέατρο μαγαρίστηκε. Από το 1927, που μετακόμισαν και οι τελευταίοι πρόσφυγες, το θέατρο έμεινε ανενεργό και εγκαταλειμμένο. Τελικά το 1939 την κατεδάφισή του πρότεινε ο Κωνσταντίνος Κοτζιάς, υπουργός Διοίκησης Πρωτεύουσας (επί Μεταξά), με σύμφωνη απόφαση του δημάρχου Αμβρόσιου Πλυτά, λέγοντας στο Δημοτικό συμβούλιο ότι «η απαλλαγή της Αθήνας από το θέατρο θα ήταν ευεργέτημα».

 ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΟ " ΙΣΤΟΡΟ " ΤΗΣ ΟΜΟΜΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ !!

ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ JEFFRY SURIANTO ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΟΤΣ ... ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΟΥ

ΠΡΙΝ ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ Η ΕΦΕΥΡΕΣΗ ΤΗΣ ΚΑΛΠΗΣ

Προβληματισμός επικρατούσε πριν από εκατό χρόνια, το 1911, για την κατάργηση του θεσμού των σφαιριδίων. Ήταν μια πρόβλεψη του Συντάγματος που είχε ψηφίσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος για να εξοβελιστεί το «απαίσιον σφαιρίδιον, το αναχρονιστικόν κουκί, το σύστημα της συναλλαγής και της νοθείας του φρονήματος». Αλλά η καθιέρωση των ψηφοδελτίων προσέκρουε στο μεγάλο ποσοστό των αγράμματων ψηφοφόρων. Πώς θα σταύρωναν τα ψηφοδέλτια αφού δεν γνώριζαν γράμματα για να διαβάσουν τα ονόματα; Τη λύση ανέλαβε να δώσει ο καλλιτέχνης φωτογράφος Σπύρος Κατσιρόπουλος από το Αίγιο, ο οποίος πρότεινε το νέο πρωτοποριακό σύστημα που φαίνεται στη φωτογραφία μας. Μπροστά από την κάλπη τοποθετείτο η φωτογραφία του υποψηφίου, οπότε ο ψηφοφόρος -έστω και αγράμματος- είχε τη δυνατότητα να τον αναγνωρίσει και να τον ψηφίσει! Προφανώς, ο εν λόγω φωτογράφος ανέμενε αύξηση της πελατείας του εν όψει των δημοτικών εκλογών που επρόκειτο τότε να διεξαχθούν, αλλά η «εφεύρεσή» του δεν είχε τύχη, αφού τελικά δεν υιοθετήθηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών…

ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΑ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ

Προύσαλης Αθηνόδωρος

 

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1926.

Σπούδασε στη Δραματική Σχολή Ωδείου Αθηνών. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1953. Ένα χρόνο νωρίτερα, το 1952, πρωτοεμφανίζεται στην ταινία Το Στραβόξυλο.
Ηθοποιός της σκηνής, συνεργάστηκε με αξιόλογους θιάσους και πολλές φορές είχε την ευκαιρία να ερμηνεύσει σημαντικούς δεύτερους ρόλους, τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο. 
  Ενσάρκωσε, κυρίως, τον τύπο του μάγκα. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή Ωδείου Αθηνών.Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1953 με τον θίασο της Γιώτας Λάσκαρη στο έργο «Ο τρομερός καλόγερος». Ένα χρόνο νωρίτερα, το 1952, έπαιξε στην ταινία «Το στραβόξυλο». Συνεργάστηκε με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Πειραϊκό Θέατρο του Δημήτρη Ροντήρη, τον θίασο του Νίκου Χατζίσκου, το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη, το Θέατρο Τέχνης κ.ά. Εξαιρετική ήταν η ερμηνεία του στο «Φυντανάκι» του Παντελή Χορν, που ανέβασε το Θέατρο Τέχνης το 1988. Συνεργάστηκε και με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο στις ταινίες «Ταξίδι στα Κύθηρα», «Ο μελισσοκόμος», «Το μετέωρο βήμα του πελαργού». Διακρίθηκε και σε ρόλους σε τηλεοπτικές σειρές. Στο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1990 κέρδισε τιμητική διάκριση για την ερμηνεία του στους «Αθηναίους».
Μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές του περιέχονται στις ταινίες: Της Νύχτας τα Καμώματα (1957), Πολυτεχνίτης κι Ερημοσπίτης (1963), Ένα Έξυπνο Έξυπνο Μούτρο (1965), Μια Τρελλή Τρελλή Οικογένεια (1965), Πατέρα Κάτσε Φρόνιμα (1967), Μια Ιταλίδα Απ' την Κυψέλη (1968) κ.ο.κ. 
 Πέθανε στην Αθήνα στις 5 Ιουνίου 2012 σε ηλικία 86 ετών.


Φιλμογραφία (μέχρι το 1973):

1952 ΣΤΡΑΒΟΞΥΛΟ, ΤΟ
1957ΛΑΤΕΡΝΑ ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ(ΦΟΥΣΤΑ ΚΛΑΡΩΤΗ)
1957 ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ
1960 ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΔΙΧΩΣ ΣΤΟΛΗ
1963 ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΤΗΣ ΚΑΙ ΕΡΗΜΟΣΠΙΤΗΣ
1964 ΤΟ ΔΟΛΩΜΑ
1965 ΕΝΑ ΕΞΥΠΝΟ ΜΟΥΤΡΟ(ΑΧΤΥΠΗΤΟΣ, Ο)
1965 ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ
1965 ΜΙΑ ΤΡΕΛΛΗ ΤΡΕΛΛΗ ΟΙΚΟΓΕ ΝΕΙΑ

ΚΙΝΟΥΜΕΝΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ (CINEMAGRAPHS) - ΝΕΑ ΤΕΧΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Vanity Fair 1953 Photography by Mark Shaw