Σελίδες
▼
Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012
Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012
Πώς στρώθηκε ο δρόμος για τον φασισμό
Αν μου
ζητούσαν να επιλέξω μια φράση-κλειδί που ακουγόταν πολύ στην Ελλάδα τις
προηγούμενες δυο δεκαετίες, δεν θα είχα κανένα ενδοιασμό: «Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική». Ακούστηκε πολλές φορές από χιλιάδες χείλη απλών πολιτών. Μπορεί να την είπες κι εσύ. «Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική». Ακούστηκε, ως απάντηση, από εκατοντάδες «καλλιτέχνες»
και ηθοποιούς, όταν ερωτήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια για τα όσα
συνέβαιναν στη χώρα μας. Το πίστευαν; Το έλεγαν γιατί ήθελαν να τα έχουν
καλά με όλους και να μη χάσουν «πελάτες»; Πάντως, το έλεγαν.
Τις προηγούμενες δεκαετίες, η πολιτική στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο δημοφιλής όσο είναι σήμερα. Αν ξεκινούσες πολιτική συζήτηση, οι άνθρωποι δυσανασχετούσαν. Ήταν «βαρετό».
Κάτι ακόμα που δεν ήταν διόλου δημοφιλές στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες ήταν η γνώση και η πνευματικότητα. Ο χαρακτηρισμός «κουλτουριάρης» σου ερχόταν αμέσως σαν ταμπέλα όχι αν προσπαθούσες να πεις κάτι πολύ βαρύ και ασήκωτο αλλά αν έκανες το λάθος να ξεφύγεις λίγο από το Κλικ, το Nitro, το ποδόσφαιρο και τα τηλεοπτικά κλισέ.
Αν δεν άκουγες Βίσση, Ρέμο, Σφακιανάκη, Ρουβά και Χατζηγιάννη, ήσουν κουλτουριάρης. Κι έτσι φτάσαμε κάποια στιγμή να θεωρούνται κουλτουριάρικα τα λαϊκά τραγούδια του Τσιτσάνη και του Χατζιδάκι.
Μιλώντας με νέους ανθρώπους, συνειδητοποιείς πως δεν έχουν διαβάσει σχεδόν τίποτα. Εντάξει, δεν ήμασταν ποτέ ένας λαός βιβλιολάγνων που δεν άφηναν το βιβλίο από το χέρι αλλά οι παλαιότερες γενιές όλο και κάτι είχαν διαβάσει. Έστω, τους κλασικούς συγγραφείς.
Τις προηγούμενες δεκαετίες, η πολιτική στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο δημοφιλής όσο είναι σήμερα. Αν ξεκινούσες πολιτική συζήτηση, οι άνθρωποι δυσανασχετούσαν. Ήταν «βαρετό».
Κάτι ακόμα που δεν ήταν διόλου δημοφιλές στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες ήταν η γνώση και η πνευματικότητα. Ο χαρακτηρισμός «κουλτουριάρης» σου ερχόταν αμέσως σαν ταμπέλα όχι αν προσπαθούσες να πεις κάτι πολύ βαρύ και ασήκωτο αλλά αν έκανες το λάθος να ξεφύγεις λίγο από το Κλικ, το Nitro, το ποδόσφαιρο και τα τηλεοπτικά κλισέ.
Αν δεν άκουγες Βίσση, Ρέμο, Σφακιανάκη, Ρουβά και Χατζηγιάννη, ήσουν κουλτουριάρης. Κι έτσι φτάσαμε κάποια στιγμή να θεωρούνται κουλτουριάρικα τα λαϊκά τραγούδια του Τσιτσάνη και του Χατζιδάκι.
Μιλώντας με νέους ανθρώπους, συνειδητοποιείς πως δεν έχουν διαβάσει σχεδόν τίποτα. Εντάξει, δεν ήμασταν ποτέ ένας λαός βιβλιολάγνων που δεν άφηναν το βιβλίο από το χέρι αλλά οι παλαιότερες γενιές όλο και κάτι είχαν διαβάσει. Έστω, τους κλασικούς συγγραφείς.
Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012
Δρομοκαϊτειο Θεραπευτήριο: Γιατί το λέμε έτσι;
Ιερά Οδός 343. Εδώ βρίσκονται οι άνθρωποι, που χάθηκαν στα σκοτεινά υπόγεια του μυαλού τους. Εδώ κατά τον Φιλύρα «ο μόνος που μας θυμάται συχνά είναι ο θάνατος».ο Φιλύρας, Εδώ νοσηλεύτηκαν ο Βιζυηνός, ο Μιχαήλ Μητσάκης, ο Φιλύρας, ο Ακριθάκης, ο Οικονόμου, ο Α. Κρυστάλλης και άλλοι άνθρωποι που βοήθησαν και βοηθούν, ακόμα, την Ελλάδα να «ψηλώσει».
Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012
Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012
ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ …22 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΚΟ ΤΟΥ STEVE McCURRY
Home is where one starts from.
- T.S. Eliot
The ache for home lives in all of us
My home is my retreat and resting place …
I try to keep this corner as a haven against the tempest outside,
as I do another corner in my soul.
– Michel de Montaigne
(περισσότερα…)
Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012
Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012
ΚΙΝΑ – Η ΠΟΡΣΕΛΑΝΗ – ΠΑΡΑΓΩΓΗ – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ – ΑΠΟΘΗΚΕΣ – ΜΑΓΑΖΙΑ ΣΕ ΠΙΝΑΚΕΣ Gouache 1820-25
Gouache[p](/ɡuːˈæʃ/; French:
[ˈɡwaʃ]), also spelled guache, is a type of paint consisting of pigment,
a binding agent (usually gum arabic), and sometimes added inert
material, designed to be used in an opaque method. It also refers to
paintings that use this opaque method. The name derives from the Italian
guazzo, and is also referred to as opaque watercolor or bodycolor (the
term preferred by art historians).(WIKIPEDIA)
ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΩΤΟ ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
(περισσότερα…)
ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΩΤΟ ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
(περισσότερα…)