ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ Pierre Joseph Redouté (1759-1840) – (33 ΦΩΤΟ )

ΗΤΑΝ Ο ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΤΗΣ ΑΥΛΗΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΟΥΑΝΕΤΑΣ KAI ΚΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΕΙΡΑΣ ΙΩΣΗΦΙΝΑΣ

ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ  ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΝΑΠΟΛΕΟΝΤΑ ΤΕRRORA V ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ  ΤΗΝ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΒΙΒΛΙΩΝ  ΜΕ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΦΥΤΑ ΚΑΙ ΑΝΘΗ  ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ , Ν.ΑΦΡΙΚΗ ΚΑΙ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ  ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΗ

(περισσότερα…)

ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ Pierre Joseph Redouté (1759-1840) – (33 ΦΩΤΟ )

ΜΙΜΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 99 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ 

 ( 20 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1913 - 1986 )

Ο μεγάλος ηθοποιός του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου Μίμης (Δημήτρης) Φωτόπουλος γεννήθηκε στις 20 Απριλίου του 1913 στη Ζάτουνα της Γορτυνίας...
Γεννήθηκε στη Ζάτουνα Γορτυνίας και ήταν γιος του Νικολάου Φωτόπουλου από τη Ζάτουνα της Αρκαδίας και της Άννας Παπαδοπούλου από το Αίγιο. Τα παιδικά του χρόνια ήταν...



δύσκολα, καθώς έμεινε νωρίς ορφανός από πατέρα.

Ξεκίνησε να σπουδάζει στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (μέχρι το β' έτος, 1933), αλλά την παράτησε στο δεύτερο έτος. Η καλλιτεχνική του φύση τον οδήγησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου (τότε Βασιλικού Θεάτρου). Πρεμιέρα στη θεατρική του καριέρα έκανε στο 1932, σε ηλικία 19 ετών, στην παράσταση Λοκαντιέρα, με το θίασο Κουνελάκη. Δύο χρόνια αργότερα αναχώρησε για την πρώτη του περιοδεία, με το θίασο Δράματος, κωμωδίας, κωμειδυλλίου και

ΜΟΝΑΞΙΑ & ΕΡΗΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ IONUT KARAS ( 26 ΦΩΤΟ )

 

 


 
 MORE PHOTOS HR : 

Από τη γέννηση στην ταφή Η παράξενη ιστορία των πασχαλινών αυγών

Το αυγό, πέρα από τα χριστιανικά του συμφραζόμενα, συμβολίζει την αναγέννηση, την ανάσταση, ένα νέο ξεκίνημα.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ για ποιο λόγο το ταπεινό αυγό βρίσκεται στο επίκεντρο της πιο σημαντικής χριστιανικής γιορτής; Σήμερα, το αυγό είναι ένα κοινότατο και οικονομικό είδος διατροφής, αλλά αυτή η πλούσια πηγή πρωτεϊνών ήταν, χιλιετίες πριν, ένα πανίσχυρο θρησκευτικό σύμβολο.

Η Ισημερία

Όλα ξεκινούν με την εαρινή ισημερία (που ήταν στις 20 Μαρτίου του 2012), όταν ο ήλιος βρίσκεται ακριβώς πάνω από τον ισημερινό, και το φως της ημέρας ισοκατανέμεται ανάμεσα στο νότιο και το βόρειο ημισφαίριο.
Πάμπολλοι πολιτισμοί ανά τον κόσμο γιορτάζουν τον ερχομό της άνοιξης. Για παράδειγμα, η Ιαπωνία έχει μια εθνική εορτή, την Ημέρα της Εαρινής Ισημερίας, όπου οι οικογένειες επισκέπτονται τάφους των προγόνων τους και συγκεντρώνονται στα σπίτια. Πριν από το 1948, η ημέρα εορταζόταν ως θρησκευτική γιορτή Σίντο, με την ονομασία «Koreisai», μια περίοδος που οι άνθρωποι προσεύχονταν να έχουν καλές σοδειές και τιμούσαν τους προγόνους τους. Οι σύγχρονοι Αιγύπτιοι, πάλι, έχουν την εθνική γιορτή του Sham el-Nessim, κατά την οποία το έθιμο ορίζει εξορμήσεις στην ύπαιθρο όπου παραδοσιακά τρώνε μαρούλι και κρεμμύδια, τροφές που προσφέρονταν στους αρχαίους Αιγύπτιους θεούς κατά την έναρξη της τρίτης αιγυπτιακής περιόδου, Shemu, μια εορτή που έχει τις ρίζες της στο 2700 π.Χ.

Η αναγέννηση του έτους

Καθώς η άνοιξη σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας περιόδου καρποφορίας της γης, μιας αναγέννησης των φυτών που βρίσκονταν «σε αδράνεια» κατά τη διάρκεια του χειμώνα αλλά και μιας εποχής που επιφυλάσσει αφθονία τροφής, ο ερχομός της ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή για εκείνους που ζούσαν διαρκώς στα όρια της ασιτίας.
Η σχέση ανάμεσα στην αρχή της άνοιξης και την έναρξη της περιόδου της συγκομιδής είναι ορατή και στην αρχαία ρωμαϊκή τέχνη και τον πολιτισμό σε πλήθος παραδειγμάτων. Ο μήνας Μάρτιος είχε πάρει το όνομα του ρωμαϊκού θεού Mars (Άρη), ο οποίος –εκτός από θεός του πολέμου- συμβόλιζε και τη γονιμότητα. Θυσίες που τελούνταν για την υγεία του κοπαδιού συχνά ήταν αφιερωμένες στον Mars Silvanus (Κάτων, Περί Γεωργίας LXXXIII). Το 45 π.Χ., στο πλαίσιο της ημερολογιακής μεταρρύθμισης, ο Ιούλιος Καίσαρας καθιέρωσε την ημέρα της εαρινής ισημερίας στις 25 Μαρτίου (ημερομηνία που αργότερα μετατέθηκε στις 20/21 Μαρτίου τους πρώτους αιώνες μετά Χριστόν).

Υπολογισμός του χρόνου

Η εαρινή ισημερία ήταν πολύ σημαντική στον υπολογισμό του χρόνου υπό την πολιτική έννοια – από το αρχαίο Περσικό ή Ιρανικό ημερολόγιο, που άρχιζε με την εαρινή ισημερία, έως το Ιουλιανό ημερολόγιο. Ήταν όμως εξίσου σημαντική και για τον υπολογισμό του χρόνου υπό τη θρησκευτική έννοια. Στην εβραϊκή παράδοση, το Πεσάχ προοριζόταν αρχικά για τον εντοπισμό της εαρινής ισημερίας, παρόλο που οι μεταρρυθμίσεις στο εβραϊκό ημερολόγιο τον 4ο αι. μ.Χ. είχαν την έννοια το θείο γεγονός να μην καθορίζει πλέον την ημερομηνία του Πεσάχ. Και στη χριστιανική παράδοση, το Πάσχα πέφτει την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο, πριν ή μετά την εαρινή ισημερία.

23 ΠΑΣΧΑΛΙΑΤΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ ( ΞΕΝΕΣ) ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

Άλωση της πόλης από τους Οθωμανούς (1430)

Του Γιάννη Γκλαρνέτατζη

«Οι εχθροί μετέφεραν σκάλες σε πολλά μέρη του τείχους, αλλού όμως δεν έβρισκαν σε ποιο σημείο να τις στηρίξουν, καθώς τους απωθούσαμε από πάνω μέχρι που μας παρέλυσε ο φόβος, αλλού τις τοποθέτησαν και ανέβηκαν κάποια σκαλιά. Δεν κατόρθωσαν ωστόσο να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους, επειδή κάποιοι δικοί μας που βρίσκονταν εκεί έδειξαν μεγαλύτερο θάρρος από τους υπόλοιπους και με κατάλληλες για χρήση με το χέρι πέτρες τους γκρέμισαν μαζί με τις σκάλες… Κατέστρωσαν, λοιπόν, ένα πιο προσεκτικό σχέδιο και τοποθέτησαν μια σκάλα κοντά στο Τριγώνιο, στο σημείο όπου ο πύργος έκανε γωνία και δεν υπήρχε κανείς να εμποδίσει όποιον σκαρφάλωνε εκεί. Εξάλλου το σημείο εκείνο ήταν έρημο από υπερασπιστές. Κάποιος στρατιώτης του εχθρικού πεζικού λοιπόν, δείχνοντας μεγαλύτερο ψυχικό θάρρος από τους υπόλοιπους, έθεσε το ξίφος του ανάμεσα στα δόντια του… ανέβηκε στο τείχος με πολύ μεγάλο θάρρος χωρίς κανείς από τους υπερασπιστές να το πάρει είδηση…. Ο Τούρκος βρήκε στις πολεμίστρες έναν τραυματισμένο Λατίνο που έπνεε τα λοίσθια, του έκοψε το κεφάλι και το έριξε προς τη μεριά των εχθρών. Ήθελε να δείξει με αυτό τον τρόπο ότι είχε καταλάβει εκείνο το σημείο και ότι οι υπερασπιστές έφυγαν ανεπιστρεπτί εγκαταλείποντας τα τείχη. Ήταν η εικοστή ενάτη Μαρτίου του έτους 6938».