Σάββατο 30 Ιουλίου 2011
Τετάρτη 27 Ιουλίου 2011
Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011
ΤΟ ΑΛΓΚΟΝ ΤΗΣ ΧΡΩΠΕΙ
Η βιομηχανία παραγωγής του αναλγητικού «Αλγκόν»
Τα μεγαλύτερα εργοστάσια της οδού Πειραιώς στήθηκαν σχεδόν στη σειρά, στο νότιο τμήμα της, από το 1883 έως το 1926. Πρώτα, η ΧΡΩΠΕΙ, η «Χρωματουργεία Πειραιώς» (1883), δημιούργημα των χημικών Σπήλιου και Λεόντιου Οικονομίδη. Στη συνέχεια, η «Ανώνυμος Αγγειοπλαστική Εταιρεία - Κεραμεικός» (1911) από τον χημικό Ν. Κανελλόπουλο, συνιδρυτή επίσης, της βιομηχανίας «Λιπασμάτων Δραπετσώνας» και της τσιμεντοβιομηχανίας «Τιτάν», τον Λεόντιο Οικονομίδη, τον πολιτικό μηχανικό Αλέξανδρο Ζαχαρίου και άλλους. Ολοι, συνιστούν τη θρυλική παρέα των συμφοιτητών του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης, τον «κύκλο της Ζυρίχης», οι οποίοι από τις αρχές του 20ού αιώνα απογείωσαν την ελληνική βιομηχανία καθιστώντας την άκρως ανταγωνιστική μέχρι και το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ακολούθησαν αργότερα, η ελαιουργία «Ελαΐς» (1920), του Αριστ. Μακρή και των συνεταίρων του και η βιομηχανία σοκολάτας και κακάο ION των αδελφών Δ. και Π. Μαρούλη (1926).
Η ΧΡΩΠΕΙ εξελίχθηκε ως κλάδος της χημικής βιομηχανίας ύστερα από την εργαστηριακή ανακάλυψη της ανιλίνης, παραγώγου του άνθρακα, που χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή συνθετικών χρωστικών υλών, οι οποίες υποκατέστησαν τα φυσικά χρώματα κυρίως στην κλωστοϋφαντουργία.
Εμεινε, όμως, περισσότερο γνωστή για τη δημιουργία του αναλγητικού «Αλγκόν», της ελληνικής δηλαδή εκδοχής της ασπιρίνης.
Οικογενειακή επιχείρηση
Εμφανίσθηκε το 1883, αρχικά ως μικρή ομόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία «Σπήλιος Α. Οικονομίδης και Σία». Το 1899, τέθηκε ο θεμέλιος λίθος των εγκαταστάσεών της στο Νέο Φάληρο. Ο ιδρυτής της, Σπήλιος Οικονομίδης σπούδασε χημεία στο Γκρατς και υπήρξε συνεργάτης του Γερμανού δημιουργού της ασπιρίνης Αντολφ Μπάγιερ. Η επιχείρηση, όπως οι περισσότερες σύγχρονές της, ήταν οικογενειακή, καθώς απασχολήθηκαν σ’ αυτήν και οι τέσσερις αδελφοί του Σπήλιου, Λεόντιος, Κλεομένης, Χαρίλαος και Γεώργιος, όπως και οι εξ αγχιστείας συγγενείς Σωτήριος Σοφιανόπουλος και Αχιλλέας Καραμεσίνης. Στενότερος συνεργάτης του Σπήλιου Οικονομίδη ήταν ο Λεόντιος, στον οποίο οφείλεται η επέκταση και ακμή της επιχείρησης και η μετατροπή της σε ανώνυμη εταιρεία. Ο Λεόντιος Οικονομίδης, είχε κι αυτός σπουδάσει χημεία στο Μόναχο και συνέχισε στη Ζυρίχη, φοιτώντας στο περίφημο Πολυτεχνείο όπου και γνώρισε αρκετούς από τους συγχρόνους του και αργότερα πρωτοπόρους της ελληνικής βιομηχανίας, όπως οι Ν. Κανελλόπουλος, Ι. Αραπίδης, Α. Χατζηκυριάκος, Ι. Ρουσσόπουλος κ.ά. με τους οποίους ανέπτυξε στενή φιλία και αργότερα συνεργασία.
Μέσα σε λίγα χρόνια από τη λειτουργία της, η ΧΡΩΠΕΙ κατέκτησε ηγετική θέση σε ολόκληρο τον κλάδο της ελληνικής χρωματουργίας σε μια περιόδο κατά την οποία η παραγωγή συνθετικών χρωστικών υλών αποτελούσε για την ελληνική και ευρωπαϊκή αγορά, κεντρική δραστηριότητα. Με την έκρηξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η ελληνική χρωματουργία κλήθηκε να συμβάλει στην πολεμική προσπάθεια. Διατηρήθηκε και μετά τον πόλεμο και μέχρι το 1948 εκπροσωπούνταν ακόμη από τη νέα γενιά της οικογένειας Οικονομίδη. Δύο χρόνια αργότερα, όμως, το 1950, θα περάσει στην αποκλειστική διαχείριση του Σ. Σοφιανόπουλου, την περιόδο που ο κλάδος των χρωμάτων αρχίζει να ολοκληρώνει τον κύκλο του, όπως και η διαχείριση της επιχείρησης από την οικογένεια Οικονομίδη.
Μετά το 1950, επιχειρείται ριζικός επαναπροσανατολισμός της παραγωγής και της στρατηγικής προς άλλους τύπους προϊόντων, π.χ. ζωοτροφές, ενώ συνεχίζεται η παρασκευή φαρμάκων και χημικών προϊόντων και η παραγωγή του «Αλγκόν». Δεκαετία του ’70 και προσπάθεια ενασχόλησης –χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία– με την παραγωγή επιχρισμάτων. Η εταιρεία συνεργάζεται με την Imperial Chemical Industries (ICI), προκαλώντας, παροδικά, ανησυχία στις υπόλοιπες ελληνικές ομοειδείς βιομηχανίες που έχουν στο μεταξύ αναπτυχθεί. Στις αρχές του ’80 εντάσσεται στις προβληματικές επιχειρήσεις και κλείνει οριστικά το 1989.
Παρασκευή 15 Ιουλίου 2011
Η ΜΠΥΡΑ ΦΙΞ Η ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΕΝΟΣ ΜΥΘΟΥ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ
Η μπύρα Fix αποτελεί ένα ιστορικό, παραδοσιακό ελληνικό προϊόν με το οποίο μεγάλωσαν ολόκληρες γενιές Ελλήνων. Το πρώτο εργοστάσιο μπύρας δημιουργήθηκε από τον Ιωάννη Φιξ στο Κολωνάκι το 1864. Το 1893 ο διάδοχός του Κάρολος Ιωάννου Φιξ μετέφερε το εργοστάσιο στην Λεωφόρο Συγγρού. Τις δεκαετίες που ακολούθησαν, ιδίως μεταπολεμικά, η Fix διαδόθηκε τόσο πολύ ώστε αποτελούσε το συνώνυμο της μπύρας στη χώρα μας.
Το 1950, ο Κάρολος Φιξ (ο νεότερος) ανέλαβε την διοίκηση της οικογενειακής επιχείρησης η οποία εξελίχτηκε σε πραγματική «αυτοκρατορία» με την επέκταση των δραστηριοτήτων της σε κρασί (Ρετσίνα Πλάκα) και διάφορα αναψυκτικά μεταξύ των οποίων και ένα που θύμιζε κόκα-κόλα (ταμ-ταμ).
Η ανάμειξη του ονόματος της οικογένειας σε πολιτικές διαμάχες την δεκαετία του 1960 σε συνδυασμό με την μονοπωλιακή κατάσταση που διαμορφώθηκε στην αγορά, δημιούργησαν αντιδράσεις αλλά και προϋποθέσεις «εισόδου» νέων προϊόντων -τόσο σε επίπεδο καταναλωτών, όσο και σε επίπεδο χονδρεμπόρων.
Έτσι, η μπύρα «Αmstel», με την καθοδήγηση ενός από τους πιο ικανούς managers που βρέθηκαν στο τιμόνι ελληνικών επιχειρήσεων (Μηνάς Τάνες) άρχισε σταδιακά να υποκαθιστά το μονοπώλιο της μπύρας Fix, ενώ η «Ρετσίνα Κουρτάκη», με την δυναμική του συνδυασμού παλιάς και νέας γενιάς της οικογένειας (Δημήτρης και Βασίλης Κουρτάκης), να υποκαθιστά πλήρως την Ρετσίνα Πλάκα. Οι καταλυτικές επιπτώσεις των αλλαγών αυτών οδήγησαν στην κατάρρευση και στο κλείσιμο της εταιρίας Φιξ το 1982 με συσσωρεμένα χρέη 6 δις δραχμών.
Κάπου μια δεκαετία αργότερα, όλα τα σήματα της παραδοσιακής ζυθοποιίας «κληρονόμησε» η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος σαν κύριος πιστωτής της Φιξ. Η Εθνική Τράπεζα στα μέσα ακριβώς της δεκαετίας του 1990 (Ιούνιος 1995) πούλησε τα σήματα της μπύρας Fix στην Δ. Κουρτάκης ΑΕ έναντι ποσού 120 εκ. δραχμών πλέον 1,5% επί του τζίρου από την κυκλοφορία της μπύρας.
Στον δρόμο όμως της παραγωγής και του λανσαρίσματος της μπύρας Fix από τους νέους ιδιοκτήτες, προέκυψαν πολλά και σημαντικά προβλήματα: Τον Οκτώβριο του 1995 ένας Ελληνοκαναδός επιχειρηματίας, ο Ανδρέας Πέτρου, κυκλοφόρησε στην Καναδική αγορά την μπύρα «Fix, την εθνική μπύρα της Ελλάδος», ο Ελληνοαμερικανός Άρης Ζήσης τον ίδιο χρόνο κατέθεσε το σήμα Fix 1864 Special στις αρμόδιες Αμερικανικές αρχές για λογαριασμό του, ενώ δύο χρόνια αργότερα ο Κάρολος Ιωάννου Φιξ κυκλοφόρησε την μπύρα Karolos I. Fix που συσκευάστηκε στην Ολλανδία με αποκλειστική διακίνηση μέσω της αλυσίδας των καταστημάτων «Μαρινόπουλος». (Οι οικογένειες Μαρινόπουλου και Φιξ έχουν και συγγενικό δεσμό - η κόρη του Καρόλου Ι. Φιξ είναι σύζυγος του Πάνου Δ. Μαρινόπουλου).
Οι υποθέσεις αυτές οδηγήθηκαν φυσικά στα δικαστήρια με ένα μαραθώνιο δικαστικό αγώνα που είχε από την μία πλευρά την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και την Οινοβιομηχανία Κουρτάκη και από την άλλη πλευρά τους ποικιλώνυμος «διεκδικητές» του σήματος στους οποίους προστέθηκε και ο Κάρολος Αντωνίου Φιξ – πρώτος εξάδελφος του Κάρολου Ιωάννου Φιξ.
Μετά από την περιπετειώδη αυτή διαδρομή, η παραδοσιακή μπύρα Fix κυκλοφόρησε και πάλι στην Ελληνική αγορά από την εταιρία που ίδρυσε ο Βασίλης Κουρτάκης («Ολυμπιακή Ζυθοποιία ΑΕ») στις 15 Ιουνίου 2000.
Ο Βασίλης Κουρτάκης απέφυγε την δημιουργία εγκαταστάσεων ζυθοποιίας και ανέθεσε την παραγωγή της μπύρας Fix στην Ελληνική Ζυθοποιία Αταλάντης (φασόν). Η «λύση» αυτή που –όπως αποδείχτηκε- δεν ήταν και η καλύτερη, σε συνδυασμό με την αναιμική υποστήριξη του προϊόντος όχι μόνο διαφημιστικά αλλά και οργανωτικά με ένα αποτελεσματικό δίκτυο πωλήσεων και διανομής, είχαν σαν συνέπεια την αποτυχία της προσπάθειας.
Ενώ το ίδιο το προϊόν αποτελεί ένα αυθεντικό, παραδοσιακό διαμάντι με τεράστιες δυνατότητες (πρόσφατη έρευνα σε άτομα ηλικίας 25 έως 35 ετών κατέδειξε ότι το 87% των ερωτηθέντων ταυτίζει την λέξη "Fix" με την μπύρα), δεν κατέστη δυνατόν να τοποθετηθεί στην αγορά από σωρεία λαθών (μεταξύ των οποίων και ποιοτικά), τα οποία σε συνδυασμό με την μεγάλη δύναμη της «Αθηναϊκής Ζυθοποιίας» που κατέχει πλέον συντριπτικό μερίδιο της ελληνικής αγοράς μπύρας, οδήγησαν το εγχείρημα και σε οικονομικό αδιέξοδο. Έτσι, η μεταβίβασή του κατέστη αναπόφευκτη.
Νέος ιδιοκτήτης των σημάτων της πολύπαθης μπύρας Fix είναι πλέον εταιρία συμφερόντων του Γιάννη Χήτου, με την εξαγορά, από τον Βασίλη Κουρτάκη, του συνόλου των μετοχών της «Ολυμπιακής Ζυθοποιίας ΑΕ».
Η μεταβίβαση της «Ολυμπιακής Ζυθοποιίας ΑΕ» (σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες ακόμα πληροφορίες) στοίχησε συνολικά 2,2 εκ. Ευρώ, ενώ η δημιουργία ζυθοποιείου και η τοποθέτηση της μπύρας Fix στην ελληνική αγορά αναμένεται να απορροφήσει σημαντικά ποσά – υπολογίζεται ότι η συνολική επένδυση θα ξεπεράσει τα 15 εκ. Ευρώ.
Με δεδομένη την πρόθεση της νέας εταιρίας που απέκτησε τα σήματα της Fix να έχει τον απόλυτο έλεγχο της παραγωγής, σε συνδυασμό με ένα εξαιρετικό δίκτυο διανομής, δημιουργούν βάσιμες ελπίδες ότι η «επιστροφή στην παράδοση» με την ελληνική μπύρα Fix δεν είναι πολύ μακριά. Είναι χαρακτηριστικό ότι στέλεχος της "ΧΗΤΟΣ ΑΒΕΕ", σε σχετική συζήτηση που είχαμε μαζί του, εξέφρασε την αισιοδοξία του για το μέλλον της μπύρας Fix στην Ελληνική αγορά.
Υπενθυμίζεται ότι πριν ένα περίπου χρόνο (Μάιος 2008) ο Γιάννης Χήτος, ένας εκ των ιδιοκτητών και Πρόεδρος Δ.Σ της «Χήτος ΑΒΕΕ»* έκανε το πρώτο βήμα στον χώρο της Ζυθοποιίας εξαγοράζοντας το πλειοψηφικό μερίδιο (51%) της εταιρείας «Ελληνικές Μικροζυθοποιίες Α.Ε.» (μπύρα Genesis της οικογένειας Γκρέκη) έναντι ποσού 4,5 εκ. Ευρώ.
Σε μια εποχή που ο Έλληνας καταναλωτής επιζητά ολοένα και περισσότερο τα παραδοσιακά προϊόντα της πατρίδας του (μετά και την πώληση της μπύρας «Μύθος» στην Αγγλική Scottish & Newcastle το 2006), η σωστή και συγκροτημένη επανεμφάνιση της ελληνικής, παραδοσιακής μπύρας Fix αναμένεται να «ταράξει» τα σχετικά ήρεμα νερά της ελληνικής αγοράς μπύρας, ενώ δεν πρέπει να θεωρείται απίθανη η επανεμφάνιση του θρυλικού σλόγκαν Μπύρα Φιξ, Κάνει Καλό!
Κυριακή 3 Ιουλίου 2011
ΓΛΥΠΤΑ ΑΠΟ ΖΑΡΖΑΒΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΙΝΕΖΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ JU DUOGI
Ο ΚΙΝΕΖΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ JU DUOGI ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΜΟΝΟΝ ” ΖΑΡΖΑΒΑΤΙΚΑ”
Posted on Ιουλίου 3, 2011 by nnews | Επεξεργασία
NEWSN.WORDPRESS.COM