ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ

σιωπή . . . .

στιγμές μοναξιάς

Πάλι η ματιά ξαπόστασε
σε χάντρα κομπολόϊ
κάποιες στιγμές μετρήθηκαν
σαν στεναγμοί της σκέψης
κι οι πόθοι μου
γινήκανε
γλάροι λευκοί
κοντά σου για να έρθουν

ΑΛΗΘΕΙΕΣ

“Είμαστε διαφορετικοί. Κι όμως προσπαθούμε, με απόγνωση, να ενταχθούμε κάπου. Γιατί άραγε αισθανόμαστε τη μοναδικότητά μας σαν ελάττωμα; Γιατί ντρεπόμαστε γι’αυτή; Άραγε επειδή δεν είμαστε αρκετά μεγάλοι ή δυνατοί, ώστε να κάνουμε την ιδιομορφία μας παντιέρα; Ή μήπως επειδή δεν είμαστε αρκετά σίγουροι για τον εαυτό μας;” N.Δήμου από το βιβλίο "η δυστυχία να είσαι Ελληνας"

ΝΟΕΜΒΡΗΣ ΤΟΥ2009 PISTICCI (MATERA-ITALIA)

ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΟ

"Σερφάροντας" στο ιντερνετ έτυχε να βρω φωτογραφίες από παλιές πασχαλινές ευχητήριες κάρτες.Τέτοιες ημέρες , ίσως και μερικές ημέρες πριν επειδή τα ταχυδρομεία αργούσαν,διαλέγαμε κάρτες που θα στέλναμε σε φίλους συγγενείς. Κάθε μία ήταν επιλεγμένη για συγκεκριμένο άτομο.
Ηταν μία διαδικασία που τώρα που την σκέπτομαι δεν σας κρύβω ότι μια γλυκιά νοσταλγία την νοιώθω.Τώρα την εποχή των ΜΜS την εποχή που όλοι μας λίγο πολύ έχουμε ένα γκρίζο στην ματιά, και σχεδόν παραμιλάμε περπατώντας στον δρόμο... ποιος σκέπεται να χάσει χρόνο για τέτοια... άλλωστε υπάρχουν και εκείνα τα γελοία ,έτοιμα μυνήματα, τα δήθεν έξυπνα , χαρακτηριστικό τρανό της κιτς εποχής μας.
Εμένα πάντως μου άρεσαν εκείνα τα χρώματα ,ίδια λες της άνοιξης και των πασχαλιάτικων αυγών ,με εκείνα τα υπέροχα κλωσσοπούλια η τους βοσκούς με τις βοσκοπούλες που τσούγκριζαν τ αυγά με φόντο καταπράσινα βουνά και ερημοκλήσια.

SOUZANE

Δυό ταξίδια χαραγμένα
σε αμμουδιά ονειρεμένη
είχαν κάνει τα δυο χέρια
με τα δάκτυλα πιασμένα
στης αγάπης τον σφυγμό

Ε ΡΕ ΓΕΛΙΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ....

Tρέχει λένε ο Γιωργάκης να εξασφαλίσει φτηνά δανεικά από κάποιους που για να μας τα δώσουν, φυσικό είναι ,αν όχι ανταλλάγματα ,άλλη πονεμένη ιστορία αυτή,αν μη τι άλλο θα θέλουν να είναι σίγουροι ότι θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω...έτσι δεν γίνεται πάντα άλλωστε?Μας έχουν κάνει να πιστέψουμε ότι θα είμαστε τυχεροί να τα καταφέρουμε να δανειστούμε μα πάρα πολύ τυχεροί.... θα πρέπει να είμαστε επομένως χαρούμενοι πολύ χαρούμενοι>Να περπατάμε στον δρόμο και να κοιτάει ο ένας τον άλλον με υπονοούμενο
-έλα και τα καταφέραμε...Ενας ευτυχισμένος λαός με άλλα λόγια .Ε ρε γέλια που θα κάνουμε επιτέλους...

σαν προσευχή......

Άγιος ο θεός « του έρωτα »
που στα λιβάδια της ψυχής ανατριχίλα σπέρνει
Άγιο ισχυρό « το αύριο »
που φοβισμένο, άγνωστο κει πίσω περιμένει
Άγιο αθάνατο «το χθες »
Που των λαών την μνήμη χάραξε με αίμα
άγιο «το ελέησον ημάς»
που το ελπίσανε πολλοί κι ας ήταν ψέμα

εγώ και ο εαυτός μου....

Είναι μερικές φορές που ένα γεγονός μπορεί να σε ταρακουνήσει και γιατί όχι να σε κάνει ν αναθεωρήσεις απόψεις όχι μόνον για συγκεκριμένα θέματα αλλά και και για απόψεις που είχες για συγκεκριμένα άτομα. Οταν νοιώσεις ότι βάλλεται η προσωπική σου υπόσταση όταν νοιώσεις ότι απειλείται η αξιοπρέπεια σου η εικόνα σου η κοινωνική... τότε ( ίσως και από άμυνα) κλείνεσαι περισσότερο στον εαυτόν σου γίνεσαι απαιτητικότερος από τους άλλους.Αν εκείνοι δεν καταλάβουν αυτές τις "απαιτήσεις" σου τότε το αίσθημα της απογοήτευσης σε κυριαρχεί η κρίση σου για τους άλλους μπορεί να αγγίξει και τα όρια της υπερβολικής απαίτησης. Γίνεσαι εγωκεντρικός θέλεις οι άλλοι να ασχολούνται με έσένα συνέχεια αν δεν το κάνουν τους " κρίνεις " αυστηρά τους θεωρείς αχάριστους κλπ.Οταν μετά ηρεμήσεις....αποδεχθείς μια κατάσταση τότε βλέπεις ποιοί πραγματικά νοιάζονταν για σένα και η πίκρα έλαττώνεται αλλά....πάντα πίκρα και απογοήτευση μένει απλά είναι θέμα ποσότητας

εγώ και ο εαυτός μου

Είναι μερικές φορές που ένα γεγονός μπορεί να σε ταρακουνήσει και γιατί όχι να σε κάνει ν αναθεωρήσεις απόψεις όχι μόνον για συγκεκριμένα θέματα αλλά και και για απόψεις που είχες για συγκεκριμένα άτομα. Οταν νοιώσεις ότι βάλλεται η προσωπική σου υπόσταση όταν νοιώσεις ότι απειλείται η αξιοπρέπεια σου η εικόνα σου η κοινωνική... τότε ( ίσως και από άμυνα) κλείνεσαι περισσότερο στον εαυτόν σου γίνεσαι απαιτητικότερος από τους άλλους.Αν εκείνοι δεν καταλάβουν αυτές τις "απαιτήσεις" σου τότε το αίσθημα της απογοήτευσης σε κυριαρχεί η κρίση σου για τους άλλους μπορεί να αγγίξει και τα όρια της υπερβολικής απαίτησης. Γίνεσαι εγωκεντρικός θέλεις οι άλλοι να ασχολούνται με έσένα συνέχεια αν δεν το κάνουν τους " κρίνεις " αυστηρά τους θεωρείς αχάριστους κλπ.Οταν μετά ηρεμήσεις....αποδεχθείς μια κατάσταση τότε βλέπεις ποιοί πραγματικά νοιάζονταν για σένα και η πίκρα έλαττώνεται αλλά....πάντα πίκρα και απογοήτευση μένει απλά είναι θέμα ποσότητας

ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ

Έπειτα από σαράντα μέρες που πάτησαν οι σωτήρες, Βαυαροί , στον τόπο μας, στις 2 του Μάρτη 1833, δημοσίεψαν το διάταγμα «περί διαλύσεως των ατάκτων στρατευμάτων».
Αστροπελέκι νάπεφτε σε πεντακάθαρο ουρανό δε θα ξάφνιαζε έτσι τους αγωνιστές του Εικοσιένα. Απόμειναν γράφει ο Κασομούλης, «άπνοοι και άφωνοι ως φλομωμένοι ιχθύες. Απελπίσθηκαν, μη δυνάμενοι ούτε εμπρός ούτε πίσω να κινηθούν ένεκα της τρομεράς δυστυχίας των».
Άλλοι κλαίγοντας σά μικρά παιδιά, σπάζανε τα ντουφέκια τους πάνω στα βράχια, άλλοι βγήκαν κλέφτες στα βουνά κι’ από τότες φούντωσε στον τόπο μας η ληστεία, κι’ άλλοι σήκωσαν μαύρα μπαϊράκια και ξεκίνησαν κυνηγημένοι από τους Βαυαρούς να πάνε στην Τουρκιά να βρούν ένα κομμάτι ψωμί να φάνε. Αυτό στάθηκε τ’ άδοξο τέλος του πιο δοξασμένου στρατού μας.Τούτο το καλό που μας κάνανε οι Βαυαροί φτάνει, για να τους αναθεματίζουμε στους αιώνες των αιώνων.

* Το απόσπασμα που δημοσιεύουμε είναι από το ανέκδοτο έργο του Δημήτρη Φωτιάδη για την εποχή του Όθωνα και αναφέρεται στη διάλυση του στρατού του Εικοσιένα, στην πεδιάδα του Άργους, από τους Βαυαρούς το 1833.

ΚΟΡΗ

Τα μάτια σου θα κρύψω σε αμμουδιά
Να παίζουν με το κύμα και την δροσιά
Το χρώμα μη αλλάξει με τίποτα
Και δάχτυλα ας γράφουν τα ανείπωτα

Το σχήμα των χειλιών σου ποιος σκάλισε
Το ροζ της νιότης πόθου ποιος χάρισε
Φιλιά να δίνης φως μου ποιος σε έμαθε
Τα λόγια που μου είπες ποιος έγραφε


Το όνειρο θα κρύψω με σ την ψυχή
Να μη το βρει ό ήλιος και μου χαθεί
Με τα δικά σου χάδια θα κοιμηθώ
Πως είμαι αγκαλιά σου θα ονειρευτώ

Απόψε θα σου γράψω λαχτάρα μου
Στιχάκια που δακρύζουν στα μάτια μου
Τραγούδι για να γίνει με τον καιρό
Το κύμα να το κάνει δροσιά χορό

EΡΧΕΤΑΙ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ